Tales of Graces f

Tales is een langlopende Japanse RPG-serie die in Europa altijd een beetje is achtergebleven. Na lang wachten kunnen we nu dan eindelijk genieten van het nieuwe deel: Tales of Graces f.

Vraag een gamer naar een grote (Japanse) RPG-serie en het antwoord zal in veel gevallen 'Final Fantasy' zijn. Toch is de Tales-serie met twaalf games (+ twee aangekondigde games), meerdere spin-offs, vier animé-series en een heuse animatiefilm, praktisch even groot. Het twaalfde deel uit de serie, Tales of Graces f, kwam op 31 augustus eindelijk naar Europa.

Tales of Graces kwam al in 2009 uit in Japan voor de Wii, maar deze versie is nooit naar Europa gekomen. In plaats daarvan krijgen we nu Tales of Graces f, een uitgebreide remake voor PlayStation 3. Als extra heeft deze HD-remake een epiloog, die ongeveer tien uur extra gameplay biedt en wat extra monsters en dungeons.

Zoals in elke RPG, draait ook Tales of Graces f om het verslaan van vijanden

Drama
In Tales of Graces f begint je reis met Asbel Lhant, 11 jaar oud, en zijn jongere broertje Hubert en hun vriendin Cheria. Asbel is als oudste zoon van Aston Lhant voorbestemd om de volgende Lord van het stadje Lhant te worden, maar hij wil als typische tiener liever ridder worden. Asbel en Hubert vinden op een dag een onbekend meisje dat aan geheugenverlies lijkt te lijden. Ze noemen haar Sophie en Asbel besluit haar onder zijn hoede te nemen. Het gaat allemaal echter niet zoals gepland, wat leidt tot een nogal traumatische afsluiting van Asbels jeugd.

We komen zeven jaar later terug en Asbel is nu een jonge man en studeert aan de academie voor ridders. Zo krijgen we langzaam maar zeker een kijkje in het leven van Asbel, dat zeker niet over rozen gaat. Nu krijgt een gemiddeld RPG-personage natuurlijk al de nodige tegenslag te verduren, maar wat die arme Asbel allemaal wel niet naar zijn hoofd krijgt…

Verraad, verbanning en dode vrienden en familie zijn niet van de lucht in deze game. Toch wordt de game nergens echt cliché en het verhaal zit goed in elkaar en voelt geloofwaardig aan. Het enige dat het verhaal naar beneden haalt, is de voice-acting. Deze is vaak vlak en emotieloos, waar het juist het verhaal zou moeten dragen.

Sophie is behoorlijk cool

Nodeloos ingewikkeld
Elke RPG staat of valt voor mij op twee punten: het verhaal en het vechtsysteem. Met het verhaal zit het dus wel goed in deze game. Het vechtsysteem is een ander verhaal. Ik ben zeker een voorstander van een uitgebreid vechtsysteem, maar Tales of Graces f slaat de plank daarin een beetje mis.

Rondlopen en een (redelijk) vrije wereld

In het kort?

Je personage kan twee soorten aanvallen uitvoeren: A(ttack)-artes en B(urst)-artes. Deze worden uitgevoerd door een combinatie van de linker joystick en de X-knop (A-artes) of O-knop (B-artes). Elke aanval kost je een bepaalde hoeveelheid CC en elk wapen heeft een minimum en maximum aantal CC. Je krijgt CC terug door niets te doen, aanvallen te blokkeren of te ontwijken. Ook wordt je maximum CC steeds hoger naarmate het gevecht langer duurt. Als je 'guardt' krijg je een aura - van blauw naar groen en rood - die weer bonussen oplevert. Maar 'guardt' je te lang dan kan de vijand je weer van je sokken slaan.

Oh, en elke aanval heeft meerdere eigenschappen, zoals 'slash', 'impact' of bepaalde vijanden waar hij sterk tegen is. Elke vijand heeft dan weer meerdere zwakke punten: aanvallen waar hij slecht tegen kan. Hoe meer verschillende zwakke punten je raakt, des te meer schade je aanricht. En, oh ja, er is ook nog een mysterieuze balk die je voor een tijdje een oneindige hoeveelheid CC geeft als hij vol zit.

Snap je het nog?

Er wordt flink huis gehouden op het scherm

Wanhoop
Ik zat de eerste paar gevechten met mijn mond vol tanden en mijn handen in het haar. Waar moest ik allemaal wel niet op letten? Het antwoord was simpel: gewoon op de knoppen rammen en zien wat er gebeurt.

Ondertussen ben ik wat ervaring rijker en ik moet toegeven dat het systeem steeds beter aanvoelt. Je leert dingen steeds meer op de automatische piloot te doen en als je eenmaal een paar uur in de game bent, stopt je hoofd met draaien over alle verschillende dingen waar je rekening mee kunt houden.

Het grootste probleem van deze game zit hem dan ook in de hoeveelheid informatie die je voorgeschoteld krijgt. De ontwikkelaars hebben in ieder geval hun best gedaan om je niet te overspoelen met informatie, maar het gevolg is dat je 10 uur in de game nog steeds nieuwe combat-tips naar je hoofd krijgt gesmeten, waarvan je dan maar hoopt dat je ze hebt onthouden als het erop aankomt.

De graphics zijn in ieder geval typisch voor een Tales-game

Tales in hart en nieren
Toch is Tales of Graces f, ondanks alles, een Tales-game in hart en nieren. De grafische stijl, die zo typerend is voor de Tales-serie, wordt ruimschoots geëvenaard en is doorspekt met prachtige animatiefilmpjes die niet zouden misstaan in een gemiddelde Japanse animé.

De AI van je partymembers is in deze game nog steeds erg goed en ook kun je weer een grote hoeveelheid grappige titels voor je personages verzamelen en items craften. En natuurlijk wordt mijn persoonlijke favoriet, de 'skit', niet overgeslagen: skits zijn korte, vaak hilarische gesprekken tussen je partymembers en je kunt ze overal en nergens vinden.

Wat ook een leuke toevoeging is, is de Eleth Mixer. Deze magische saladshaker kan onder bepaalde omstandigheden (bijvoorbeeld als je schade krijgt tijdens een gevecht) uit het niets items tevoorschijn toveren. Je kiest zelf welke items de Mixer uit moet spugen en naarmate het spel vordert kun je steeds meer items van je Mixer vragen.

Conclusie
Tales of Graces f mag zich met recht een Tales-game noemen. Over de jaren dat de serie bestaat, is de formule van de games maar weinig gewijzigd en dat is maar goed ook. Tales of Graces f blijft bij de basis van een goede Japanse RPG en dat zit hem toch voornamelijk in het epische verhaal.

Liefhebbers van de serie en van RPG's in het algemeen mogen deze game eigenlijk niet overslaan, maar met zijn animé-achtige uiterlijk, humor en actieve combat is dit ook een degelijke instapper voor nieuwelingen.

Het is erg jammer dat ze geprobeerd hebben om zo veel verschillende dingen in deze game te stoppen dat je hoofd ervan gaat tollen, maar als je even volhoudt en je er doorheen werkt, is het zeker de moeite waard.

Pluspunten Minpunten Cijfer
+ Episch verhaal - Te veel informatie 7,5
+ Animé-achtige graphics - Emotieloze voice-acting
+ Goede dosis humor  


Exclusief voor PlayStation 3.

Zie hier de FOK!games beoordelingsrichtlijnen.