John Carter
Schrijver Edgar Rice Burroughs staat bij het grote publiek bekend als schrijver van onder andere Tarzan, maar naast Tarzan heeft hij ook de John Carter van Mars reeks geschreven. Deze reeks is inmiddels honderd jaar oud en voor filmmaker Andrew Stanton het moment om een verfilming te maken van het eerste boek: A Princess of Mars.
De film neemt ons mee naar eind 19e eeuw. De jonge Edgar Rice Burroughs (Daryl Sabara) krijgt de erfenis van zijn overleden oom John Carter (Taylor Kitsch) en daarbij ook het belangrijkste voorwerp, het dagboek. Alleen Edgar mag het dagboek lezen, en al lezende begint het verhaal van John Carter.
John Carter is een voormalig militair die op zoek is naar goud. Hij wil zich niet meer bemoeien met de problemen tussen de Amerikanen en de Indianen, maar hij ontkomt er niet aan. Een achtervolging brengt Carter bij een grot met goud. Maar niet alleen goud, ook een onbekende man met een medaillon. Een korte vechtpartij resulteert in winst voor Carter, en hij pakt het medaillon. Hierdoor belandt hij regelrecht op Mars.
Mars is niet de planeet zoals wij die kennen, maar een bewoonde wereld op de rand van de afgrond. Bemoeienis van bovenaf zorgt voor een hevig conflict tussen twee steden. John Carter komt in aanraking met de prinses van Helium, genaamd Dejah Thoris (Lynn Collins). Dejah is een slim meisje, maar uitgehuwelijkt aan de heerser van de andere stad. John en Dejah proberen samen Barsoom (Mars) te redden en hun liefde te bezegelen.
John Carter doet denken aan een aantal films die we eerder hebben gezien, bijvoorbeeld Avatar. Het verhaal toont vele overeenkomsten, maar dat is ook niet echt gek. De film John Carter is namelijk gebaseerd op een boekenreeks uit 1912 en daar is de film Avatar ook op geïnspireerd.
Verhaaltechnisch is de film ok te noemen, maar niet echt geweldig. Te voorspelbaar aan de ene kant, en te toevallig allemaal aan andere kant. Gesprekken zijn cliché en het verhaal mist verdieping. Er is geprobeerd om humor in de film te verwerken en dat pakt niet altijd even goed uit. Het hond-achtige wezen Woola weet nog een glimlach op je gezicht te toveren, verder valt het tegen.
Al met al kan er gezegd worden dat film ok is. Het is een typische Disney-film, mooie beelden en een prinses maar weinig diepgang. De tijd vliegt gelukkig wel voorbij, je wordt echt in de film gezogen. Zelfs als je de film voor een tweede keer bekijkt. Voor een niet al te serieuze film is dit zeker geen slechte film. Mooie beelden, en vooral mooi geluid. Toch is deze zeker onderscheidend aan Avatar. Andrew Stanton heeft voor een eigen tintje gezorgd door zich in te leven in het leven van John Carter.
