Film: Rango
Regisseur Gore Verbinski en acteur Johnny Depp zijn geen onbekenden van elkaar. Eerder maakten ze samen al de eerste drie Pirates of the Caribbean-films. Nu is de samenwerking weer actief geworden en dat resulteert in de animatiefilm Rango. Een project dat Gore enorm onderschat heeft, omdat hij niet had verwacht dat het maken van een animatiefilm zo tijdrovend zou zijn.
In de animatiefilm spreekt Johnny Depp de stem in van een naamloze kameleon die na een ongelukje opeens helemaal alleen in de woestijn staat. Hij weet niet wat hij moet doen, totdat een buidelrat hem aanraadt om naar het stadje Dirt te gaan. Daar doet hij zich voor als de stoere Rango, een onvolschrokken pistoolheld. Het stadje staat echter helemaal droog en heeft dringend water nodig. De nieuwe sheriff, Rango, probeert Dirt te redden van de ondergang.
Aan het verhaal is al duidelijk te merken dat het realisme niet erg belangrijk is bij de film. Maar dat is ook helemaal niet erg. Rango belandt al snel in knotsgekke avonturen, die door de vrolijke humor ook nog interessant blijft om te volgen. Nergens verlies je de aandacht tijdens de film. Dat komt mede door de prachtige omgevingen die Rango laat zien. Alles is in details uitgewerkt en de animaties lijken levensecht.
Ook de stemmen zijn erg goed aangesloten bij de karakters. Zo spreekt Bill Nighy (Davy Jones uit Pirates of the Caribbean: Dead Men's Chest) de stem in van een gevaarlijke ratelslang en Timothy Olyphant (The Crazies) is de Spirit of the West. De typische accenten uit het wilde westen kunnen uiteraard eveneens niet ontbreken.
Maar er is echter een probleem bij de film. De doelgroep is compleet onduidelijk. Door het label van Nickelodeon zou je al snel denken dat het een kinderfilm is. Maar op sommige gedeelten is het daar weer te eng voor. Voor volwassenen heeft Rango een iets te kinderlijke uitstraling, zodat ook deze doelgroep nauwelijks te bereiken is. Daar ligt waarschijnlijk het zwakke punt van de film, ondanks het feit dat er geen moment voorbij komt dat je je verveelt.
Conclusie
Rango is een enorm vermakelijke film geworden met goed aansluitende stemmen bij de karakters. De gebeurtenissen zijn misschien wat onrealistisch, maar in een animatiefilm is dat geen probleem. De omgevingen waarin de kameleon zich bevindt zijn oogstrelend en er is duidelijk aandacht besteedt aan details. Maar er is een groot probleem bij de film; de onduidelijke doelgroep, Voor de beleving van de film heeft dat weinig invloed, maar het is de vraag of Rango aan gaat slaan bij het Nederlands publiek.
