Dungeon Defenders

Gespeeld op PlayStation 3. Ook beschikbaar op Xbox 360 en pc. Het spel is enkel te downloaden via PlayStation Network, Xbox Live Arcade of Steam.

Vaak wordt gezegd: "Je houdt ervan of je haat het": tower defensegames. Een gebied met beperkte middelen verdedigen tegen oprukkende vijanden. Trendy Entertainment wil in dit genre een duit in het zakje doen met Dungeon Defenders, een combinatie van tower defense en online en offline co-op multiplayergamen. In hoeverre deze combinatie is geslaagd heb ik mogen uitproberen en ondervinden.

Kinderspel
Het verhaal van Dungeon Defenders is weer eens wat anders dan anders. Volgens een kort filmpje is in het verleden de wereld van Etheria gered van duistere krachten door een viertal helden; een tovenaar, een ridder, een jager en een monnik. Op het moment dat de vier helden op pad gaan buiten de stad laten hun vier kinderen het kristal vallen waar de duistere krachten in gevangen zaten, waardoor ze vrijkomen. Het is vanaf dat moment aan de vier kinderen, verrassend genoeg dezelfde vier classes als hun ouders, om het kasteel te verdedigen tegen de oprukkende vijanden en het Etheriakristal te beschermen.

Elke class heeft zijn eigen moelijkheidsgraad, de apprentice (de tovenaar) is de makkelijkste gamemode gevolgd door de squire (de ridder), de huntress en de monk. Elke class heeft ook zijn eigen aanvallen en verdedigingen. Van ontploffende aura's en vuurbalschietende torens tot magische blokkades en snelheidsvertragende aura's. Ook heeft elk personage een eigen wapen waarmee je zelf kunt vechten.

Het doel is simpel, zoals mag worden verwacht van een tower defensegame. In steeds groter en ingewikkelder wordende zalen van het kasteel moet je zes à acht golven aan tegenstanders zien te verslaan die allemaal op het kristal afgaan, waarbij de aantallen vijanden en hun grootte en kracht evenredig toenemen. Verdedigingen plaatsen kost je mana en mana haal je uit schatkisten in het veld en door tegenstanders te doden. Bij elke golf tegenstanders krijg je dus steeds meer mogelijkheden om verdedigingen te plaatsen, wat ook echt hard nodig is. Met het bereiken van hogere levels door het vergaren van experience krijg je toegang tot sterkere wapens en betere verdedigingen.

Lots of loot
In de verschillende schatkisten zitten naast mana ook regelmatig wapens en armor waarmee je jouw personage kunt verbeteren. Ook de gedode monsters laten geregeld items vallen. Op een gegeven moment heb je zelfs zoveel loot vergaard dat je het niet eens meer kunt dragen. Gelukkig kun je dan altijd tussentijds naar de tavern waar je al je overbodige spullen kunt verkopen aan de shopkeeper voor mana. Ook kun je hier nieuwe spullen kopen om je mannetje nog sterker te maken.

Frustatie en teleurstelling
Na een hele korte periode in de singleplayermode van Dungeon Defenders begint al een gevoel van teleurstelling te ontstaan. De cameraviews in het spel zijn onoverzichtelijk en je mist al vrij snel de mogelijkheid om om je heen te kijken zonder verplicht je poppetje te moeten draaien. Er is wel een overzichtskaart die je kunt oproepen, maar deze laat bijvoorbeeld niet zien waar in het veld nog achtergebleven mana ligt. Tussen de golven door ben je dus telkens door het hele veld aan het rennen op zoek naar achtergebleven mana. In het eerste veld is dit nog te overzien, maar in de latere levels is dit niet grappig meer. Er zit wel een goede opbouw in de variëteit, kracht en de hoeveelheid monsters die per golf op je afkomen, waardoor het spel wel heel goed de uitdaging weet te behouden. Je zult ook echt over een goede strategie moeten beschikken voor je verdedigingen. Ten eerste omdat je anders de laatste golven aan monsters nooit tegenhoudt en ten tweede omdat elke verdediging een aantal defense units vertegenwoordigt en de totale hoeveelheid units is gemaximaliseerd. De singleplayer was voor mij in easy mode al meer dan lastig, waardoor ik niet eens de insane mode heb geprobeerd.

Geniet, maar speel met maten
Voordat ik het spel volledig afschreef ben ik uiteraard eerst de multiplayer gaan uitproberen. Het spel bezit een online en een offline multiplayer. De online multiplayer geeft je de mogelijkheid om in een spel te stappen dat al aan de gang is of een nieuw spel op te starten. Pluspunt hierbij is dat als je een eigen spel start je voortgang van de singleplayer blijft behouden. Je hoeft dus niet weer helemaal aan het begin te beginnen. Bij het eigen spel begin je het level in je eentje, waarbij er tot maximaal drie andere online spelers bijkomen. Het spel houdt in de hoeveelheid monsters goed rekening met de hoeveelheid spelers die op dat moment aan het spelen is. Eén nadeel hierbij is wanneer je, zoals in één van mijn spellen, met vier begint aan een level en er twee tussentijds uitstappen, je met twee spelers voor vier spelers aan monsters moet doden. Via een headset kun je contact hebben met je medespelers, waarbij je moet hopen dat je elkaars taal spreekt.

Op de laatste avond bleek waar nu de werkelijke kracht van Dungeon Defenders zit. Met twee vrienden ben ik begonnen aan de offline multiplayer, waarbij elke speler een andere class had gekozen. De combinatie van de verschillende verdedigingen maakt het spel opeens heel interessant en bijna verslavend. Doordat je heel direct contact hebt met mensen naast je in plaats van aan de andere kant van de wereld kun je perfect een ideale strategie bepalen voor wie welke deur in de gaten houd en waar welke verdediging wordt geplaatst. Waar wij achterover op de bank begonnen hebben we geregeld voorover op het puntje van de bank gezeten. Nadat het spel halverwege ook nog eens een boss fight van epische proporties bood was het geheel echt compleet verslavend. "Nog één level, nog één level" zeiden wij tegen elkaar waardoor het steeds later werd. Naast de al eerder genoemde cameraviews is een nadeel van de offline multiplayer het splitscreen. Nu heb ik geen hele kleine televisie, maar we hebben regelmatig met drie man voor de televisie gestaan om goed te kunnen zien wat er gebeurde of wat er in beeld stond. Wat weer heel goed is in het spel is dat het heel vloeiend blijft lopen. Zelfs wanneer er 750 monsters op je afkomen heb je in de gameplay nergens last van.

Conclusie
Bij Dungeon Defenders moet je, tenzij je echt hardcore tower defensefan bent, één ding heel snel doen: vergeet de singleplayer. Het spel draait echt om de multiplayer. De combinatie van de verschillende classes houdt het constant boeiend en de toenemende hoeveelheden monsters houden de gameplay gedurende elk level interessant. Zelfs met maximale hoeveelheden monsters blijft het spel vloeiend doorlopen. De camerastandpunten zijn allesbehalve goed te noemen en hinderen je af en toe zelfs bij het plaatsen van verdedigingen. Maar al met al maakt zeker de offline multiplayer bijna alle nadelen van het spel goed. Als je een grote televisie hebt en een aantal vrienden die willen meespelen is Dungeon Defenders absoluut een aanrader.