Silent Hill: Revelation 3D
Hoewel een gameverfilming in essentie altijd tegen lijkt te vallen, lijkt de eerste Silent Hill een uitzondering op de regel. Fans en spelers van de game zijn het eens met het feit dat de film niet helemaal trouw blijft aan de spelserie, maar het wordt wel gezien als een zeer degelijke gameverfilming. Er zijn minder voorbeelden van vervolgfilms op gameverfilmingen. Silent Hill: Revelation doet een poging de horror en angst door te zetten.
Heather Mason (Adelaide Clemens) is samen met haar vader Harry (Sean Bean) al jaren op de vlucht. Tot nu toe waren ze de gevaarlijke krachten, die ze niet volledig begrijpen, net te slim af. Op de avond van haar achttiende verjaardag wordt Heather geplaagd door vreselijke nachtmerries en de verdwijning van haar vader. Langzaam ontdekt ze de waarheid over haar afkomst. Die onthulling leidt Heather vervolgens dieper in de demonische wereld en het lijkt erop dat ze Silent Hill nooit meer uit zal komen.
Monsterlijk
Waar de eerste Silent Hill zich nog baseert op het bronmateriaal gooit Revelation dit volledig over de andere boeg. Scenarist en regisseur Michael J. Bassett heeft de game Silent Hill 3 ruw vastgepakt en zo bruut uitgewoond dat de film als pure verkrachting kan worden gezien. Werkelijk álles aan Silent Hill: Revelation valt tegen.
Het verhaal zelf is een zeer losse adaptatie van het spel. Spelers van de game worden aangenaam verrast hoe vernacheld de personages en gebeurtenissen op het witte doek zijn gepresenteerd. Heather heeft haar karakteristieke kleding aan maar wordt prut gespeeld, Claudia Wolf is een persoon waar je je totaal niet mee kan binden of ook maar wil weten wat haar motief is en zelfs Pyramid Head is verre van bijzonder geworden. Toch hebben de gamers wel een voordeel ten opzichte van de leken: de vele termen. Er wordt onder meer gepraat over The Order of Valtiel, de Seal of Metratron en andere plotonderdelen die zonder voorkennis als enorm warrig en vaag ervaren kunnen worden.
Het is verder wonderbaarlijk hoeveel van de grote namen die in de film zo ontzettend tegenvallen. Kit Harrington (Game of Thrones) is net zoals Sean Bean (Game of Thrones, GoldenEye, The Lord Of The Rings-trilogie), Carrie-Ann Moss (The Matrix-trilogie) en Malcolm McDowell (Halloween, A Clockwork Orange, The Mentalist) in beeld met een kleine rol, maar zelfs dan is de vertoning afschuwelijk slecht. Alsof ze toevallig een middagje tijd hadden om hun rollen op te nemen in ruil voor een kopje koffie en een gezellige dag in de make-up.
Qua effecten is Revelation teleurstellend. De schrikmomenten zijn allemaal goedkope jumpscares en bevatten net zoals het verhaal geen opbouw, waardoor een spanningsboogvolledig ontbreekt. Maar dit is niet het enige, ook over de visuele effecten is er weinig bijzonders te melden. Het ene moment zien ze er verbluffend eng uit zoals de bekende zusters, het andere moment pis je bijna in je broek van het lachen van hoe kwalitatief slecht het is. Dit gaat nog meer op voor de 3D-effecten: het wordt, zoals het bij de vele andere horrorfilms, gebruikt als een gimmick die helemaal niets toevoegt.
Met alleen de verdoemde zusters als hoogtepunt van de film wil je binnen vijftien minuten de zaal uitlopen. Mocht je de zit uit kunnen houden dan word je getrakteerd op een filmeinde dat je nog tijden zal bijblijven. Op een zeer negatieve manier dan. Er vindt een eindgevecht plaats dat zo absurd belachelijk is dat je vol ongeloof naar het scherm staart. Wat hierna volgt is een einde van de film dat walgelijk op ieder front is. Alsof je na anderhalf uur kwelling nog een ferme schop in de noten na krijgt.
Conclusie
Silent Hill: Revelation gaat zwaar gebukt onder de schaduw van zijn voorganger. De sequel komt op geen enkele manier in de buurt van het eerste deel en mislukt verschrikkelijk in de twee doelen waar een horrorfilm voor dient: het amuseren en bang maken van de kijker. Dus blijf lekker thuis en bespaar zo de moeite om naar de bioscoop te gaan. Doe wat Heather in de eerste minuten van de film kreeg te horen: "Ga niet naar Silent Hill."
