Outland

Gespeeld op XBLA
Ook beschikbaar voor PSN (ooit)

Een goede game is als een lekker gerecht. De ingrediënten bepalen voor een groot deel de kwaliteit van het eindgerecht. Outland combineert het beste van Super Metroid en Ikaruga en dat maakt het tot een verrukkelijke game.

Heen en weer en op en neer
Super Metroid is één van die games die vaak genoemd wordt als klassieker en wordt regelmatig gebruikt als blauwdruk voor nieuwe games. Dat dit erg goed kan uitpakken toonde Shadow Complex een paar jaar terug op Xbox Live Arcade al aan. Nu is er een nieuwe game verschenen op XBLA die ook Metroid als uitgangspunt gebruikt.

Dit betekent dat je begint als personage dat niet veel krachten heeft en veel gesloten deuren tegenkomt. Gaandeweg klim, spring, schiet en ren je jezelf naar een sterker personage met steeds meer mogelijkheden. Met al die nieuwe mogelijkheden, denk bijvoorbeeld aan charged attacks, ground stomps en slidings, kun je steeds meer nieuwe gebieden ontdekken die eerder ontoegankelijk waren.

Dit backtracken is niet voor iedereen weggelegd en is gelukkig in Outland niet storend aanwezig. De stukken die je heen en weer loopt zijn voor een normale speelsessie lekker kort. Je kunt er natuurlijk wel voor kiezen om grotere stukken terug te lopen, of gebruik te maken van de verschillende portals die door de game verspreid staan, maar dit is enkel voor diegene die de game volledig wil uitspelen.

Maar die kleurtjes dan?
Degene die naar de onderstaande screenshot kijkt zal niet direct een Metroid-kloon herkennen, maar eerder een shoot-m-up. Dat is waar de vergelijking met Ikaruga uit de intro vandaan komt. Outland is namelijk niet een gewone Metroid-kloon, maar eentje die ook veel leent uit de arcades.

Na de tutorial heb je de mogelijkheid om jezelf in twee kleuren te doen veranderen; rood en blauw. Als rooie ben je immuun voor de rode energieballetjes die door het level geschoten worden en de blauwe balletjes doen je weer niets als je blauw bent. Op deze manier krijgt het rennen en springen dat je gewend bent in actie-platformers een extra dimensie omdat je goed moet opletten tijdens je manoeuvres. Vaak is het zo dat je halverwege je sprong snel van kleur moet veranderen.

Naast de vliegende projectielen zijn ook de vijanden in de twee genoemde kleuren op te delen. Hierbij is het zo dat je de rode vijanden moet verslaan terwijl je blauw bent en de blauwe kun je enkel verslaan als je rood bent. Gaandeweg wordt het switchen van kleur steeds moeilijker en wordt er steeds meer concentratie en precisie van je verwacht. Het herkennen van aanvalspatronen van zowel de energieballetjes als de vijanden is de sleutel tot succes in Outland.

Bij de eindbazen die je na elke wereld tegenkomt is dit overigens nog veel belangrijker. Als je direct overgaat op een aanval leg je het binnen een paar seconden af. Je moet de aanvallen van de baas bestuderen en zijn zwakke punten ontdekken. Als je dat eenmaal doorhebt mag je gaan proberen om ook daadwerkelijk schade toe te brengen aan deze enorme vijanden. Troost jezelf trouwens als het niet in één keer lukt, dat is ook helemaal niet de bedoeling. Leren van je fouten en oefenen hoort erbij!

In de mix
Outland is dus een game die de twee genoemde (cult-)klassiekers combineert en voelt erg fris aan omdat het geen gebruikelijke keus is. Tegenwoordig worden vaker genres gecombineerd wat meestal inhoudt dat er een RPG-element gebruikt wordt dat niets voorstelt. Nee, Outland combineert beide bronnen tot één goed gebalanceerde game.

Bovendien hebben de makers van Outland goed gekeken naar hoe een game bestuurd moet worden. Je hebt hier namelijk nooit dat je de fout in gaat omdat de game te traag of juist te snel reageert als je wil springen. Qua timing klopt alles perfect en dat is ook een must bij een game waarin je in enkele seconden meerdere keren van kleur moet veranderen. Ook heb je nergens het gevoel dat de zwaartekracht niet klopt en je meer zweeft dan springt. De strakke besturing zorgt ervoor het altijd je eigen schuld is als je sterft.

Ook mag er nog wat gezegd worden over het fantastische uiterlijk van de game. Zoals je op de screens ziet is er niet onwijs veel kleur te bekennen buiten het rood en blauw. Dit is gedaan om de achtergrond niet te laten afleiden en zorgt voor een focus op de strijd der kleuren. Wel heeft elk level een eigen sfeer, zo is de jungle groenig en lichter van kleur dan de stad welke meer grijs en grauw is. Elke wereld heeft zijn eigen thema met aangepast kleurenpalet en muziek.

Co-op
Outland beschikt ook over een uitgebreide co-op mode zodat je met een vriend of vriendin via Xbox Live kunt spelen. Er zijn drie varianten: story, arcade en challenge. In de story-mode speel je samen het spel door zoals je dat ook in singleplayer kunt doen en in arcade speel je de story-levels maar dan in de volgorde die je zelf wilt. De challenge-mode is geheel anders van opzet. Je begint hier beide in eenzelfde kleur en kunt niet veranderen van kleur. De obstakels en vijanden zijn daardoor direct een stuk lastiger natuurlijk. Bovendien heb je een aftellende klok die er voor zorgt dat je hard moet doorlopen en goed moet samenwerken (tegelijk een schakelaar omzetten bijvoorbeeld) omdat je het anders simpelweg niet haalt. Alle varianten zijn erg goed uitgewerkt en zorgen ervoor dat de game ook na het uitspelen leuk blijft. Nadeel is alleen wel dat er vrijwel niemand online lijkt te zijn. Soms moet je gewoon 10 minuten wachten voordat iemand jou komt vergezellen.

Conclusie
Outland is een pareltje dat elke zichzelf respecterende gamer op z'n minst zou moeten proberen. Smoesjes als 'ik hou niet van platformgames' hou je maar voor je, deze game verdient het! De besturing is fenomenaal, de gameplay gevarieerd en uitdagend en grafisch is het één van de mooiste games die je op dit moment kunt spelen. De enige momenten van frustratie zijn die momenten waarop je van kleur verandert als je op een platform staat dat dan verdwijnt. Het is altijd je eigen schuld. Simpelweg subliem!