Sniper 2: Ghost Warrior

Sluipend passeer ik een groepje soldaten, ik ga linksom een rotsformatie op en ga liggen. Mijn hartslag wordt langzamer en met dodelijke precisie leg ik elke soldaat één voor één om. Klinkt spannend, is het niet en waarom? Dat lees je hieronder.

Sniper 2: Ghost Warrior is een game met een heel simpele opzet. Jij bent een sluipschutter en samen met je geweer doorloop je levels en leg je vijanden om. Sluipschuttergames nemen altijd een bepaalde spanning met zich mee. Het is compleet anders dan een 'normale' shooter. Helaas zit er in deze game weinig spanning en sensatie. De game houdt namelijk nog net niet letterlijk je hand vast om het uit te spelen.

Rood is belangrijk
Tijdens het spelen van het spel krijg je in de verschillende missies vaak een punt waar je heen moet. Op dit punt mag je een paar vijanden van een afstandje doodschieten en dan ga je weer verder. Op zeldzame momenten mag je langs de vijanden heen sluipen om zo verder te geraken in het level.

Helaas is dit allemaal zo saai als het bekijken van verf drogen. Je hoeft absoluut niet bang te zijn voor vijanden of het feit dat je kunt verdwalen. Levels zijn zo lineair als de wegmarkering hier op straat en zodra je maar op een paar honderd meter van een vijand komt verschijnt er een rode pijl op je minikaart.

Je kunt dus letterlijk het hele level door rennen en pas stoppen voor de vijand als er een rode pijl verschijnt. Leg de vijand om en ren weer door naar het volgende punt. Komt er een moment dat je rustig kunt gaan liggen en je van een afstandje vijanden kunt afknallen, dan word je nog meer bij het handje genomen.

Als je alleen bent kom je in een kort filmpje waarin het hoofdpersonage met een verrekijker de boel verkent en de vijanden automatisch gemarkeerd worden. Daarna begint de actie en mag je gelukkig wel zelf schieten. Je legt aan en kijkt door je vizier, iemand achter de schermen die met je meekijkt zegt dan letterlijk welke vijand je als eerste moet omleggen. En dat niet één keer maar gewoon voor alle vijanden die er rondlopen op dat moment. Heb je een tweede persoon bij je dan zal hij alles en iedereen voor je aanwijzen. Hij zal je nog net niet vertellen hoe je je moet aankleden 's ochtends.

Natuurlijk kun je van de aanwijzingen afwijken maar je leert al snel dit niet te doen. Door een verkeerde volgorde aan te houden komt de vijand snel achter je locatie en dan ben je gewoon snel dood. Want als sluipschutter heb je geen machinegeweer bij je en als de vijand eenmaal weet waar je zit, kun je het schudden. Ze schieten snel, ze schieten raak en lijken nergens bang voor.

Gelukkig hoef je niet bang te zijn dat je een schot van 1500 meter zult missen. Alhoewel afstand en windsnelheid/richting allemaal meetellen voor waar de kogel zal landen, laat een mooi klein rood cirkeltje zien waar de kogel exact terecht zal komen. Daarnaast kun je je adem inhouden om het vizier stabieler te houden en op magische wijze de vijanden in slowmotion om te brengen. Missen is dus een kunst.

Dit hierboven is allemaal op de medium moeilijkheidsgraad, die ze beter supereasy hadden moeten noemen. Als je naar de harde moeilijkheidsgraad gaat dan wordt het al iets lastiger. Geen rood stipje dat de exacte locatie aan zal geven maar ook dit is makkelijk te omzeilen. Schiet gewoon drie keer op een flinke afstand en onthoud waar de kogel eindigt in je vizier. Met dit in gedachten knal je bijna net zo makkelijk iedereen af als bij de vorige moeilijkheidsgraad.

Gemaakt met CryEngine 3
Toen ik de game opstartte en zag staan dat het gemaakt was met CryEngine 3 dacht ik eventjes in de zevende hemel te zijn. De engine zelf zorgt voor grafische pareltjes en dat maakte mijn dag wel weer goed... NIET DUS! De game is helemaal niet prachtig en mooi uitgewerkt tenzij je van ver weg alles bekijkt. Maar kom dicht bij dingen en het wordt een pixelbrij. Bomen, struiken en andere planten lijken van veraf mooi maar lig je erin te schuilen of wil je vijanden afschieten dan erger je je kapot aan de vlakke oppervlaktes en de pixels die door je scherm heen komen.

De ontwikkelaars hebben getracht door op sommige momenten een slowmotion bullet time een beetje spanning in te brengen. Deze momenten komen alleen als je de laatste vijand afschiet in een bepaald gebied. De camera volgt en draait om de kogel en je ziet de inslag bij de vijand. Klinkt spannend, maar helaas, dat is het niet. De kogelimpact is altijd hetzelfde, of je nu in zijn hoofd schiet, in zijn armen of in zijn grote teen, het is niks meer dan een rode pixelbrij die vrijkomt en een personage dat als een zoutzak in elkaar zakt of weggeslingerd wordt.

De game heeft ook een multiplayer maar als ik je vertel dat er een minimaal aanbod van maps in zit (twee) en een nog minimaler aanbod aan multiplayermodi (één), dan kun je al raden waar ik heenga. Maar voor wie de hint nog niet begrijpt, wat gebeurt er als je twaalf sluipschutters op één kaart plaatst? Helemaal niks en dat is echt heel saai. Elke sluipschutter krijgt een mooi rood stipje op zijn vizier, elke sluipschutter blijft lekker op zijn eigen verdedigbare plekje zitten en elke sluipschutter... het is gewoon saai.

Conclusie
Sniper 2: Ghost Warrior is een game in een serie die potentie kan krijgen. De basis is er al deels maar het moet gewoon verder uitgewerkt worden. Neem spelers niet bij de hand alsof het verstandelijk gehandicapten zijn. Laat ze een eigen personage maken of voeg in ieder geval meer dan twee wapens toe aan het spel. Af en toe heeft het spel wel een moment waar je trots op jezelf bent dat je vijftien vijanden hebt omgelegd zonder dat iemand het door heeft. Maar helaas herinner je je dan ook weer dat de computer het net niet voor jou heeft gedaan.

Gespeeld op Xbox 360, ook beschikbaar voor PS3 en Windows.

Zie hier de FOK!games beoordelingsrichtlijnen.