DVD: Mary and Max
Een animatiefilm geheel gemaakt met klei. Saai, ouderwets? Misschien wel, maar Mary and Max laat zien dat er in tijden van grafische hoogstandjes, videobewerking en photoshop ook nog een plaats is voor deze soort van animatie.
Het eerste wat je opvalt aan de film, is dat alles is gemaakt van klei. Dit zorgt voor een apart gevoel over de film, het lijkt in het begin wat raar; maar veel tijd om erover na te denken heb je niet. Je komt daarna terecht in een verhaal waarvan je het jammer vindt dat het slechts negentig minuten duurt.
Mary and Max vertelt je het verhaal van een jong meisje uit Australië, Mary. Zij is acht jaar en komt op het ingenieuze idee om uit een telefoonboek een willekeurige bladzijde te scheuren en het adres wat erop staat een brief te sturen. Een 44-jarige man uit New York, Max, krijgt vervolgens de brief. Een contact van ruim twintig jaar en een intrigerende film is het gevolg van de brief. Mooi aan de film is hoe je ziet dat mensen kunnen veranderen door slechts een briefconversatie te voeren met een totaal vreemd persoon.
De werelden waarin beide leven verschillen op het eerste oog veel, daarna blijkt dat ze eigenlijk aardig overeen komen. Mary woont in Australië en is hier eenzaam en door haar ouders verwaarloosd. Max is een gezette man, en woont in een ander New York dan wat de standaardfilms ons laten zien. De stad is grauw, grijs en er is weinig te beleven. De manier waarop deze worden getoond is prima gedaan, ze sluiten bijna naadloos aan bij de gemoedstoestanden van de personages. Max heeft namelijk geen vrienden en voelt zich vaak verdrietig en eenzaam.
Een van de beste dingen uit de film is de manier waarop de gedachten van beide personen worden weergegeven in de film. Omdat Mary en Max elkaar nooit ontmoeten en enkel via brieven communiceren wordt er nauwelijks gesproken. Regisseur Adam Elliot heeft dit op een voortreffelijke wijze opgelost door Barry Humphries als voice-over te laten fungeren. Met zijn kenmerkende stem deelt hij de kijker alle gedachtenkronkels mee. Grappig hieraan is dat het ook echt alle gedachten zijn en dat er zo de meest willekeurige teksten voorbij komen.
Een doelgroep voor deze film is moeilijk aan te wijzen. Hoewel de meeste mensen animatie snel associëren met jeugdige kijkers, is daar in deze film geen sprake van. Allereerst omdat het doosje 12+ aangaf, niet dat veel mensen daar iets om geven, maar het geeft al aan dat deze film niet direct bedoeld is voor jeugdige kijkers. Ten tweede is de film niet echt geschikt voor de jonge kinderen onder ons omdat er in Mary and Max veelvoudig gesproken wordt over dingen als alcoholverslaving, zelfmoord en psychiatrie. Dat laatste zorgt ervoor dat het een vrij aparte film wordt, het beeld laat eigenlijk iets kinderlijks zien, animatie met klei, terwijl de dingen waar het over gaat in die 'kinderlijke' omgeving af en toe vrij zwaar zijn.
Al met al is Mary and Max een film die je zeker eens gezien moet hebben. In eerste instantie had ik het gevoel dat ik naar een matige kinderfilm zat te kijken, maar toen de thema's wat zwaarder werden, de vriendschappen wat inniger en het verhaal wat sterker kwam ik tot de conclusie dat dit een hele goede film is, die weinig onder doet voor animatiefilms als Up! en Bolt.
