Wheels of Destruction

Exclusief voor PlayStation 3.

Gelid Games is een nieuwe gameontwikkelaar. Met hun eerste spel, Wheels of Destruction, brengen zij een genre wat simpel, maar vermakelijk is: rondracen in auto’s terwijl je tegenstanders kapotschiet. Is het spel net zo vermakelijk als het genre?

Wheels of Destruction speelt zich af op een post-apocalyptische aarde, waar je als speler in een speelveld wordt gedropt om een felle strijd aan te gaan met je tegenstanders. Met behulp van een vijftal verschillende auto’s voorzien van verschillende wapens moet je je vijanden simpelweg zien te vernietigen.

Dood of verover
Wheels of Destruction kent een drietal spelmodi, deathmatch, team deathmatch en capture the flag. De eerste twee hebben hetzelfde doel, vernietig alle vijanden. Het enige verschil is dat je bij deathmatch in je eentje staat en bij team deathmatch in twee teams strijdt. Bij capture the flag moet je zo veel mogelijk vijandelijke vlaggen veroveren.

Je hebt de keuze uit een vijftal verschillende auto’s. Elke auto heeft zijn eigen voordelen. De één is heel sterk, terwijl de ander weer veel meer snelheid heeft. Gedurende het spel zie je verschillende upgrades in het veld liggen. Zo kun je raketten verzamelen of je armour verhogen. Deze zijn ook hard nodig, want als je geraakt wordt door je tegenstanders gaan je stats hard achteruit. Gelukkig voor de speler komen de upgrades na korte tijd weer terug op dezelfde plaats. Als je het dus even niet meer ziet zitten zoek je een rustige plek op en wacht je gewoon tot je weer volledig geüpgraded bent.

Oorlogje spelen in grote steden
De vijf speelvelden zijn allemaal vernoemd naar wereldsteden, Londen, Parijs, Rome, Tokio en Seattle. Verder dan de naam reikt de vergelijking echter niet. Waar je ergens in het veld een referentie zou verwachten naar de betreffende stad is deze in geen velden of wegen te bekennen.

De arena’s waar je in strijdt zijn ware doolhoven. Ze hebben smalle doorgangetjes en plateaus op verschillende hoogtes. Dit klinkt leuk, maar ze zijn zo bizar opgezet dat je vaak geen idee hebt waar je bent en al helemaal niet waar de tegenstander is. Geregeld heb ik rondjes gereden op zoek naar een ander deel van de arena waar mijn tegenstanders zitten. Ook hebben de speelvelden een soort portals waarmee je geteleporteerd wordt naar een compleet ander deel van het veld. Hierdoor kun je opeens oog in oog staan met een andere auto, waarna vaak een kort en hevig vuurgevecht ontstaat.

Je kunt de drie speelmodi zowel online als offline spelen. Er zit jammer genoeg geen co-opmode in. Ook heb ik geen chatfunctie kunnen ontdekken om contact te krijgen met je medespelers. Ook al speel je dus een online team deathmatch, je staat er alsnog min of meer alleen voor.

What to do
Wheels of Destruction kent een aantal grote nadelen. De eerste is het complete gebrek aan uitleg. Veel meer dan een uitleg van de controls is er niet. Gelukkig is de gameplay dermate eenvoudig dat je redelijk snel doorhebt wat de bedoeling is. Zelfs in het menu krijg je bij bijvoorbeeld het selecteren van de capture de flag-modus niet meer uitleg dan ‘probeer zo veel mogelijk vijandige vlaggen te veroveren’.

Sturen kan best lastig zijn
Het tweede en meest vervelende nadeel is de besturing. Na verloop van tijd is de bediening van de knoppen wel duidelijk. Het sturen is echter heel vervelend. Je verschuift met de linkerjoystick het richtkruis heen en weer. Wanneer je dan gas geeft gaat je auto tergend langzaam in de richting van het richtkruis. Dit maakt de besturing bijzonder lastig. Er zit weliswaar een driftknop in de besturing verwerkt, maar deze maakt weer dat je zo snel draait dat je te ver doorschiet. Het is dan ook bijna niet mogelijk om op volle snelheid lekker te sturen, waardoor je vaak moet kiezen om bijna stapvoets te rijden. Doe je dit niet dan loop je grote kans om tegen een muur te belanden of van een richel af te vallen.

Een laatste nadeel is het gebrek aan uitdaging in het spel. Je auto spat na een paar raketten van je tegenstanders al uit elkaar. Hierna hoef je slechts enkele seconden te wachten totdat je kunt respawnen en weer vrolijk door kunt gaan. Dit weerhoudt je er al snel van om tactisch te spelen en nodigt uit tot het als een soort kamikazepiloot het speelveld over te schieten.

Conclusie
Wheels of Destruction is zeker geen spel waar je veel van mag verwachten. De gameplay is uiterst simpel, wat hem wel heel toegankelijk maakt. Je hoeft geen pagina’s dik boekje door te lezen, maar kunt direct starten in het spel. Het spel geeft ook weinig keuze. Je hebt vijf auto’s en vijf speelvelden en meer niet. De arena’s zijn zo uitgebreid dat je soms tot de helft van de speeltijd alleen rondrijdt omdat de tegenstanders in een ander deel of op een ander niveau zitten. De besturing is simpelweg slecht. De auto’s zijn heel lastig te besturen en vloeiende bochten maken op volle snelheid is al helemaal niet mogelijk. Voor wie simpel zijn frustatie wil kwijtraken door achter elkaar auto’s neer te schieten kan Wheels of Destruction best vermakelijk zijn, maar er zitten te veel nadelen aan dit spel om het ook een redelijk tot goede game te noemen.