CD: FaltyDL - Hardcourage
Hardcourage is het derde album van de uit New York afkomstige producer Drew Lustman oftewel FaltyDL. Op het op Ninjatune verschenen album verkent FaltyDL alle uithoeken van de electronische muziek. Het resultaat is een intrigerend maar ook zeker toegankelijke plaat.
Drew Lustman groeide op in New Haven in Connecticut. New Haven staat vooral bekend als de stad van de Yale universiteit maar Lustman zag de stad als één groot ghetto. Lustman gooide er met de pet naar op school, raakte aan de drugs en zat op zijn 16e al in een afkickkliniek. Hij zag maar één mogelijkheid om zich uit deze penibele situatie te redden en dat was het produceren van muziek. Na enkele jazz en rockbandjes besloot Lustman om het in zijn eentje te gaan proberen. De 19-jarige muzikant ging vanaf dat moment muziek maken onder de noemer FaltyDL.
Op Hardcourage horen we een sprankelende mix tussen garage en techno, waarbij we ook elementen uit de jazz, lounge en UK garage terughoren. Het album opent met 'Stay I'm Changed', een heerlijk kronkelende melodie over een eenvoudig ritme. Je waant je meteen weer in de jaren tachtig van de vorige eeuw met de catchy synthesizerloopjes en de electronische drumritmes. 'She Sleeps' is het enige vocale nummer op dit album. Samen met Ed MacFarlane, de zanger van Friendly Fires, levert FaltyDL een catchy liedje af dat meteen in je hoofd blijft hangen als je 'm hebt gehoord. Ook met 'Straight & Arrow' zal je de dansvloer niet leeg laten lopen. Een heerlijk minimal techno melodie die ook wel doet terugdenken aan de eerste golf van dubstepartiesten van weleer. Neem daarbij de soulsamples en je weet dat dit ook alweer zo'n tune is waar je heel moeilijk stil bij kan blijven zitten.
'Uncea' is zo'n lekker hardlounge melodie die wel wat doet denken aan het oudere werk van Gold Panda. Van die aanhoudende geluidsvelden over een strakke beat. Ook 'For Karme' en 'Finally Some Shit/The Rain Stopped' zijn nummers die je zo op een loungeparty zou kunnen draaien. Laatsgenoemde doet door de jazzy samples ook wel wat denken aan het geluid van Saint Germain. Dan is het tijd voor een pretsigaret en 'Kenny Rolls One'. Dat stoners er de tijd voor nemen blijkt wel uit het feit dat dit met dik 7 minuten ook meteen de langste track van deze plaat is. Lustman neemt de tijd om het nummer op te laten bouwen naar een swingende funktrack. Wie bij het beluisteren van dit swingende nummer nog stil kan zitten is doof of ligt in een coma.
FaltyDL keert vervolgens weer even terug naar het geluid dat we van hem kennen van voorgaande albums. 'Korben Dallas' is van die lekkere minimale dubstep zoals we die ook kennen van bijvoorbeeld Boxcutter of Horsepower Productions. Spooky monotone klanken met tegendraadse drumritmes. Ook in 'Reassimilate' experimenteert FaltyDL er behoorlijk op los en klinkt zelfs als een ietwat toegankelijkere variant van Aphex Twin. Met het uiterst dansbare 'Bells' komt er na zo'n 50 minuten een einde aan dit avontuurlijke album, waarmee New York zich weer hoog op de kaart van de dansscène heeft geplaatst. Mensen die al bekend zijn met het Ninjatune label hoef ik uiteraard al niet meer over te halen om hun collecties te verrijken met dit sterke album. Eenieder die wel eens naar lounge luistert of zich durft te wagen aan een muzikale uitdaging valt Hardcourage van FaltyDL zeker aan te raden.
