Oil Rush

In Oil Rush draait het om twee dingen: Real Time Strategy en Tower Defense. Maar kan Oil Rush deze twee genres ook combineren naar één game?

Oil Rush speelt zich af in een toekomst waar een groot deel van de wereld overstroomd is. De mensheid leeft op boten en drijvende nederzettingen. Waar er in het spel nog wel enkele landmassa’s zijn, kun je de setting redelijk vergelijken met de film Waterworld.
Olie is één van de, zo niet de, belangrijkste grondstoffen die er zijn. Dit zorgt ervoor dat er een strijd is tussen het leger en een stel rebellen die ook de olievoorraad willen bemachtigen. Kevin wordt erop uit gestuurd om de rebellen een lesje te leren en de olievoorraad te beschermen. Het verhaal is simpel en niet heel bijzonder. Het is in dit spel meer gebruikt om bepaalde scenario’s voor te leggen waarin je kunt spelen, echt meeleven doe je niet.

Beperkingen
Als je begint krijg je eerst enkele simpele missies waarin uitgelegd wordt wat de bedoeling van het spel is. Hier wordt ook langzamerhand een begin gemaakt aan het verhaal. Het spel is opgedeeld in verschillende missies en als je er één start krijg je een bovenaanzicht zoals je dat van de meeste RTS-games wel kent. In het algemeen begin je je missie met een constructieplatform ergens in de zee en een boorplatform dat olie voor jou wint. Het doel is vaak hetzelfde en dat is alle platformen in het gebied veroveren en de vijand daarmee de knie te laten buigen.

Een constructieplatform is een platform dat een stuk of zes schepen, vliegtuigen of helikopters van één type kan maken. Je hebt niet de vrijheid om te kiezen wat voor voertuig of de hoeveelheden ervan dat het platform kan maken. Het platform maakt er een aantal en zodra er één verloren gaat op zee dan maakt hij een nieuwe. Verover andere constructieplatformen en dan krijg je er enkele andere eenheden bij. Ook deze platformen werken met datzelfde principe. Platformen zijn daarnaast niet zelf te maken of te verplaatsen. Een level heeft enkele platformen en die staan vast, een strategische plek kiezen om van daaruit aan te vallen is er ook niet bij.

Olieplatformen produceren geen eenheden maar wel olie. Met deze olie kun je verdedigingstorens aanschaffen voor je constructieplatformen. Elk constructieplatform kan vijf torens bouwen voor zijn verdediging en je hebt de keuze uit drie verschillende soorten torens. Bouw je torens die goed zijn tegen kleinere boten, grotere boten of alleen voor luchtafweer? Met deze verdedigingstorens houdt het ook weer gelijk op, meer kun je niet maken en het enige wat je kunt doen is deze torens af en toe een update geven.

Een platform kun je veroveren door er een aantal voertuigen heen te sturen. Is het platform in niemands handen dan heb je het zo veroverd. Is de computer een eigenaar dan begint de strijd en is het hopen dat je het wint. Dit klinkt negatief en dat is het ook een beetje. Als ik een constructieplatform aanklik kan ik ervoor kiezen om 100%, 50% of 25% van de voertuigen te selecteren. Deze selectie kan ik naar een ander platform sturen dat van mij is of van de vijand. Als ik het naar een eigen platform stuur, kan ik daar al mijn eenheden verzamelen en naar de vijand sturen. Zodra ik mijn eenheden daarheen stuur en ze komen aan bij de vijand, dan zal de computer zelf alles uitvechten. Je hebt totaal geen controle over je eenheden en wat ze doen. Je moet dus hopen dat je krachtige schepen het zullen opnemen tegen eventueel een krachtige verdediging en niet hun tijd verdoen aan kleinere schepen die niks waard zijn.

Deze vorm van gameplay zorgt ervoor dat de game erg beperkt is. Er zijn maar een aantal verschillende eenheden en je hebt niet zelf de keus hoeveel je er maakt, welke je maakt of hoe ze aanvallen. Vaak is het ook zo dat het gewoon beter is om al je eenheden op één platform af te sturen en op deze manier de vijand te verslaan. Een echte strategie gebruiken zit er niet in.

Technologische verbeteringen
Olie die je moet winnen is voor twee dingen nuttig: verdedigingstorens bouwen en speciale aanvallen gebruiken. Naarmate je platformen overneemt, krijg je punten. Deze punten kun je in speciale aanvallen of vaardigheden stoppen. Zo kun je een vaardigheid krijgen waarmee de vijand voor korte tijd niet echt gemotiveerd is, waardoor ze minder schade aanrichten en meer schade ontvangen. Of je stopt punten in een vaardigheid waarmee je vijand bestookt wordt met extra vuurkracht van jouw zijde.

Ook wordt olie gebruikt om de verdedigingstorens die je gemaakt hebt te upgraden naar betere versies. Dit houdt in dat ze iets meer schade aanrichten en iets sneller kunnen schieten. Verwacht geen technologische verbeteringen of nieuwe dingen.

De game draait op de Unigine-engine en dat is te merken ook. Het spel ziet er goed uit en het is leuk om te zien dat er aan details gedacht is. Onder het wateroppervlakte zie je de verloren gebouwen die onderwater staan. Rondom rotsen drijven clusters van boten die samen een gemeenschap vormen. Alhoewel je hier allemaal geen invloed op hebt dragen ze wel bij aan de sfeer en het verhaal.
Het is jammer dat zo’n krachtige engine niet gebruikt wordt viir meer variatie tussen de eenheden. Een vijand ziet er exact hetzelfde uit alleen het kleurtje is net even anders. Dit is hetzelfde met de platformen, allemaal hetzelfde.

De game kent ook een multiplayer waar je eigenlijk weinig mee kunt. Er zijn bijna geen mensen online en er is geen mogelijkheid tot het maken van je eigen levels. Je zit vast aan voorgemaakte levels en er is wel een mogelijkheid tot het spelen tegen de computer. Verwacht geen bijzondere scenario’s maar gewoon een kaart, platformen op bepaalde manieren neergezet en gaan met die banaan.

Conclusie
Oil Rush is een game die er goed uitziet maar erg beperkt wordt in zijn eigen gameplay. Het neemt een klein beetje Tower Defense en een klein beetje Real Time Strategy maar het neemt niet genoeg van beide. Na enkele missies ben je de gameplay wel weer zat, aangezien je echt letterlijk hetzelfde doet als de vorige missie en aangezien het aantal opties beperkt is, is er ook geen vooruitzicht om naartoe te werken.