Django Unchained
Django is de held van tientallen spaghettiwesterns die sinds de jaren '60 zijn verschenen in bioscopen over de gehele wereld. Het personage was op een gegeven moment zo populair dat zijn naam werd gebruikt in filmtitels die helemaal niets met de officiële Django te maken hadden. Zomaar een weetje dat bekend is bij westernfans en filmmakers als Quentin Tarantino, die eerder al een westerntintje toevoegde aan Kill Bill. De regisseur, die zelf over een uitgebreide collectie westernfilms beschikt, heeft na jaren van plannen eindelijk zijn eigen western opgeleverd.
Het verhaal van Django Unchained begint zonder teveel complexiteit. Een premiejager in het Wilde Westen roept de hulp in van een slaaf voor het opsporen van een drietal criminelen. De slaaf weet namelijk hoe de drie broers eruit zien, en de premiejager niet. Het is een simpel begin van een verhaal over Dr. King Schultz (Christoph Waltz) die een partnerschap start met de vrijgekochte slaaf Django (Jamie Foxx). Beiden zijn welbespraakt, intelligenter dan hun omgeving en behept met een sterke eigen mening. In hun interactie met de meer simpele bijfiguren steken de twee er dan ook bovenuit als echte Tarantino-personages. En dat mag ook wel, want ze hebben een lange film te dragen.
De samenwerking van de twee duurt voort nadat het trio criminelen is gevangen. Django krijgt van Schultz zijn vrijheid, maar ze werken nog een tijd samen als premiejagers, totdat het tijd wordt om Django's vrouw, Broomhilda, te zoeken. Zij en Django zijn separaat verkocht en Django is vastbesloten om haar te vinden en bevrijden. Hun zoektocht leidt ze naar Calvin Candie (Leonardo DiCaprio), een slaveneigenaar en rijkeluiszoontje, die mogelijk de eigenaar is van Broomhilda.
Tarantino neemt in Django Unchained ruim de tijd om zijn verhaal te vertellen. Scènes zijn bijvoorbeeld nergens gehaast; Schultz is een kalme, beleefde man wanneer hij zaken doet en zoals het een Tarantino betaamt bevat de film veel uitgebreide dialogen. Er zijn ook veel stappen tussen de opening van de film en zijn finale; het duo verzamelt eerst een aantal premies voordat de zoektocht naar Broomhilda begint. Nergens voelt de film, met zijn 165 minuten, echter té lang. De personages zijn interessant opgebouwd en voortreffelijk neergezet door Waltz, Foxx en DiCaprio. Op het moment van de Nederlandse release heeft de film diverse nominaties en awards voor onder andere de prestatie van Waltz en het scenario van Tarantino, en deze zijn terecht. Neem daarbij de rollen van Samuel L. Jackson en Don Johnson, en er is geen scène of personage dat verveelt.
Het zijn echter niet puur het verhaal of de invulling door de cast die de film de moeite waard maken. Django Unchained ziet er ook mooi uit en brengt een prettige sfeer over. We krijgen een blik op westernstadjes, tochten te paard door mooie landschappen en bezoeken katoenplantages, saloons en landhuizen. Tarantino heeft het allemaal stijlvol in beeld gebracht, zoals van hem verwacht wordt.
Django Unchained is Quentin Tarantino's achtste film die hij als schrijver en regisseur in de bioscopen heeft draaien, en het is een mooie aanvulling in zijn collectie. Veel Tarantino-kenmerken, van de muziekkeuze tot het overdreven stilistische geweld, van de bijzondere dialogen tot de referentie naar oudere cinema, zijn aanwezig. Het is dan ook een avondvullende mix van entertainment: niet alleen levert Tarantino een mooie western over de Amerikaanse slavernij, met alle gruwelijkheden die dat met zich meebrengt, ook simpelweg het drama van twee geliefden die van elkaar zijn gescheiden, en het wraakelement hierin, zorgt voor een sterk en stoer verhaal. Voeg daar de nodige subtiele grappen en stijlkeuzes aan toe, en het is niet anders dan te moeten concluderen dat Tarantino weer een mooi stukje cinema heeft afgeleverd. Django Unchained is echter niet zijn sterkste film, maar verdient zeker een plek in de bovenste helft van zijn ranglijst.
