CD: Kiss The Anus Of A Black Cat - Weltuntergangsstimmung
Je hebt bandnamen die niet heel aantrekkelijk en aanlokkelijk klinken: The Butthole Surfers, Anal Cunt of Dying Fetus bijvoorbeeld. Maar onze zuiderburen hebben ook een band die zo mee kan in deze competitie: Kiss the Anus of a Black Cat of KTAOABC in het kort. Een fijn beeld roept het allemaal niet direct op, maar dat wil niet zeggen dat het muzikaal eenzelfde aversie oplevert. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: integendeel.
De band staat onder leiding van Stef Heeren aka Stef Irritant, een naam die nog stamt uit het punkverleden van de frontman en een weerspiegeling moet voorstellen van de frontman van Crass destijds, Steve Ignorant. Samen met Matthias Debusschere (bas), Jonathan Callens (percussie) en An Pierlé (achtergrondzang) bracht Heeren onlangs een nieuwe plaat van KTAOABC uit: Weltuntergangsstimmung. Geen vrolijke lentetitel zoals je misschien ook al verwacht had als je bekend bent met het eerdere drone-werk van deze frontman. Ook de muziek mag duister en zwartgallig genoemd worden en refereert aan bands als The Cure, Sisters of Mercy en Joy Division. Een beklemmend en dreigend jaren tachtig wave-geluid overheerst. Drones, donkere synths, hoekige drumcomputers en diepe bassen ondersteunen de grimmige en bezwerende zang.
De opener van bijna zes minuten, My World As Gospel, begint traag en spookachtig en roept meteen de typische eighties-sfeer op. In het daaropvolgende Define Pi wordt het tempo wat opgeschroefd en zet de bijna occulte sfeer voort. The Shadows Are You staat bol van The Cure-gitaartjes. Halverwege komt er met Ruins en Triple Fall een kleine dip in de opgebouwde spanning, maar KTAOABC weet dit met de laatste drie tracks te herstellen. Het levert een puik en coherent album op, dat soms misschien wel iets te veel van hetzelfde laat horen. Iets meer variatie had de plaat beter gemaakt, maar gezien het feit dat Stef Heeren zijn geluid al behoorlijk heeft omgegooid op deze plaat is dat wellicht net te veel gevraagd ditmaal.
