Concert: Alabama Shakes in Tivoli
De hit van afgelopen SXSW festival, Alabama Shakes, deed na een show op Rock Werchter ook Nederland aan. Tivoli was de gelukkige popzaal die de hype mocht ontvangen. Bijkomend fenomeen van een hype is dat een concert binnen no-time is uitverkocht, dus stond de grote zaal van de Oudegracht helemaal vol gisteren. De jonge enthousiastelingen van Mozes and the Firstborn mochten de inleiding verzorgen in Utrecht. Hun energieke indierock was een mooie warm-up voor de bluesrock die het vijftal uit Alabama zou gaan brengen, in tegenstelling tot de huis-DJ die I Can Fly van R Kelly instartte gedurende de break.
Rond 21.30 betrad het quintet de planken van Tivoli. Het lijkt een gemêleerd gezelschap, maar de podiumopstelling zorgt voor een cirkeltje waarin de band als passend geheel overkomt. Frontvrouw Brittany Howard stapt in haar bolletjesjurk en gekrulde coupe naar voren, kijkt even vlug over haar bril het publiek in en zet meteen 'Hold On' in. De fijne Southern bluesklanken glijden voorbij. Howard kan even inkomen, maar lijkt dat niet nodig te hebben en zet aan het eind van het nummer haar karakteristieke volle uithalen in. Het yeehaw-geluid wordt verder opgevoerd met 'Hang Loose', en vervolgens komen 'I Found You' en 'Rise to the Sun' voorbij. De band presenteerde hiermee ook meteen het eerste deel van hun debuutplaat Boys & Girls. Je kon dan al niet anders dan diep onder de indruk zijn van de vocalen van Howard. Wat een scheur en bereik heeft die vrouw! Bijna achteloos gooit ze haar hoge noten en rollende oerschreeuwen eruit en rammelt tegelijkertijd nog eens losjes op haar gitaar. Ondanks haar topprestatie lijkt ze wat onder de indruk en verlegen te zijn. Pas na het vijfde nummer richt ze zich tot het publiek: "It took me this long to gather up enough courage to talk to you", zegt ze vluchtig. Ook de rest van de band heeft het oogcontact en interactie met de zaal niet uitgevonden. De bassist tuurt soms even richting de mensenmassa, maar voelt zich toch prettiger opgaand in de muziek en trekt hierbij de mooiste grimassen. Na de paar woorden van Howard dendert de Alabama Shakes-trein voort. 'Heartbreaker' wordt in lange versie met verve uitgevoerd. Howard gaat helemaal los en toont haar hart en ziel op veel van haar nummers, alsof ze een monoloog tegen degene voert waarover elk lied gaat. Haar uithalen worden rauwer en feller, en haar bril zakt steeds verder naar het puntje van haar neus.
Halverwege de set zet ze haar gitaar even weg en beweegt ze zich vrijer over het podium. Rond die tijd hebben de Shakes bijna de hele debuutplaat al behandeld. De band zet het bluesgeluid echter voort met heerlijke nummers als 'Mama', 'Making Me Itch', 'Hurricane Strut' en 'Worrying Blues'. Tegen het einde van de set rolt de extreem zware bas het tapijt uit voor 'You Ain't Alone'. Howard trekt haar strot nog eens extra ver open en wisselt de uithalen of met subtiele hoge noten in de break. 'Heavy Chevy' vormt na een uur de hekkensluiter van de reguliere set. 'On Your Way', 'Squidbillies' en 'Heat Lightning' vormen de drie-eenheid tijdens de toegift. Howard stapte tijdens het laatste nummer op het publiek af en zocht tijdens de brug van het nummer contact met de zaal. Haar 'words of wisdom' waren een mooie afsluiter van een solide optreden waarin vooral de vocalen van Howard doordrongen tot in je ziel. Het was een goede keuze om haar baan als postbode op te zeggen en professioneel muziek te gaan maken!
Foto's en tekst: Joost Melis
