SSX

Gespeeld op Xbox 360, ook verkrijgbaar op PlayStation 3.

De fans hebben er lang op moeten wachten, zeven jaar om precies te zijn, maar met SSX is een veelgevraagde sporttitel terug in de winkels. SSX is een reboot van het PlayStation 2-spel uit 2000. Is het de makers gelukt om het oorspronkelijke spel volgens de hedendaagse maatstaven te maken?

Back to basic
Voor het grootste deel heeft Electronic Arts SSX teruggebracht naar de basis. Op een snowboard van een berg afgaan en bizarre trucs uithalen. Als fan van de serie was dat de eerste verademing in het spel. Toch hebben de makers wat extra’s in het spel verwerkt zodat het in de huidige tijd prima meekan. Alleen de mooie graphics al laten zien dat het spel duidelijk een upgrade heeft gekregen.

Weg met de knopjes
Het spel begint met een simpele tutorial. Je wordt op grote hoogte uit een helikopter gegooid om in een vrije val de basis van de gameplay te leren. Hier blijkt dat EA de trend heeft doorgezet die onder andere ook is verwerkt in spellen als Grand Slam Tennis 2. De controls beperken zich tot het gebruik van de shoulder- en triggerbuttons en de twee sticks. Waar dit bij Grand Slam Tennis 2 heel prettig werkt, vind ik het persoonlijk bij SSX absoluut geen aanwinst. De stick-controls voelen simpelweg niet prettig aan. Gelukkig is er de mogelijkheid om de controls alsnog om te schakelen naar gebruik van de vier knoppen, waardoor het oude gevoel van de SSX-serie weer helemaal terugkomt.

Een verhaaltje voor het slapengaan
Nieuw in deze SSX is de World Tour-modus. Hierin hebben de makers gepoogd een verhaallijn te verwerken in het spel. In het verhaal is Griff uit Team SSX gestapt. Het is jouw taak om zijn scores op negen Deadly Descents te verslaan en de betreffende berg te claimen voor jouw team. Je begint het verhaal als Zoe Payne. Dit is het enige personage dat je kunt kiezen. Op elke berg heb je een aantal afdalingen, waarvan de eerste telkens een race is tegen één van de andere leden van Team SSX. Heb je van hen gewonnen, dan zijn zij ook direct vrijgespeeld voor de rest van het verhaal. Aan het eind van elke berg moet je op de bijbehorende Deadly Descent de afdaling zien te overleven, om aan het eind van het verhaal de ultieme Deadly Descent te maken.

Het verhaal in SSX is flinterdun en doet eigenlijk bijzonder weinig terzake. Je krijgt een klein beetje backstory over de personages, maar verder wordt al snel duidelijk dat er weinig tijd in dit onderdeel is gestoken. Je hebt geen keuze in het personage waarmee je de afdalingen maakt. Het enige wat deze modus een extra twist geeft is om de afdalingen te proberen zonder extra middelen. Met een survivalkans van vier procent heb je uitstekende skills nodig om de voet van de berg te bereiken. De World Tour is met ongeveer zeven uur uit te spelen. Voor deze singleplayer-mode hoef je dus echt het spel niet te spelen.

Al het goede komt in drieën
Naast de World Tour heeft SSX nog twee andere spelmodi. De eerste is de Exploremodus. Dit is feitelijk een soort free play-modus waarbij je met elk lid van Team SSX kunt snowboarden van één van de ruim 150 afdalingen in veschillende gebieden; van de Rocky Mountains tot Patagonië. Elk gebied heeft zijn eigen uitdagingen in de ondergrond. Bij de één word je achtervolgt door een lawine, bij een volgende ligt de route bezaaid met rotsen en weer een ander gebied heeft een ijzige ondergrond.

In het spel kun je ook allerlei soorten extra’s verdienen om de verschillende uitdagingen aan te kunnen. Zo is er bijvoorbeeld een wingsuit om kloven over te zweven, een zuurstoftank om grote hoogtes met ijle lucht te overleven en een hoofdlampje om je bij te schijnen wanneer je door tunnels heen glijdt. Deze extra features zijn een voorbeeld van de uitbreidingen ten opzichte van de PS2-versie van SSX die mij persoonlijk wel erg charmeren. Ze brengen een extra dimensie zonder dat ze echt de oorspronkelijke gameplay aanpassen.

De derde spelmodus zijn de Global Events. Global Events zijn online wedstrijden waarin je je kunt inkopen samen met andere online spelers. Eindig je in de top dan win je een veelvoud van de credits waarmee je jezelf hebt ingekocht. Je kunt events spelen die al in het spel zitten of zelf een event maken waar anderen op kunnen inschrijven.

