Halloween Horror Show
Halloween is inmiddels al een dag voorbij, maar de echte evenementen rondom het griezelige feest waren in het weekend van 27 en 28 oktober. Inmiddels voor het vierde jaar is het ook tijd voor de Halloween Horror Show, georganiseerd door Jan 'Mr. Horror' Doense. Je kunt hem kennen van de Night of Terror, waarbij eveneens vier horrorfilms vertoond worden in de nacht. Bij de HHS was het de beurt aan The Awakening, Paranormal Activity 4, Sinister en Silent House.
De Night of Terror is beroemd en berucht door het vele geschreeuw tijdens de films, waarbij woorden als 'homo' en 'hoer' verre van zeldzaam zijn. Ook tijdens de Halloween Horror Show in Pathé Tuschinski zitten een aantal NoT-gangers, maar Jan benadrukt aan het begin van de nacht al dat het niet de bedoeling is. Heel af en toe wordt er nog wel eens iets geroepen (vooral diep in de ochtend), tot hilariteit, maar ook ergernis van sommige filmliefhebbers.
De lange nacht wordt afgetrapt met The Awakening, een film die zich afspeelt in 1921. Florence brengt haar tijd door met het oplossen van bovennatuurlijke activiteiten. Ze wordt naar een kostschool op het platteland gestuurd waar onlangs een jongen dood werd teruggevonden. Maar de geest van de jongen schijnt nog in de school aanwezig te zijn en zaait paniek bij de leerlingen.
The Awakening was een prima openingsfilm. Weliswaar is het begin nog even inkomen en is het erg langdradig, maar langzaamaan komt het verhaal beter uit de verf. Qua schrikeffecten is alles vrij voorspelbaar en daar moet de film het ook niet van hebben. Het is voornamelijk de vernuftigde twist aan het eind die de film toch nog interessant maakt. 5,5*
Na een korte pauze is het tijd voor één van de twee films waarvoor een groot gedeelte van het publiek gekomen is, Paranormal Activity 4. Het concept is bekend: found footage met onverklaarbare gebeurtenissen in een huis. De vraag is of een vierde deel interessant genoeg kan blijven. PA4 speelt zich af vijf jaar later nadat Katie haar vriend Micah, haar zus Kristi en haar echtgenoot Daniel heeft vermoord en hun baby Hunter heeft meegenomen. Nieuwkomer uit de reeks Alex begint een vermoeden te krijgen dat het te maken heeft met de eigenaardige vrouw en haar zoontje die aan de overkant van de straat wonen.
Het grote probleem waar Paranormal Activity 4 mee kampt is dat het te uitgemolken wordt. Het is een bekende formule: kastjes ineens open, dingen vallen van het plafond en mensen worden weggesleept. Weliswaar is het nog steeds eng genoeg om het interessant te houden, maar het begint steeds uitgekauwder te worden. Nog frustrerender is dat we anderhalfuur lang niets opschieten qua verhaal. Als het eindelijk interessant en écht heel eng begint te worden, dan schiet de aftiteling het beeld al over. Toegegeven, de allerlaatste minuut is misschien de engste minuut uit een hedendaagse horrorfilm. 6*
Toen begon Sinister. Na de al zeer onsmakelijke opening begon de film nog tamelijk rustig. Misdaadschrijver Ellison Oswalt verhuist met zijn gezin van de ene naar de andere plaats om inspiratie op te doen voor een nieuw boek. Normaal gesproken wonen ze in de buurt van een waargebeurd plaats delict, maar deze keer is het anders. Zonder het aan de rest van de familie te vertellen besluit Ellison een huis te kopen waar de vorige bewoners aan een boom in de achtertuin zijn verhangen. Als Ellison probeert te ontdekken wie er achter de gruwelijke moord zat ontrafelt hij stukje bij beetje een lugubere, sadistische voorgeschiedenis.
Zonder enige twijfel is Sinister de hit van de avond geweest. Met enige regelmaat brak het angstzweet zelfs bij de meest geharde horrorveteraan uit en begonnen stoere mannen te gillen als keukenmeiden. Na het zien van de film bleef iedereen nog even in de stoel zitten. Enkele personen mompelen nog met enige angst in hun stem wat zij nou in godsnaam hebben gezien. Om het kort te verwoorden: de beste horrorfilm van 2012. 8,5*
De afsluiter van de nacht is Silent House. De jonge Sarah gaat met haar vader en oom naar een mooi huisje aan een meer. Wat begint als een rustige avond mondt uit in een jacht op het drietal door een onbekende aanwezigheid. Wie of wat valt de familie aan? Pas in de laatste tien minuten ontdekt de kijker het antwoord op deze slopende vraag. Hoewel Silent House een sterke film kon zijn, is het gewoonweg te rommelig en te langdradig om eng te zijn. Als afsluiter van de filmmarathon was het een prettige film, een makkelijke wegkijker waar je geen sterke spanningsboog voor nodig hebt. 4*
Na het zien van een toch matige afsluiter is iedereen het er over eens: vannacht was prachtig. Jan Doense heeft er weer een goede, sterke nacht van gemaakt met als eindresultaat een horde zombie-imitaties die de Pathé-bioscoop uitschuifelen. Tot volgend jaar.
