Call of Duty: Modern Warfare 3

Gespeeld op PlayStation 3, ook beschikbaar voor Xbox 360, Windows en Wii.

Het was moeilijk om niet met een cynisch gevoel aan Modern Warfare 3 te beginnen. Hoe vaak hebben we immers inmiddels van dezelfde vrucht mogen proeven? Dit is alweer de vierde COD-game na de innoverende Call of Duty 4. Wederom, wederom, wederom herhaalt MW3 hetzelfde kunstje. Toch is en blijft Call of Duty de koning van de generieke shooters.

De teller van hoe vaak we de COD-formule inmiddels hebben ervaren loopt eigenlijk veel hoger dan alleen Activisions succesvolle serie. Andere shooters hebben namelijk het recept van COD4 schaamteloos gekopieerd. De concurrentie keek naar de verkoopcijfers en zag dat het goed was. Battlefield, Homefront, Killzone: allemaal grote franchises die voor hun singleplayer hevig op de game van Infinity Ward hebben geleund.

Het is telkens dezelfde structuur, het is om gek van te worden: De sluipmissie met snipermomenten, de ‘death from above'-missie, het gedeelte waar je achterop een voertuig zit met een gemonteerd machinegeweer. Voeg daar inhoudsloze personages, Michael Bay-explosies en op een progressiesysteem gebaseerde multiplayer aan toe en je hebt niet de Powerpuff Girls, maar de typische moderne first-person shooter. MW3 gebruikt wederom een mix van die structuur, maar de uitvoering daarvan ontstijgt alle imitators.

Singleplayer
Modern Warfare 3 begint precies waar zijn voorganger eindigde. Ik neem het je niet kwalijk als je niet meer weet hoe het nou precies zat met het verhaal, de abominabele campaign van MW2 heeft het narratief namelijk destijds in duigen laten vallen. Wat dat betreft houdt de nieuwste COD het lekker simpel: de pleuris is eindelijk volledig uitgebroken, de Derde Wereldoorlog is losgebarsten.

De schaal van het spel voelt, door het wereldwijde conflict, natuurlijk een stuk groter. Ditmaal zijn warenhuizen en kleurloze suburbs niet het decor voor de schietpartijen, maar wereldsteden vol herkenbare monumenten. De productiewaardes zijn duidelijk opgeschroefd, wat resulteert in indrukwekkende set-pieces die Uncharted rivaliseren in intensiteit. Door de herhalende structuur voelt het allemaal totaal niet origineel, maar er moet wel gezegd worden dat het inmiddels heel gepolijst is.

Er zit enorme vaart in het spel, een gevoel dat verder wordt versterkt door de dynamische wisseling tussen de personages en de vele speeltjes waarmee je de vijanden mee mag omleggen. Vaak zit je niet eens veel langer dan één minuut in zo'n voertuig. Dit soort games worden altijd vergeleken met achtbaanritten, omdat ze je door hun tempo ademloos achterlaten. MW3 voelt echter meer als een raket.

Het verhaal is nog steeds enorm slap. Zoals altijd dient het alleen om de exotische locaties te rechtvaardigen. De personages bestaan niet eens, het zijn lege omhulsels die wapens dragen en volledig worden gedefinieerd door hun dikke accenten. En toch, zo slecht is het niet. Tevens kan ik niet ontkennen dat het einde bevredigend was, een goede afsluiting van de Modern Warfare-trilogie.

Co-op
De Spec Ops-modus was wat mij betreft het enige element met waarde in Modern Warfare 2. Die keert nu terug, met sterke verbeteringen en uitbreidingen. Spec Ops is nu verdeeld in twee delen: 'Mission' en 'Survival'. Die eerste kennen we dus uit het vorige deel, het zijn missies die dikwijls een ander perspectief bieden op de gebeurtenissen in de campaign.

Samenwerken bij veel van die missies is essentieel, anders haal je het simpelweg niet. Speel het met een goede vriend en jullie zijn na afloop beste vrienden of gezworen vijanden. Het is wederom het hoogtepunt van de game, omdat het een intelligente component is in de game die bovendien langer duurt dan de singleplayer.

De Horde-modus uit Gears is inmiddels verplichte kost geworden voor andere multiplayer shooters. Vandaar dus de nieuwe Survival-modus, al is het niet een regelrechte rip-off. Het gooit er een Call of Duty-sausje overheen waardoor het toch wel een eigen karakter heeft. Killstreaks, levels halen en juggernauts zijn erin verwerkt. Het is alleen heel jammer dat je met maar maximaal twee spelers aan de slag kunt, een limitatie die waarschijnlijk met de compacte maps te maken heeft.

Multiplayer
Metertjes zien vullen, gitaar riffs, een moordend tempo en scheldende tieners: het is een jaarlijkse traditie. Elke keer zijn er weer kleine wijzigingen en toevoegingen. De belangrijkste dit jaar is de manier waarop je killstreaks verdient. Met het Strike Package-systeem probeert MW3 de boel meer in balans te brengen, niet iedere speler is immers een machine die de kills aan elkaar rijgt.

Als je voor het Assault-pakket kiest krijg je waar de meeste spelers vertrouwd mee zijn, je moet opeenvolgende kills maken zonder zelf dood te gaan. Support is voor de spelers die dat minder goed kunnen en liever het team willen helpen. Het maakt niet uit of je sterft, de streak-teller loopt gewoon door. Je krijgt uiteraard niet de vernietigende streaks van de Assault-spelers, maar eerder hulpzame dingen zoals Counter-UAV of een EMP-knal.

Tenslotte is er nog de Specialist, waarmee je in plaats van wapens extra perks verdient. Hierdoor word je dus een soort super mens, maar als je doodgaat ben je alles weer kwijt. Het is te vroeg om te zeggen of hierdoor werkelijk meer balans is ontstaan, maar het feit dat ze tenminste een poging wagen is positief. Er zijn tevens twee nieuwe speelmodi: Kill Confirmed en Team Defender. Het zijn aardige toevoegingen, maar lang niet zo leuk als de gekke modi die Black Ops vorig jaar introduceerde.

De herhalingsoefening laat zich het hardst voelen in de multiplayer. Er zijn natuurlijk nieuwe maps, dingen unlocken op een andere manier en er zijn twee nieuwe speelmodi. Maar is er werkelijk echt iets veranderd? Neen, het is uiteindelijk nog altijd bijna precies dezelfde game. Tuurlijk, kwalitatief mankeert er weinig aan, objectief gezien is het nog steeds een van de sterkste in de markt. Toch kan dat knagende gevoel niet genegeerd worden. De multiplayer rechtvaardigt simpelweg niet een volledig nieuwe game.

Hetzelfde is niet meer goed genoeg. Ik ben niet het koekiemonster, chocolate chip cookies zijn heerlijk, maar als je ze eindeloos blijft eten word je er uiteindelijk moe en ziek van.

Conclusie
Call of Duty: Modern Warfare 3 brengt zoals verwacht geen vernieuwing, laat staan innovatie. Wat je wel krijgt is een gepolijste game die veel – alwaar hergebruikte – content te bieden heeft. Er valt niet te ontkennen dat MW3 een compleet pakket biedt waar bovendien ook veel zorg in is gestoken. De recidive spiraal waarin deze serie is terechtgekomen heeft aan de hand van iteratie zichzelf geperfectioneerd, maar we zijn eigenlijk al jaren toe aan de volgende stap.