Concert: Katie Melua - The House Tour

Het zijn roerige tijden geweest voor Katie Melua. Ze is er wegens een zenuwinzinking enkele maanden tussenuit geweest, schreef in die periode de cd The House en maakte haar grootste flop mee in haar carrière met ditzelfde album. Toch geeft ze de moed niet op. Op 8 juni deed Melua de Heineken Music Hall aan met haar The House Tour 2011, als goedmaker voor het geannuleerde decemberconcert. Toch rest de vraag: Was het wat?

De HMH stroomt langzaam vol tijdens het voorprogramma van Yoav. Met een kleine set maakt hij het publiek klaar voor de grote naam van vanavond. Tenminste, dit probeert hij. Veel mensen letten totaal niet op wat er op het podium gebeurt en mompelen zelfs tegen elkaar dat het optreden erg eentonig is. Ze hebben volkomen gelijk: het voorprogramma was aardig. Yoav is een singer-songwriter met een leuk foefje, namelijk een geluidsbox waar hij samples kan opnemen. Een stukje spelen of geluid maken, opnemen en de sample speelt af met die opname. Helaas was het niet bijzonder genoeg om naar te luisteren.

Yoav

Na het matige voorprogramma is het dan tijd voor de hoofdact: Katie Melua. Er hangt een groot gordijn met een blauwe vlek op het midden geschenen. Meteen valt de zaal stil als de stem van de zangeres klinkt, begeleid door een akoestische gitaar. Langzaam gaat het gordijn open en een groot applaus verwelkomt Melua in de muziekhal. De ballad The Closest Thing To Crazy wordt gespeeld met alleen Katie in het middelpunt van de belangstelling. Met haar zachte stem betovert ze de bezoekers, de toon is gezet.

Het mag duidelijk zijn dat Melua bij een live-optreden nog steeds goed haar mannetje kan staan. Van de voorzichtige maar lieve ballads 'Spiders Web' en 'I Cried For You' tot nummers met enorme uithalen zoals in 'Tiny Alien', het klinkt zo zuiver als een nachtegaal. Ook met de humor van Melua is niets mis. "Het mooie van songwriter is dat je in nummers wraak kan nemen op jouw ex" als intro van het nummer 'I'd Love To Kill You' is zowel humorvol als zwart. Maar ook publieksreacties worden zeer snel opgepakt. Een gegilde liefdesverklaring van een fan wordt snel beantwoordt met een schattige "Ahw, I love you too!".

Toch wordt de show niet volledig door Melua zelf gespeeld. Luke Potashnik verzorgt de gitaren, Henry Spannetti drumt er op los, Tim Harris speelt de (bas)gitaar en Jim Watson zit achter een keyboard en piano. Het ultieme moment van de show is het nummer 'Perfect Circle'. De gitarist en toetsenist krijgen de kans om een geweldige solo neer te zetten. Hoewel de gitaarpartij nog redelijk standaard klinkt, ramt Watson de toetsen bijna door de kast heen. Een progessief staaltje plezier, waar voornamelijk de band van geniet. Het onderlinge samenspel is fantastisch om aan te zien.

Melua en band spelen na de opening de bekende track 'Just Like Heaven', gevolgd door 'If You Were A Sailboat'. Voornamelijk bij laatstgenoemde nummer maken we goed kennis met de set. Op de achtergrond is een enorme projectie te zien van een houten luxaflex. Van tijd tot tijd gaat het open en worden er speciale beelden vertoond. Het is als het ware een blik uit het raam van Katie haar huis. Het varieert van een zeilboot bij 'If You Were A Sailboat' tot rondspringende, halfnaakte mannen met een stok bij 'The Flood', er is van alles en nog wat te zien.

Katie Melua

Toch lijkt het geheel niet over te komen. De zaal komt nauwelijks mee met het optreden, een flink applaus is zeldzaam, er wordt zo goed als niet gedanst en het geklap en gejoel om een toegift is ook niet erg fanatiek. Het enige moment van gezelligheid in de zaal was bij het nummer 'Nine Million Bicycles', verder was het akelig kil. Als toeschouwer doet dit wel enige afbreuk aan het totaalplaatje van de avond. Maar ook in het optreden zelf zat een behoorlijk dal. Vanaf het nummer 'the House' worden de nummers te traag en zelfs eentonig om naar te luisteren. Teveel ballads en rustige nummers achter elkaar die op elkaar lijken, geen goede keuze. Pas na 'Twisted' begon er weer zeer langzaam een stijgende lijn in de nummers te komen, maar er was erg veel voor nodig.

Al met al is er zeer weinig op te merken op het optreden van Katie Melua. Naast het inkakmomentje in het midden van de show is er op de band en op Melua weinig aan te merken. Toch is het wel duidelijk: Veel nummers van het geflopte 'The House' vallen tussen de andere tracks gewoonweg niet lekker. Zeer jammer, het is hopen dat bij de volgende albumtour er weer wordt gewerkt met haar vertrouwde producent Mike Batt.

Setlist
1) The Closest Thing To Crazy
2) Just Like Heaven
3) If You Were A Sailboat
4) The Flood
5) Tiny Alien
6) I'd Love To Kill You
7) A Moment Of Madness
8) The One I Love Has Gone
9) Perfect Circle
10) Spiders Web
11) I Do Believe In Love
12) God On The Drums, Devil On The Bass
13) The House
14) Red Balloons
15) Plague Of Love
16) Call Off The Search
17) Twisted
18) Happy Place
19) My Aphrodisiac

Toegift:
20) Nine Million Bicycles
21) Kozmic Blues
22) I Cried For You

Voor de foto's van de avond kun je HIER terecht.