Seeking Justice
Stel je iemand voor die je lief is. Stel je dan voor dat diegene bij een overval op straat gewond is geraakt, in het ziekenhuis terechtkomt, dat je weet wie de dader is, maar dat de politie weigert om deze op te pakken. Wat zou je doen als een wildvreemde op je af zou stappen om je te vertellen dat hij wel een oplossing voor 'het probleem' heeft?
De uit Nieuw-Zeeland afkomstige Roger Donaldson, die eerder naam maakte als regisseur van films zoals No Way Out, White Sands, The World's Fastest Indian en The Recruit, heeft met Seeking Justice een sterke film over het bovenstaande dilemma gemaakt. Nicolas Cage speelt Will Gerard, een leraar Engels op een highschool in New Orleans. Op een zekere avond wordt zijn vrouw op straat overvallen en raakt hierbij dusdanig gewond dat ze in het ziekenhuis belandt. Will wordt in het ziekenhuis aangesproken door een vreemdeling genaamd Simon (Guy Pearce) die zegt dat hij lid is van een organisatie die opkomt voor de rechten van het gewone volk. Simon vertelt hem dat hij de identiteit van de dader weet en dat hij wel wraak wil nemen in ruil voor een wederdienst. Overmand door woede en verdriet stemt Gerard ermee in en hoort niet veel later dat de verdachte uit de weg is geruimd.
Een half jaar later staat Simon voor zijn deur, voor de beloofde wederdienst. Gerard moet Alan Marsh, een pedofiel, vermoorden. Nadat Gerard hem, enigszins per ongeluk, heeft gedood ontdekt hij dat Marsh helemaal geen kinderen misbruikte, maar een journalist was die onderzoek deed naar de schimmige organisatie van Simon. Terwijl Gerard probeert om zijn onschuld te bewijzen, zinkt hij steeds dieper weg in het criminele moeras van New Orleans. En Gerard kan niet naar de politie, want die zitten ook bij de club van Simon.
Seeking Justice is een verrassend leuke film geworden. Cage is heerlijk op dreef als de alledaagse Will Gerard, die zeker overtuigend overkomt als een man die eerst niet helemaal begrijpt wat er loos is. Ook Pearce zit goed in zijn rol van de labiel overkomende Simon die denkt de baas te zijn over andere mensen. Net als in Bad Lieutenant laat ook Seeking Justice de naargeestige donkere kant van New
Orleans zien. Achter alle glitter en glamour schuilt een harde kille wereld waar alleen het recht van de sterkste geldt.
Seeking Justice houdt de vaart er lekker in en heeft een paar verrassende wendingen in petto. Nicolas Cage maakte in 2008 de iets tegenvallende Bangkok Dangerous, maar heeft sindsdien alleen nog maar sterke films gemaakt en die lijn zet hij in Seeking Justice zeker voort. Enige minpuntje aan de film is het voorspelbare einde van de film maar dan heb je al zo veel spektakel over je heen gehad dat je regisseur Donaldson dat schoonheidsfoutje vergeeft. De film zou oorspronkelijk The White Rabbit Jumps gaan heten maar om onbekende redenen werd de titel eerst veranderd naar Justice waar daarna nog het woord Seeking aan werd toegevoegd. 105 minuten lang genieten in de bioscoop.
