CD: The Shins - Port of Morrow
Met de titel Port of Morrow lijkt frontman James Mercer van The Shins naar de toekomst te willen kijken, een nieuwe haven is in zicht. Dat geldt voor deze vierde Shins-plaat in meerdere opzichten. Het duurde het maar liefst vijf jaar voor deze haven aan de horizon verscheen, wat mede kan komen doordat de opvarenden van het schip niet meer dezelfde zijn. Mercer ontdeed zich in de tussentijd van drummer Jesse Sandoval, toetsenist Marty Crandall en bassist Dave Hernandez en zette een samenwerking op met Danger Mouse (wat ondermeer het project 'Broken Bells' opleverde). Een nieuwe band en de invloed van Danger Mouse levert een verschuiving in geluid op. Daar bovenop komt dan nog eens de invloed van producer Greg Kurstin (bekend van samenwerkingen met Dido, Kylie Minogue, Lily Allen en Britney Spears). Een riskante beslissing wellicht, aangezien The Shins toch altijd in het vaarwater van de alternatieve muziek verkeerde.
De Shins-fans van weleer zullen dan misschien ook wel teleurgesteld zijn in het geluid van deze plaat. James Mercer et al. hebben ervoor gekozen om het geluid richting radiovriendelijkheid, toegankelijkheid en gladgestreken productie te manoeuvreren. Natuurlijk is daar nog altijd de bekende stem van de frontman, maar naar het frisse, catchy lentegevoel moet goed gezocht worden. Sporadisch ontpoppen er ouderwetse Shins-klanken, waar 'The Rifle's Spiral', 'Simple Song' en de titeltrack een goed voorbeeld van zijn. Ook het breekbare 'September' komt van goede huize. Daar tegenover staan dan helaas ook enkele niemandalletjes die niet kunnen overtuigen ('No Way Down', 'Fall of '82', '40 Mark Strasse') en tracks die tussen wal en schip vallen. Een Nada Surf-achtige 'For A Fool' klinkt ok, maar toch ook wat gladjes, net als de Crowded House sound-a-like 'Bait and Switch'.
Het mes van Port of Morrow zal voor de band waarschijnlijk aan twee kanten snijden, door het toegankelijke en poppy-geluid hebben ze de kans om bij een groter publiek door te breken en wat meer airplay krijgen, maar aan de andere kant zullen er veel fans teleurgesteld zijn na een lange zit van vijf jaar wachten. Port of Morrow kent lekkere momenten, maar wordt teveel afgewisseld met matige kwaliteit die ook nog eens erg glad klinkt. Op naar een volgende haven.
