Soulcalibur V

Gespeeld op: PS3
Ook verkrijgbaar op: Xbox 360

Het is alweer een jaar of drie geleden sinds de laatste Soulcalibur. Hoog tijd dus voor een nieuw deel in de serie. Deel vijf introduceert nieuwe personages en gameplayelementen en een verhaalgedreven campaign-modus. Toch voelt het vooral aan als meer van hetzelfde.

Dat meer van hetzelfde hoeft natuurlijk niet als negatief worden ervaren. De gevechten in Soulcalibur V zijn snel en soepel. De moves vloeien feilloos in elkaar en als je kijkt naar doorgewinterde spelers dan zie je bijna een dans van positionering en aanvallen. De kunst van het vechten is een combinatie van hoge en lage aanvallen en daarbij goed rondom je tegenstander te lopen om zo op het juiste moment toe te slaan. Een goede verdediging is natuurlijk het halve werk, alle aanvallen zijn te blokkeren door goed te anticiperen op de aanvallen van je tegenstander.

Toch wat vernieuwing
Hoewel een beginner weinig kans maakt tegen iemand die de fijne kneepjes van het vak kent, is de gameplay lekker pick up and play en tover je na enkele gevechten al heel wat spectaculaire moves op het scherm.  Om het geheel wat te vernieuwen is het Critical Edge-systeem ingevoerd, waarmee sterke aanvallen of Gaurd Impacts (perfect geblokkeerde aanvallen die zorgen dat je tegenstander open staat voor een counter) kunnen worden uitgevoerd. Het systeem is vergelijkbaar met het Ultra Combo-systeem uit Street Fighter IV. Je hebt een Critical Gauge (balkje) en deze vult zich tijdens het gevecht door zowel het uitdelen van aanvallen als het incasseren ervan. Als het balkje vol is, kun je een super move uitvoeren. Het is een leuke toevoeging aan het al goede vechtsysteem en kan in sommige gevallen wel degelijk een strategisch voordeel bieden of een gevecht een andere kant op sturen.

Zoals gezegd is de gameplay snel op te pakken door nieuwkomers. De aanwezige practice modus biedt voldoende ruimte om te oefenen, maar eist wel dat de speler zelf op ontdekking gaat van wat er allemaal mogelijk is. Een leuke training of challenge-modus, zoals we die zien in andere vechtspellen, was daarom een goede toevoeging geweest om de complexere moves en combo's onder de knie te krijgen.

Dramatisch verhaal
Het vechten stelt dus zeker niet teleur, helaas doen de modi waarin je kunt vechten dit wel. Het aantal modi is mager en wat aanwezig is nodigt niet echt uit tot spelen. De grote 'attractie' is de story-modus. Hierin speel je met Patroklos die zijn zus Pyrrha probeert te verlossen van een vloek die ze heeft opgelopen door in contact te komen met het boosaardig zwaard Soul Edge. Het verhaal is aan elkaar geplakt met voornamelijk storyboards voorzien van erbarmelijk slecht ingesproken stemmen. Het dramatische geleuter is zo over de top en het verhaal zo onlogisch dat je er maar moeilijk enige binding mee kunt krijgen. Soms doe je een gevecht als Pyrrha of het nieuwe personage Z.W.E.I, maar daar wordt het geheel niet boeiender van. Opvallend is verder dat de moeilijkheid bij de laatste twee gevechten ineens aanzienlijk omhoog schiet. Vervelend is dat Patroklos niet een personage is die iedereen goed zal liggen, maar je hem wel goed onder de knie moet hebben wil je plezierig door deze modus heen lopen.

Verder heb je de arcade-modus, die niets anders is dan zes willekeurige gevechten zonder verder enige verhaal voor de overige personages. Dan is er nog de Quick Battle mode waarin je tal van gevechten doet om zo je online profiel op te fleuren met behaalde titels en nieuwe items vrij te spelen. En wie de story-modus succesvol heeft afgerond kan zijn krachten nog meten in de pittige Legendary Souls-modus.

Je eigen creatie
Wederom heb je in Soulcalibur V de mogelijkheid om je eigen personage te ontwikkelen. Een leuke bezigheid en als je de verschillende items hebt vrijgespeeld zijn er werkelijk een aantal hilarische figureren te creëren. Helaas, en tegelijkertijd logisch, is je personage voornamelijk een visuele vertoning want de moves die je hem/haar toebedeeld zijn afkomstig van de andere vechters. Een uitzondering zijn de moves van Devil Jin, uit Tekken, die je kunt meegeven aan je creatie. Zo krijgt je vechter toch een wat eigen 'gezicht'. Je personage is verder in alle modi te gebruiken, behalve in de story-modus.

De singleplayer-ervaring mag dan wat tegenvallen, dit wordt ruimschoots goedgemaakt door de multiplayer. Het gevecht aangaan met spelers van niveau is werkelijk een uitdaging en een gevecht bekijken tussen twee goede spelers is erg leuk. De keuze uit modi en opties is erg basic, maar wat er is werkt perfect en is ruim voldoende om fanatieke spelers maanden bezig te houden. Een leuke toevoeging is dat je online vrienden als rivalen kunt instellen, zo kun je hun prestaties vergelijken met die van jezelf. Verder is er een grote lobby, onder de naam Global Colosseo, waarin je iedere speler kunt uitdagen.

Te gast
Zoals we gewend zijn van Soulcalibur is er een 'gastvechter', in deel vijf is dit Ezio van Assassin's Creed. Hij past prima tussen de rest van de vechtersbazen en heeft een leuke mix van moves. In totaal zijn er tien nieuwe vechters, helaas niet als toevoeging maar ter vervanging van oude bekenden. Veel van de nieuwe personages hebben vergelijkbare vechtstijlen met oudere personages, waardoor ze voor doorgewinterde spelers toch redelijk snel te leren zijn.

Conclusie
De presentatie van Soulcalibur V is dik in orde. De personages zijn groot en gedetailleerd en de omgevingen zijn divers, kleurrijk en levendig. De gameplay is soepel en vloeiend en geoefende spelers zullen de strategische aspecten van het nieuwe Critical Edge-systeem zeker waarderen. Ondanks dat voelt het wel allemaal erg vertrouwd aan. Een opfrisbeurt voor het volgende deel is zeker op zijn plaats. De singleplayer biedt niet echt iets interessants, maar dankzij de uitstekende online multiplayer kan dit worden vergeven. Deze staat garant voor uren vechtplezier. Al met al is Soulcalibur V wederom een prima vechtspel, waar fans uren mee zoet zijn.