CD: Modestep - Evolution Theory
Als er één muziekgenre is, dat sinds het begin van de 21e eeuw in opmars is, dan is dat wel dubstep. De uit Londen afkomstige viermansformatie Modestep laat op haar langverwachte debuutalbum Evolution Theory horen dat dubstep meer is dan alleen maar een DJ met een laptop of een bak vol met platen.
Voor het ontstaan van Modestep moeten we terug naar 2010. De gebroeders Tony en Josh Friend draaiden al in het Britse clubcircuit sinds 2001, maar besloten in 2010 om samen met Matthew Curtis, een huisgenoot van Josh, het collectief Modestep te vormen. Er werd een eigen kanaal opgezet op Ustream waar de liefhebbers van de betere dubstep wekelijks de nieuwste aanwinsten van de heren konden beluisteren in spetterende livesets. Naast allerlei platen van andere producers draaiden de mannen ook wel eens eigen werk waar al snel veel vraag naar kwam. In tegenstelling tot vele dubstepacts, die hun muziek op hun zolderkamertje of slaapkamertje maken, evolueerde Modestep naar een echte liveband. Zo speelt zanger Josh Friend ook toetsen, is Tony Friend gitarist en DJ, Matthew Curtis draagt zorg voor de drums en percussie en werd het collectief uitgebreid met gitarist Nick Tsang.
Op Evolution Theory horen we een overzicht van wat de mannen de afgelopen twee jaar hebben geproduceerd. Dubstep behoor je te beoordelen vanaf vinyl en in het geval van Modestep betreft dat een fraai uitgevoerde dubbelelpee op kanariegeel vinyl. Kant A opent met 'Show Me a Sign', een nummer dat eerder al op CD-single uitgebracht werd. "Someone raise a lights up. Light up the sky above. If you’re with me now show me a sign." Josh Friend beschikt over een prima zangstem en laat dat dan ook goed horen op dit stevig rockende nummer. Ook de drum 'n' bass-roots van de mannen is duidelijk terug te horen. Op 'Another Day' horen we Modestep collaboreren met de jonge producer Popeska uit Atlanta. Ook bij het titelnummer 'Evolution Theory' horen we een groot aantal gastbijdragen van de rappers D Power, Frisco, Jammer en Jammin, wat resulteert in een overheerlijke combinatie van catchy dubstep en stevige raps. Een mooi eerbetoon aan de bands muzikale helden als Bob Marley, Gwen Stefani en James Brown.
We draaien de plaat om en gaan verder met alweer een oude bekende voor de mensen die de groep ook via hun livestream volgt. Ook op 'Sunlight' vormt het warme zanggeluid van Josh het middelpunt van een heerlijk stuk dubstep. Mede door de opvallende videoclip, waarin we een aantal bejaarden de beest uit zien hangen met veel drank en coke en lekkere wijven, werd het nummer vooral in de Britse underground een grote hit. Op 'Praying For Silence' werkt de groep met het Londense duo Document One, bestaande uit Matt King en Joe Froud. Het resultaat is één van de meer industriële tracks op dit verrassende album. Bij de opening van 'Freedom' moet ik wel denken aan bands als Pendulum of The Prodigy, maar dat is zeker geen schande. Beukende drumstep met uitstapjes naar de drum 'n' bass. Bands als Muse en KoRn mogen dan hun uitstapjes naar de dubstep hebben gemaakt, bij Modestep komt het een stuk overtuigender over. Het nummer zou oorspronkelijk opgenomen worden met de mannen van Foreign Beggars, naar die stapten op het laatste moment uit het project. Na 'Freedom' is het even tijd voor een rustmoment met het heerlijk voortkabbelende 'Time'.
Na 'Time' is het tijd voor de tweede lp. Kant C start alweer met een sterk samenwerkingsverband. Ditmaal zijn het Londense Grime-duo Footsie en D Double E, oftewel Newham Generals, te gast op het nummer 'Burn'. Ook alweer zo'n lekkere plaat waarmee je de dansvloer snel vol hebt. 'To the Stars' is ook alweer een wat ouder nummer van de band. Waar we echter in 2011 voornamelijk allerlei remixen van het nummer hoorden kunnen we op deze plaat eindelijk kennis maken met de originele versie. Het nummer kenmerkt zich door de combinatie van de zachte zang van Friend en de kenmerkende massieve geluidsmuren van Modestep. Ook het relatief nieuwe drumstep-nummer 'Leave My Mind' is zo'n knaller die het vooral live erg goed zal doen. Met 'Take It All', waarop de groep samen met het Londonse producersduo Koven te horen is.
Dan is het alweer tijd voor de laatste kant van de dubbel-elpee. Kant D opent ook alweer met een bekend nummer. 'Feel Good' was de eerste single van de groep uit 2011 en was vooral op YouTube een enorme hit. De videoclip werd daar meer dan 15 miljoen keer bekeken en zorgde ervoor dat de groep een deal kreeg met Polydor Records. 'Bite the Hand' stamt ook uit 2011 en verscheen eerder als b-kant van 'Feel Good'. "Don't bite the hand that feeds. Expecting to succeed. Don't bite the hand that feeds. Never doubted to believe." Na het eveneens pompende 'Up' is het alweer tijd voor het laatste nummer op de enerverende album. 'Saved the World' is een nummer dat langzaam naar een bombastische climax toewerkt om daarmee een knallend einde te maken aan een dik uur stuwende dubstep en aanverwante klanken.
Puriteinen binnen de dubstepscene - en dat zijn er heel wat - zullen vast wel weer gaan lopen zeuren, dat gitaren en drumsolo's niet in de dubstep thuishoren, maar die weten dus duidelijk niet waarover ze het hebben. Hetzelfde gezeur hoorden we ook al toen KoRn een op dubstep gebaseerd album maakten. Modestep heeft een album afgeleverd waarmee ze een breed publiek aanspreken en dat is alleen maar mooi voor ze, aangezien de groep het verdient om grote festivals te mogen staan. Echte diehard fans zullen trouwens de Deluxe Edition van de cd willen, aangezien daar naast het nieuwe nummer 'Flying High' en gouwe ouwe 'Slow Hand', ook nog een zevental heersende remixen van onder meer XKore, MJ Cole, Zomboy en Teddy Killerz op staan. Al met al is Evolution Theory een mooi overzicht van zo ongeveer het complete oeuvre van de band tot nu toe geworden en is zeker een aanwinst voor eenieder die graag naar dubstep luistert.
