The Devil Inside
Het genre van de namaak documentaire, de mockumentary, werd populair toen in 1999 de lowbudgetfilm The Blair Witch Project verscheen en een onverwacht groot succes werd. Sindsdien zijn er vele zogenaamde foundfootage-films verschenen zoals The Poughkeepsie Tapes, [Rec] en Diary of the Dead. Om het geheel dan nog realistischer over te laten komen worden dit soort films regelmatig met een schokkerige handcamera gefilmd. Helaas is deze filmtechniek ook meteen de enige reden waarom men The Devil Inside schokkend kan noemen.
Nadat in februari een bioscoopeigenaar onbewust een trailer van The Devil Inside aan een bioscoopzaal vol kleine kinderen vertoonde zat de arme man niet veel later met een zaal vol jankend kroost en scheldende ouders. De meeste bioscoopbezoekers die een paar weken daarna de film bezochten zullen waarschijnlijk met eenzelfde gevoel de zaal hebben verlaten. Wat is dit een enorm wanproduct. Regisseur William Brent Bell, die eerder nog het aardige Stay Alive regisseerde, maakt met deze mockumentary het complete genre zwaar belachelijk.
De film begint met de boodschap dat het Vaticaan niet aan deze film mee wilde werken. Alsof Bell even bij popie Jopie langs was geweest met de vraag of hij mee wilde werken. In The Devil Inside draait het om de Amerikaanse Isabella die naar Italië reist om te onderzoeken wat haar moeder nou precies heeft gedaan. Haar moeder zit namelijk al twintig jaar gevangen nadat ze tijdens een duiveluitdrijving twee priesters en een non heeft gedood. Als Maria in de kliniek in Rome aankomt ontdekt ze al snel dat haar moeder Maria nog steeds bezeten is door de demon die haar tot de moorden dwong. Samen met twee jonge priesters gaat Isabella de strijd met de duivelse geest aan.
Het enige wat The Devil Inside doet is de kijker achterlaten met onbeantwoorde vragen. Zo krijgen we niet te horen waarom Isabella alles filmt. Als ze een documentaire wil maken van dit gebeuren, waarom heeft ze dan een cameraman in dienst die het presteert om echt elke keer als het spannend wordt de verkeerde kant op te filmen, in- en uitzoomt als een waanzinnige en als een Parkinsonpatiënt de camera alle kanten opricht behalve de juiste? De van begin af zeer voorspelbare film kent ook een zeer abrupt einde. Net als de vaart eindelijk een beetje in het verhaal lijkt te komen is het alweer tijd voor de aftiteling.
The Devil Inside is een leuke film om eens te huren op een regenachtige zondagmiddag als er echt niks anders meer te vinden is in de lokale videotheek. Voor liefhebbers van een leuke horrorfilm is het echter één grote anticlimax. Dan kun je beter je geld uitgeven aan bijvoorbeeld The Last Exorcism of The Rite.
