Twisted Metal

Twisted Metal is exclusief verkrijgbaar voor de PlayStation 3

Daar zat je dan als kleine jongen, gehuld in pyjama. Lief aan de ranja en als het even kon wat te snoepen erbij. Wat je toen deed? Auto’s overhoop raggen met dikke guns natuurlijk! De allereerste Twisted Metal dateert uit 1995 en was een genot op de PlayStation 1. Nu, zeventien jaar later, krijgt de serie een reboot, die uiteraard ook Twisted Metal heet. Heeft de fun die je vroeger met de game had de tijdspanne van zeventien jaar overleefd?

Wat altijd zo mooi was aan de Twisted Metal-serie was het pure plezier dat je uit de game haalde. Een stel auto’s, daarboven dikke en bizarre guns en dikke rockmuziek erachter waren de perfecte ingrediënten voor heerlijke game-uurtjes. Geen ingewikkeld verhaal of iets dergelijks, maar gewoon heerlijk raggen. Het is goed dat na al die jaren de makers nog steeds dezelfde formule aan hebben gehaald. Al is het verhaal nu wel heel erg luguber, desalniettemin blijft het zeer tof.

Dode dochters
In de singleplayer heb je de keuze uit meerdere verhaallijnen, waarvan die van ijscoman Sweet Tooth toch het tofst is. Nadat je compleet gek werd door je baan besloot je op een zogenaamde killing spree te gaan. Nadat je heel je gezin doorzeefd hebt met wat voor wapens dan ook, ontsnapt er een lid. Je tere dochter ontsnapt aan je bloederige handen. Om haar alsnog om te leggen besluit je mee te doen aan het Twisted Metal-toernooi, waar de winnaar een wens mag doen. Jouw grote wens is om je dochter te vinden zodat je alsnog een hakbijl door haar hoofd kunt gooien.

De verhaallijnen in deze game zitten op het randje van té ziek en luguber. Aangezien een game een game is kon ik er wel goed om lachen. Het einde van deze korte verhaallijn is ook erg grappig en aangezien alle cutscenes in een mix van real-time en CGI zijn opgenomen ziet het er ook nog eens allemaal tof uit. De singleplayer is meer een soort tutorial voor het echte multiplayerwerk, maar wel een heel toffe tutorial. Er zijn tal van missies die meestal neerkomen op ‘maak alle auto’s kapot', maar soms bevat het ook raceonderdelen en eindbazen.

Schroothoop
De gameplay is gewoon precies zoals al die jaren terug. Je kiest uit drie verschillende auto’s, je kiest een set wapens en gaan. Nadat je de ietwat onlogische controls onder de knie hebt, schiet je als vanouds auto’s naar de schroothoop toe. Wapens variëren van simpele machineguns tot een weggooibare taxi. Het is erg divers en dat houdt de lol er ook in. De auto’s die je kunt kiezen bestaan natuurlijk allemaal uit verschillende kwaliteiten, de een is snel en de ander is log maar gaat niet snel kapot. Doordat je nu de keus hebt uit drie verschillende auto’s duren de potjes wat langer, want je kunt snel van auto wisselen als de motorkap op roken staat.

Twisted Metal is nog steeds een erg snelle game, soms zelfs te snel. Je raast door levels heen en aangezien het hier soms om dichte gebieden gaat waar je door rondsjeest raak je het overzicht wel eens kwijt. Het is dan ook goed dat bijna alles in elk level kapot te rijden valt. Niets is grappiger dan gelanceerd worden door een gigantische torpedo dat dankzij de lancering een gigantisch shopping mall kapotmaakt. De muren vallen door het autogeweld uit elkaar en de familie van de winkelende mensen in het winkelcentrum krijgen snel bezoek van de politie. De levels zelf zijn ook erg tof, maar helaas zijn het er niet al te veel. Van een simpele suburb tot een arena die ook wel de arena des doods voor auto’s kan worden genoemd. Kerstavond in een gezellig stad is een van mijn favoriete maps, vooral met de slogan die erbij hoort: "Who expects to die brutally on Christmas eve?"Heerlijk.

Online nog niet top
De game focust zich natuurlijk op de multiplayer, maar vooral het online werkt tot nu toe niet echt lekker. Of er zijn te weinig spelers online of ik had ongelooflijk pech maar het is niet gelukt om in veel potjes te komen. Eindeloze lobby’s en onbereikbare potjes lagen in het verschiet, in plaats van snelle actie en wenende mensen online. Offline was er wel nog genoeg multiplayer-fun te ontdekken. Splitscreen werkt de game heerlijk en het is ook ontzettend gaaf om elkaar te naaien of juist te helpen tegen anderen. Als de game online werkt is het echt zeer leuk, maar tot nu toe is dat nog niet het geval.

Audiovisueel is Twisted Metal een kleine tegenvaller. Grafisch ziet het er allemaal wat flets uit. De auto’s zijn mooi gedetailleerd en de omgeving is bijna geheel kapot te maken, maar voor de rest is het allemaal maar so-so. De muziek is ook wat aan de zachte kant, letterlijk. De hardrock komt niet zo hard meer uit je speakers gallen dat de mensen een straat verder op de muren bonken, maar de muziek zelf is ook wat tammer. Hierdoor ben je compleet gefocust op wat er op je scherm gebeurt en hoewel dat met een spel wel eens handig kan zijn, mis je toch een onderdeel wat hoort bij Twisted Metal.

Conclusie:
Twisted Metal is fun. Het concept van zeventien jaar geleden is niet veranderd en gelukkig is het nog steeds even leuk, al dan niet leuker. Grafisch mag het dan wat minder zijn en het online-gedeelte mag dan nog niet optimaal werken, het spel brengt wat gamen in de eerste plaats hoort te zijn, plezier. Met een constante smile op je smoel zit je te genieten van het absurde verhaal, de absurde wapens, de absurde bolides en de absurde algemene gekheid die in de game verwerkt zit. Twisted Metal brengt je terug naar de roots van gamen, namelijk puur plezier maken.