A Haunted House

Marlon Wayans, waar wij recentelijk een interview mee hadden, is terug met een nieuwe film: A Haunted House. Er worden wederom bekende films gepakt en goed in de ballen geschopt. Maar haalt de film nog wel het niveau dat Scary Movie ooit had? Met andere woorden: is deze film leuk?

In de komedie A Haunted House volgen we Malcolm en Kisha (Marlon Wayans en Essence Atkins) die zojuist samen hun droomhuis zijn ingetrokken. Al snel blijkt dat ze niet alleen in het huis zijn. Terwijl Malcolm aan zijn seksleven wil werken, waarbij hij liever niet gestoord wil worden door een irritante geest, komt hij erachter dat het juist zijn vriendin is die bezeten is. Hulp van een homoseksuele psychiater, een cocaïnesnuivende priester en een amateuristisch team geestenjagers moet het leven van het ooit zo gelukkige stel redden.

Flauw

Marlon Wayans is bekend van Scary Movie, een hele succesvolle parodiefilm uit 2000. Het horrorgenre werd destijds geweldig op de hak genomen, waarna al snel een hoop vervolgdelen en afschuwelijke aftreksels ontstonden zoals Date Movie en Superhero Movie. Het is niet meer dan logisch dat de verwachtingen zo hoog liggen als Marlon Wayans aankondigt dat hij Paranormal Activity te grazen gaat nemen, een filmreeks waar men de afgelopen jaren moeilijk van kon slapen.

Qua filmstijl hebben enkele shots van A Haunted House wat weg van Paranormal Activity. Je kan hierbij denken aan het overbekende camerashot in de slaapkamer of een iets ander shot van het vrije keukenblok zoals we dat uit de tweede PA-film kennen. Hiermee is waarschijnlijk al het positieve ook wel gezegd over deze film.

Het verhaal van A Haunted House is ontzettend flauw. Natuurlijk zijn louter parodiërende films in de regel niet sterk (uitzonderingen daargelaten), maar dit zorgt voor een nieuw dieptepunt. De film voelt aan als een bloopertape van om en nabij de negentig minuten waar de acteurs zelf lijken te falen en er om lachen.

Wauw

Wauw. Gewoon… wauw. Het is ontzettend knap om een komediefilm te maken van anderhalf uur waarin je hooguit een minuut glimlacht. Met moeite. Hoe is dit mogelijk? Hoe kan je materiaal van drie Paranormal Activity-films met zoveel parodiemogelijkheden gebruiken en herschrijven tot een film met helemaal niets bijzonders? De zoveelste wietrokende geest, ongelukjes met een urn en de vele poep-, ruft- en pisgrappen. Het is vermakelijker om in de ballen van de bioscoopbezoeker naast je te rammen om te zien wat er gebeurt. Je neemt een slag tegen de kaak voor lief, maar het is lachwekkender dan wat er zich voor je op het scherm afspeelt.

Mocht je nog hopen op een stukje vermaak, dan is Cedric the Entertainer de enige persoon in de film daar voor kan zorgen. De gangsterversie van dominee Merrin (The Exorcist) mag dan wel net zoals de andere personages flink uitvergroot zijn gespeeld, maar zorgt nog voor de beste comic relief in de complete film. Hoewel ook hij veel platte humor gebruikt zorgt de soms prachtige timing van de komiek voor de glimlach waar je vanaf minuut één van de film al op hoopt.

Conclusie

Gier je nog steeds om windjes en wiet dan is A Haunted House helemaal jouw ding. Als je 's nachts gillend en badend in het zweet wakker wordt komt dat eerder door de gedachte 'heb ik híer nou geld voor betaald?' dan door echte angst. Het is echter vermakelijker om naar groeiend gras te staren of om dat gras te roken dan te kijken dan naar deze film.