inFamous 2

Wie wil er nu geen superheld zijn? Er zijn genoeg games waar je in de huid van een bekende superheld kunt kruipen, maar Sucker Punch geeft je ook de kans om als superschurk een stad onveilig te maken. Je krijgt twee games voor de prijs van één, maar wil je nog wel een keer spelen na één van de zijden te hebben uitgespeeld?

Het Beest in je
In de introductie van inFamous 2 worden de gebeurtenissen van het eerste deel in sneltreinvaart samengevat. Op deze manier ben je als nieuwkomer meteen bijgepraat en kun je meteen aan de slag om het Beest, het wezen waar het allemaal om te doen is, te verslaan in jouw stad: Empire City. Dat gaat alleen niet zoals verwacht en je ontsnapt maar net van het te sterke monster. Met Zeke en Lucy Kuo vertrek je naar New Marais om onderzoek te doen naar het Beest en om sterker te worden.

Het fijne aan dit is dat je jouw krachten niet op wonderbaarlijke wijze verloren bent. Je schiet nog steeds bliksem en je kan al grinden en zweven. Bij sommige vervolgen ben je altijd je verworven krachten en wapens kwijt, maar hier niet. En toch heb je in het begin een gevoel van, wanneer komt de vette actie? Ontwikkelaar Sucker Punch belooft met inFamous 2 meer verwoesting en grotere krachten, maar het is allemaal nog erg matig. In het begin verzamel je voornamelijk energiebrokstukken, die jouw energievoorraad vergroten. Er zijn wat duiven die stukjes informatie hebben die je bij elkaar probeert te krijgen voor de trophy en wat achtergrondverhaal. En daarnaast zijn er random gebeurtenissen die niet zo heel variërend zijn. Ze bestaan namelijk uit overvallen, gijzelingen of een medisch probleem, dat is het wel. Daar krijg je een klein beetje ervaringspunten voor, maar die gebeurtenissen zijn niet echt de moeite om een groot verschil te maken.

InFamous 2 heeft duidelijk een opstartprobleem, maar na een paar uur en wat echte missies verder komt de plotselinge overgang. De missies worden lastiger, je krachten nemen toe en je hebt de mogelijkheid om hele straten in luttele seconden schoon te vegen. Op het moment dat je te sterk bent voor de standaard soldaten komen experimentele soldaten tevoorschijn; zij zullen ondanks je superkrachten genoeg weerstand bieden. Zo heb je het gevoel oppermachtig te zijn ten opzichte van de normale inwoners. Het blijft echter uitdagend, want de vijanden zijn ook niet bepaald zwak te noemen.

Een levendige stad

Niet alleen je vijanden maken je het lastig, ook de stad geeft problemen. New Marais bestaat uit drie gedeelten. Het bruisende centrum, een onderwater gelopen district en het industrieterrein. Het eerste is duidelijk om warm te draaien, maar vooral het tweede gedeelte zorgt voor genoeg problemen, want elektriciteit en water gaan niet goed samen. Met een slimme strategie kun je daar ook gebruik van maken als je vijanden in het water staan. Altijd leuk om de toch al aardig sterke vijanden een schok te geven als ze in het water staan. Op het industrieterrein is het vooral gebruik maken van de grote hoogteverschillen om de sterke vijanden met tactiek aan te vallen. Er is geen water meer om ze op slinkse wijze af te maken en er komen nogal grotere en lastigere vijanden op je af.

Grafisch is het spel schitterend. Je hebt het idee in een levende stad te zijn, met het centrum met alle lampjes, verkeer, straatmuzikanten, demonstranten en het gewone gepeupel, dat hun eigen ding doet. Het ondergelopen gebied lijkt net te zijn getroffen door een orkaan en geeft een deprimerende sfeer. Het ziet en luistert allemaal als een stad, erg mooi uitgewerkt. Alles is ook te bereiken, door te klimmen, grinden of te zweven. Het enige minpunt dat te vinden is, is de camera. Melee-gevechten in nauwe straatjes of op randen van gebouwen leveren nogal chaotisch camerawerk op. De oplossing is vrij simpel: gewoon op die momenten niet doen en neerknallen die hap, maar het blijft natuurlijk irritant. Melee voegt zeker wat toe, door de meter die je opbouwt tijdens het vechten. Deze meter wordt gevuld bij elke combo-aanval en maakt speciale aanvallen beschikbaar voor een korte periode. Deze superaanvallen doen niet alleen veel meer schade, ze zien er ook spectaculair uit.

