CD: Alexi Murdoch - Towards The Sun
Een week geleden was het officieel: de lente is begonnen. Vannacht ging de klok een uurtje vooruit en worden de dagen eindelijk weer langer. Wat is dan toepasselijker dan een cd met de titel Towards The Sun? Towards The Sun is het tweede officiële studio-album van Alexi Murdoch. De meesten zullen nog nooit van deze Britse singer-songwriter gehoord hebben, maar zijn nummer 'Orange Sky' werd in verschillende grote Amerikaanse televisieseries gebruikt.
Muzikaal bevindt Murdoch zich in de categorieën folk en mannetje-met-gitaar. De Brit heeft ervoor gekozen om de plaat enkel te vullen met zijn vocalen en een akoestische gitaar. In een enkel nummer zit een klein effectje, maar nergens zul je een ritmesectie of dergelijke aantreffen. Wie bovenstaande omschrijving te abstract vindt, moet denken aan Eddie Vedder's soundtrack voor de film Into The Wild. Het idee is vergelijkbaar, de uitvoering minder bombastisch.
Towards The Sun bevat zeven kleine liedjes van vier à vijf minuten lang. Is de titel toepasselijk en kunnen we deze cd al tot één van de eerste barbecueplaten van het jaar rekenen? Het album opent meteen met Towards The Sun en ja het begint best lekker. Een rustgevende gitaar, een onderzakkende zon, het sissen van vlees op een warme plaat en een lekker drankje erbij. Je ziet het al helemaal voor je. Het tweede nummer 'At Your Door' is vergelijkbaar met de opener, maar toont te weinig ontwikkeling. Het nummer kabbelt maar door en na een tijdje heb je het wel gehad. 'Some Day Soon' heeft wat meer voeten in de aarde. Het nummer is ietsje sneller en melodieuzer. De tekst is goed te verstaan en door het feit dat Murdoch bijna elke zin herhaalt, kun je het snel meezingen. Ook 'Slow Revolution' is best aardig. Het is geen topper en weer valt Murdoch veel in herhaling, maar het nummer mag er best zijn. Helaas slaat Murdoch met 'Through The Dark' de plank volledig mis. Het nummer duurt meer dan vijf minuten, maar wordt geen moment spannend. En de Britse zanger lijkt de inspiratie het komende nummer nog niet terug te vinden. Gelukkig sluit de plaat af met 'Crinian Wood'. Een lekker nummer waarvoor we de beschrijving van het eerste nummer weer uit de kast kunnen trekken.
Towards The Sun is zeker geen slechte plaat, maar nergens is het top. Het gebrek aan muzikale begeleiding zorgt ervoor dat de plaat maar wat voortkabbelt en dat de nummers soms slecht van elkaar te onderscheiden zijn. Je moet er echt je aandacht bijhouden. Vier van de zeven liedjes zijn lekker voor een lange lenteavond met je vrienden, maar dan heb je het ook wel gehad. Hopelijk besluit Alexi Murdoch om zijn muzikale horizon iets te verbreden voor de volgende plaat. Die potentie heeft hij namelijk zeker.
