CD: Dry the River - Shallow Bed
Dry the River is een aparte band. Het vijftal produceert de laatste jaren goed in het oor liggende folknummers vol samenzang en fijne melodieën maar heeft ook een achtergrond in het hardcore, postpunkwereldje. Vandaar de combinatie van vol getatoeëerde armen en folkbaarden. Op het podium is gebleken dat de heren hun verleden nog graag een beetje laten doorschemeren ondanks de redelijk rustige nummers die ze voordragen. Op de hoeveelheid volume en energie wordt het liefst niet afgedongen. Door de aanstekelijke tracks en door een opvallende podiumpresentatie maakte de band het afgelopen jaar een goede indruk in Nederland op festivals als Lowlands en London Calling.
Die optredens zorgden voor veel liefhebbers, liefhebbers die moesten volstaan met enkel het optreden en de herinnering, er was namelijk nog geen plaat beschikbaar. Maar nu is het gedaan met het wachten: Shallow Bed ligt vanaf 5 maart in de winkels! De plaat laat weinig sporen meer zien van het ruigere rockverleden van de heren, en refereert eerder aan Fleet Foxes en Band of Horses, al is het soms met een rauwer randje. Iets meer distortion, iets meer gebeuk op drums, maar het blijft voornamelijk meeslepende folkrock. Frontman Peter Liddle levert een belangrijke bijdrage aan het meeslepende karakter van de plaat, zijn pathetische stem vult de muziek met emotie. In een nummer zoals 'Lion's Den' is de zang zelfs het belangrijkste en meest vooraanstaande onderdeel van de muziek. De serene klanken van Liddle worden gestut door de hymnische samenzang van de andere bandleden.
Opener 'Animal Skins' maakt ook dankbaar gebruik van deze vocalen, maar overtuigt nog niet direct. Het klinkt nog wat hoekig en doelloos. 'New Ceremony' weet je echter wel meteen mee te nemen in de wereld die folk heet. De rest van het instrumentarium speelt hier een belangrijkere rol waardoor er meer lagen, meer melodie en meer spanning wordt opgbouwd. Het is dan ook verdomd lastig om niet mee te gaan luchtdrummen als het refrein eenmaal losbarst. In 'Shield Your Eyes' komen de welbekende riedelgitaartjes aan bod, maar zijn het weer de prachtige vocalen en de beukende percussie je bij je lurven grijpen. Eén van de hoogtepunten (samen met 'New Ceremony') is het intense 'History Book' dat als een kabbelend beekje begint maar uiteindelijk ontaard in een woeste rivier. Die rivier stroomt verder in 'The Chambers and The Valves', zij het met een vrolijkere noot. Opvallend aan de plaat is de hoge kwaliteit en aanstekelijkheid van de meer bombastische tracks die ongeveer de helft van het album beslaan. Bij de rustige nummers zitten enkele hoog kwalitatieve uitschieters die de uitgave tot een dikke voldoende doen uitkomen. Maar de meer introverte nummers (zoals de opener en afsluiter) hebben er duidelijk meer moeite mee om de aandacht te pakken. Het vijftal doet er goed aan om hun rockverleden en voorliefde voor veel volume niet te vergeten en het mondjesmaat te mixen met hun prachtige folkproducties, want dat levert hele fijne muziek op!
28 Februari speelt de band in Tivoli de Helling
