Concert: Garbage
Garbage maakte in de jaren 90 furore met catchy rockliedjes en haar charismatische roodharige frontvrouw Shirley Manson. Ook ik was tijdens mijn tienerjaren groot fan van de band. In mei van dit jaar bracht de groep haar vijfde studioalbum Not Your Kind Of People uit. Ter promotie daarvan deden ze ons land in juni van dit jaar aan voor een concert, alwaar ik aanwezig was. En tot mijn grote vreugde gaf de band gister nogmaals een concert in Amsterdam.
In het voorprogramma stond een Franse band genaamd Superbus. Ik heb een stuk van het optreden meegekregen, maar de band maakte weinig indruk op mij. Op zich niet verwonderlijk gezien de slappe bandnaam. Shirley vertelde later op de avond de reden voor Superbus als voorprogramma. De zangeres van de band bezocht jaren geleden een Garbage-concert en is sindsdien bevriend geraakt met de band.
Rond kwart voor negen begint Garbage dan eindelijk met haar optreden. De bandleden komen één voor één het podium op en beginnen een voor ons nog onbekend stukje muziek te spelen. Voordat Shirley het podium betreedt, branden er enkel wat rode lampen. Op het moment dat de gitaarrif van het nummer Supervixen wordt ingezet, gaan de felle lampen aan en stapt Shirley zelfverzekerd het podium op. Ze draagt haar kenmerkende rode haar strak opgestoken in een knotje, wellicht om haar wat slapper wordende huid wat op te trekken, en een zwart jurkje met zwarte laarsjes. Het is verbazingwekkend dat deze vrouw reeds 46 is; ze heeft een lichaam waar menig twintiger jaloers op mag zijn.
Garbage trapt af met Supervixen
De band zet in met wat stevige nummers om de sfeer erin te krijgen. Shirley is onmiskenbaar de blikvanger op het podium. Ze beweegt zich als een jong, frivool meisje over het podium. Ze weet hiermee het publiek te bespelen en te verleiden. Het valt mij en mijn gezelschap op dat Shirley soms wel erg seksueel getinte bewegingen maakt. De mogelijke reden daarvoor wordt ons door haar even later medegedeeld. Mevrouw zit in de eerste dag van haar ongesteldheid en weet ons te melden dat het bloed op dat moment uit haar loopt. De mededeling wordt door het publiek onder luid gelach ontvangen. Door haar ongesteldheid is ze die avond ook erg emotioneel vertelt ze, maar je kunt volgens haar beter veel voelen dan helemaal niets voelen. Een vrij stompzinnige redenatie, maar Shirley komt door haar charme overal mee weg. Tussen de nummers door praat Shirley honderduit. De onderwerpen variëren van haar menstruatie, tot haar man en de vrouw van bandlid Steve Marker. Ze excuseert zich voor haar vele gepraat, maar het publiek geniet ervan.
Ik had enkele dagen voor het concert via Twitter de band verzocht het nummer Hammering In My Head te spelen. Hierop kreeg ik geen reactie. Mijn verbazing was dan ook groot toen de beginnoten van het nummer werden gespeeld. Of de band daadwerkelijk mijn tweet heeft gelezen en daarop heeft besloten het nummer in de setlist op te nemen, weet ik niet, maar omwille van de mooie anekdote die het oplevert, neem ik het maar voor waar aan.
Garbage speelt het door mij verzochte nummer Hammering In My Head. Check vanaf 2:05 de sexy moves van zangeres Shirley Manson
Net als bij het vorige concert dit jaar, is het nummer Cherry Lips de grote publiekslieveling; het nummer wordt uitbundig meegezongen. En net als afgelopen concert wordt dit nummer aangekondigd met een clichématig praatje. "Dit nummer is voor vrouwen die op vrouwen vallen, mannen die op mannen vallen, voor transgenders, voor degenen die niet werden gekozen voor het ‘footballteam'", zegt Shirley. Maar dit mag de pret niet drukken. Het nummer is zo aanstekelijk dat zelfs je oma met haar stramme heup uit haar dak zou gaan.
In de toegift wordt onder andere het nummer The World Is Not Enough gespeeld, dat de band schreef voor de gelijknamige James Bond-film.
Dit concert lijkt een extraatje te zijn voor de echte fans, in tegenstelling tot het concert eerder dit jaar, dat meer ter promotie van het album Not Your Kind Of People diende. Bijna alle grote hits worden gespeeld en veel werk van eerdere albums.
Garbage is in haar loopbaan nauwelijks van muzikale koers gewijzigd, waardoor de muziek heden ten dage wat gedateerd kan klinken. Het vijfde studioalbum Not My Kind Of People is wat mij betreft een slechte herhalingsoefening. De koek is bot gezegd op. Het valt daarom maar te bezien of ze ooit nog met een nieuw album en/of concert komen. Mocht dit het laatste concert zijn dat ze in ons kikkerlandje gaven, dan ben ik er maar mooi bij geweest.
