CD: The Gaslamp Killer - Breakthrough
Opvallend is het wel: The Gaslamp Killer (William Benjamin Bensussen) heeft zijn album Breakthrough nog niet uitgebracht op Brainfeeder, het label van Flying Lotus, en laatstgenoemde walst er vol overheen. Namelijk met zijn eigen hooggeanticipeerde album Until The Quiet Comes. Dat had tactischer gekund, want nu zitten we in een korte tijd met twee moeilijk te doorgronden abstracte brouwsels vol samples en wijdverspreide stijlinvloeden. De twee hebben duidelijk een gelijksoortige visie op samplekunst en producties, maar inmiddels is al duidelijk dat de meeste aandacht uitgaat naar de plaat van Flying Lotus waardoor Breakthrough naar de achtergrond verdrongen wordt. Terecht? Niet direct, maar er zijn een paar verschillen die van de ene plaat een klassieker in wording, en van de ander een tussendoortje maken.
In de geluidenstamppot die Breakthrough je voorschotelt vind je van alles om op te kauwen. Van dikke brokken cartoon-/computerspelletjesgeluiden tot psychedelische synthesizers die een stuk makkelijker te slikken zijn. Al met al blijft het geheel een wat moeilijk te verteren brij die de onvoorbereide luisteraar zal achterlaten met de vraag: "wat moet ik hier mee?". Breakthrough is vooral een plaat die indrukken achterlaat. Een imponerend kunstje dat veel inzichten geeft in de stijlen, uitspraken en entertainmentvormen waardoor hij in zijn leven is beïnvloed. Vaak krijg je te maken met onuitgewerkte concepten, zoals de drumtrack van 'Keep It Simple Stupid', waar na een minuut geïmproviseerde percussie je de drummer hoort zuchten en het nummer afloopt. Met gemak gebruikt hij op 'Nissim' (met Amir Yaghmai) een Arabische sound en zet deze om tot een hiphopproductie door gebruik te maken van sterk aanwezige baslijnen. De vergelijking met Flying Lotus kan onder andere gemaakt worden bij het nummer 'Holy Mt. Washington', waar de met soul geïnjecteerde synthesizers wel erg klinken alsof ze ook op het Flying Lotus nummer 'The Nightcaller' gebruikt zijn. Toch mist er iets. Een conclusie die getrokken kan worden is dat zijn beats erg interessant zijn, maar nog teveel neigen naar onafgemaakte hiphopproducties waarbij vocalen niet hadden misstaan. Een gebrek dat blootgelegd wordt op de nummers waar wel vocalen aanwezig zijn.
The Gaslamp Killer is verantwoordelijk voor een groot deel van de beats en producties van Gonjasufi. Deze samenwerking resulteerde met A Sufi And A Killer in een van de meest opvallende en innovatieve albums van 2010, waar met een ongezonde lo-fi mix tussen triphop en psychedelische soul een koortsige en beklemmende productie afgeleverd werd. De plaat was het resultaat van een borrelende chemie tussen de twee die voortgezet wordt op het dit jaar uitgebrachte MU.ZZ.LE en dus ook Breakthrough, waar Gonjasufi zijn nerveus klinkende vocalen uitleent voor 'Veins' en 'Apparitions'. Andere vocalen die op het album terugkomen kunnen gevonden worden in opgenomen geluidsfragmenten. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een lectuur over het woord fuck, dat klinkt alsof het wordt uitgelegd tijdens een uitzending op schoolTV.
Met een uiterst experimentele plaat als Breakthrough valt er lof te oogsten voor zijn sampletechnieken, die zich uiten in een overvolle productie met interessante geluiden. Het lijkt alleen wel alsof hij uit het oog is verloren dat er uiteindelijk een aantal belangrijke factoren bepaalt of zo’n album blijft hangen. Dat het mogelijk is om met een dergelijke samplecollage te blijven boeien, bijvoorbeeld door emotie door te laten schemeren en een balans te vinden tussen abstracte beats en toegankelijkere songstructuren, heeft Flying Lotus bewezen. The Gaslamp Killer komt daar echter alleen in de buurt met zijn Gonjasufi tracks. Zo eindig je met een groot aantal nummers waarbij net niet genoeg doorgeëvolueerd wordt, geen kern wordt bereikt. Wat zonde is aangezien een kunstetalage als Breakthrough schreeuwt om extra redenen die het terugkomen waard maken.