Race or trick
Er zijn twee verschillende soorten afdalingen, Race it en Trick it. De benamingen spreken voor zich. Bij de één gaat het er om zo snel mogelijk beneden te komen, bij de ander moet je met een zo hoog mogelijke score de voet van de berg bereiken. In de World Tour zit ook nog de Survive it-afdaling. Hierbij is de enige opdracht te zorgen dat je überhaupt beneden komt.

De lastigste van deze twee is waarschijnlijk Race it. Voor extra snelheid heb je namelijk boost nodig, die je opbouwt door tricks te maken. Ook zul je bij deze optie vaker een run over moeten doen. Ofwel ben je niet snel genoeg, ofwel val je in een afgrond waardoor je opnieuw moet beginnen. Een goede kennis van de berg die je afgaat is in Race it redelijk esentieel.

Terug in de tijd
De makers hebben voor de momenten dat je bijvoorbeeld in een afgrond valt of vast zit tussen de bomen een terugspoel-optie ingebouwd. Dit klinkt op zich heel handig, totdat je tot de ontdekking komt dat de wereld om je heen gewoon doorgaat. Terugspoelen betekent dus bijna zeker dat je je doel niet gaat halen, in ieder geval in de Race it-afdalingen. Je komt na een aantal keer tot de ontdekking dat het veel effectiever is om gewoon je run opnieuw te starten dan de terugspoel-optie te gebruiken.

Racen tegen spoken
Iets wat ik persoonlijk wel jammer vind, is dat SSX geen echte multiplayer heeft. Ik had het wel een leuke uitbreiding gevonden als je, online of offline, in een direct gevecht tegen vrienden en/of onbekenden had kunnen spelen. In plaats hiervan heeft SSX het Ridernet. Op het Ridernet onthoudt het spel je scores en tijden op elke run. Je kunt dan proberen de tijd van je vrienden te verbeteren, waarbij je tijdens je run een ghost van de desbetreffende vriend over het scherm ziet glijden. Op deze manier weet SSX toch nog een uitdaging in de gameplay te bouwen. Door het ‘ghostracing’ blijf je getriggerd om afdalingen opnieuw te doen en je scores te verbeteren.

Credits verdienen
Een extra doel in SSX is het verdienen van credits. Dit doe je onder andere tijdens de afdalingen. Bij elke goed afgeronde run krijg je een aantal credits. Hiermee kun je verschillende dingen kopen, zoals nieuw armor, andere boards en meer van dat soort dingen. Met de verdiende credits kun je jezelf ook inkopen in de Global Events. Ook verdien je credits door onverslagen te blijven op bepaalde afdalingen. Op deze manier is het zelfs mogelijk om credits te verdienen terwijl je ligt te slapen en je console uitstaat. Het opbouwen van een goede hoeveelheid credits gaat snel, maar als je eenmaal gaat meedoen aan de Global Events ben je ze ook heel snel weer kwijt, ik wel in ieder geval.

Bolletjes in de lucht
Tijdens het spelen zie je veel gekleurde globes door het speelveld heen verschijnen. Dit zijn Geo Tags. Deze zitten op vaste plaatsen in het spel en zijn verzamelbare items. Ook is er de mogelijkheid om zelf Geo Tags te plaatsen. Met het verzamelen van Geo Tags of ze zo plaatsen dat ze niet gepakt worden door andere spelers verdien je ook weer credits. Doordat je in de rest van het spel in een redelijk tempo credits verzameld ben je al snel geneigd om de Geo Tags links te laten liggen. Het is een leuk extraatje, maar als het er niet in had gezeten had ik het ook niet gemist denk ik.

Dynamisch geluid
Een leuke optie in SSX is de soundtrack. Er zit een behoorlijk uitgebreide soundtrack in het spel met veel verschillende muziekstijlen. De makers hebben het geluid dynamisch gemaakt. Dit houdt in dat de muziek langzaam lijkt weg te sterven als je tijdens een grote sprong in de lucht hangt, om weer vol uit je speakers te blazen zodra je de grond raakt. Deze optie zorgt voor een hele goede beleving van de sfeer in SSX en brengt voor mij echt wat bijzonders.

Conclusie
SSX is een hele leuke game geworden. Het is zeker meer dan een reboot die enkel een grafische oppoetsbeurt heeft gekregen. De makers hebben het spel uitgebreid met extra features om aan de eisen van vandaag de dag te voldoen zonder dat zij afbreuk hebben gedaan aan de oorspronkelijke gameplay. Het gemis aan een echte mutliplayer wordt goedgemaakt door het ghost-racing. Het Ridernet zorgt er ook voor dat je kunt blijven spelen zonder dat je geen uitdaging meer hebt. Toch heeft SSX mij geen enkel moment van verrassing achterover kunnen slaan. Het spel is leuk en uitdagend, maar geen moment heb ik een ‘Holy shit!!!’ naar buiten gegooid. Met SSX heeft EA een goede game afgeleverd, maar ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat er meer had kunnen worden uitgehaald.