Identity Thief
Na het ontzettend leuke Horrible Bosses, heeft regisseur Seth Gordon opnieuw met de altijd charmante Jason Bateman de handen ineengeslagen voor Identity Thief. Zet Bateman samen met 'love or hate her' Melissa McCarthy en het is weer tijd voor een overdreven road/buddymovie.
De film verhaalt over de nogal saaie kantoorklerk Sandy Patterson (Bateman) die, na het naïef afgeven van zijn persoonsinformatie, beroofd wordt. Niet van zijn portemonnee, maar van zijn identiteit. Diana (McCarthy) jat al zijn gegevens en gaat als hem door het leven. Uiteraard is ze hier niet zuinig met het spenderen van geld en vindt ze het niet erg hier en daar een overtreding te begaan. Al snel heeft dit invloed op het leven van de échte Sandy en komt zijn baan op de tocht te staan. De politie kan niks doen omdat de overtredingen in een andere staat worden begaan. Sandy besluit dan maar om Diana zelf op te halen en thuis in Denver de bekentenis te ontfutselen.
Een geinig gegeven vervalt dus al gauw in een voorspelbare roadmovie. Ze moeten namelijk helemaal terug vanuit Florida met de auto, want volgens de film kan twee Sandy Patterson's in één vliegtuig echt niet. Na deze uitgebreide set-up die veel te veel tijd in beslag neemt, gaan de twee eindelijk op pad. De film moet hier leunen op het talent van Bateman en McCarthy. Bateman heeft normaal gesproken de lol aan zijn broek hangen door heel serieus te blijven in belachelijke situaties. Dit trucje past hij ook in deze film toe, en zijn karakter lijkt dan ook heel veel op zijn rollen in Arrested Development en Horrible Bosses. Hij maakt gedurende de film echter steeds de verkeerde keuzes. Hij laat zich (uiteraard) beïnvloeden door zijn reisgenoot, maar brengt zichzelf onnodig in de problemen. Vanuit het script is dit nodig om de nodige komische situaties te laten ontstaan, maar toch wekt dit irritatie op. Bateman doet zijn best, maar de gaten hier zitten in het script.
McCarthy improviseert er lustig op los en dat is ook haar ware talent. Dit is humor waar je van moet houden of niet. De seksgrappen komen uiteraard snel om de hoek kijken, maar werken niet echt op de lachspieren. Wel gooit ze op het eind haar charme in de strijd en begin je deze dievegge een klein beetje te waarderen.
Dan is er nog een subplot omtrent een premiejager én gangsters die ook achter Diana aanzitten. Normaal gesproken zou dit een hindernis moeten vormen, maar niks van dit alles. Sandy en Diana komen niet eens in aanraking met de gangsters. Sterker nog: er is geen eindconfrontatie met deze gangsters! Ze bellen met iemand in de gevangenis, maar het hoe en wat blijft volstrekt onduidelijk. Als de échte dreiging van een slang en de politie komt, waarom voeg je deze karakters dan toe? Overbodig! De premiejager, gespeeld door cult held Robert Patrick, treft beter zijn doel en zorgt voor een spectaculaire achtervolging.
De film biedt gelukkig wel vermaak en de 'casual' filmkijker zal best een leuke tijd hebben, maar het allemaal erg vluchtig en vlak. De boodschap van de film lijkt te zijn dat het niet erg is om zo af en toe de regels te overtreden, als je het maar doet om je eigen zin te krijgen. Ook is er erg weinig te lachen, op de bekende momenten uit de trailer na. Een niet al te beste film die met het komende zomergeweld maar beter overgeslagen kan worden. Behalve als je een ontzettende fan van McCarthy bent.