De besturing is goed, zeker als je bedenkt dat je heel veel soorten aanvallen tot je beschikking krijgt. Er zijn geen menu's waar je verplicht door hoeft te worstelen om jouw gewenste kracht op dat moment te selecteren, want dat haalt je uit de actie. Wil je een ijsgranaat gevolgd door een kleefgranaat gooien? Ze zitten onder dezelfde knop, maar door de snelwisselknop te gebruiken gaat deze actie vloeiend. In een mum van tijd wissel je van alles af en voel je je niet gebonden aan de gekozen krachten, maar heb je op een makkelijke wijze je gehele arsenaal paraat. Als ik dan toch een puntje van kritiek moet noemen. Je van randjes laten vallen gaat soms wel irritant, Cole wil zich maar al te graag vastgrijpen aan elk richeltje wat hij tegenkomt. Dat stoort soms als je net een sprong van een dak wil maken om bijvoorbeeld een vijand te vellen in een smal steegje.

Keuzes
Er is genoeg te doen in New Marais. Naast de gewone random gebeurtenissen die je wat ervaringspunten opleveren zijn er ook de bonusmissies en de hoofdmissies. Het met succes afronden van de bonusmissies zorgt ervoor dat dat stukje stad wat veiliger wordt en daar duiken haast geen vijanden meer op. Er is altijd maar één hoofdmissie actief en die is er natuurlijk om het verhaal verder te vertellen. Door bepaalde bonusmissies te doen en bepaalde keuzes te maken in het verhaal zul je nieuwe krachten vrijspelen. Hierdoor kun je niet alle krachten die in het spel zitten in één speelsessie krijgen, de krachten die bij slecht en bij goed horen zul je pas na twee keer uitgespeeld te hebben gezien hebben. 

Er komen dan ook vele soorten aanvallen beschikbaar in de loop van het spel. Je krijgt ervaringspunten voor het uitschakelen van vijanden en door missies te doen. Met deze ervaringspunten koop je krachten. Vaak moet je deze nog vrijspelen door bijvoorbeeld een raket tegen te houden, tien headshots te maken of meer van dat soort opdrachten. Het blijft ook niet bij bliksem: ijs of vuur zijn later keuzes die jouw arsenaal uitbreiden. Wat te denken van een ijsschild dat je beschermt tegen normale kogels, of vlieg als een Feniks richting vijand en laat ze branden. Natuurlijk geeft vuur meer destructief vermogen; maar als goedzak heb je dan meer verdediging, zodat je niet al te vaak per ongeluk inwoners doodt. De krachten worden steeds bruter en je moet bijna oppassen niet overmoedig te worden.

Volg je het goede door de ideeën van Kuo uit te voeren of ben je slecht en volg je Nix, die het niet zo nauw neemt met de mensheid? Heel vaak hoef je niet te kiezen, er zijn maar een paar momenten in het spel, op een hand te tellen. Er zijn nog wat goede en slechte bonusmissies, maar de belangrijkste keuze maak je toch bij de genoemde personages. Meer keuzes als goedaardig iemand help je de burgers en ben je altijd de braverik. Veel leuker is het om slecht te zijn en niet op te hoeven letten of er tig burgers meegesleurd worden door je ionenstorm. Straat leeg, probleem opgelost, jammer van de burgers. Pas als slechterik kun je jouw destructieve krachten echt op de stad loslaten.

Naast de al aardige hoeveelheid missies is er ook nog UGC, User Generated Content. Spelers kunnen zelf missies maken, deze uploaden naar het PlayStation Network en op deze manier delen. Andere spelers kunnen deze missies aanpakken en ook waarderen, zodat goed in elkaar gezette missies bovenaan de lijst komen. Of en hoelang dit gaat aanslaan is nog te vroeg om te melden, maar het barst natuurlijk van de potentie. Dat het idee kan werken heeft LittleBigPlanet al bewezen. De tool zelf heeft een aardige leercurve, dus je moet er wel wat voor over hebben om er wat van te maken.

Conclusie
In het begin was ik wat teleurgesteld. Het leek op alleen maar klimmen, klauteren en verzamelen en het verhaal pakte me nog niet. Na een tijdje wordt je sterker en voel je pas dat je een superheld of -schurk. Dan pas wordt het spel echt leuk. Zo leuk dat je daarna de andere keuzes gaat uitproberen in een tweede sessie, want neem je dat matte begin voor lief, je weet wat je te wachten staat. Je speelt hetzelfde verhaal, maar gaat het anders aanpakken. Dus wie je ook wil zijn, superheld of superschurk, dit spel verbetert wat puntjes uit het eerste deel door een wat gevarieerdere missie-opbouw en behoudt vooral de sterke punten, zoals het goede en kwade en het gevoel superkrachten te bezitten. Vind je inFamous 1 tof, dan is een miskoop onmogelijk met dit tweede deel.