Boek: Cassandra Clare - Stad van Beenderen
Clary Fray is een puberend wicht dat van de een op de andere dag in een wereld vol gevaar beland. Ze is getuige van een brute moord, maar het is niet het soort dat omschreven kan worden als normaal. Clary is de enige die de afrekening kan zien en het lichaam van het slachtoffer verdwijnt voor haar ogen.
Een van de moordenaars, Jace, legt uit dat hij een shaduwjager is en dat hij geen mens maar een demon omgebracht heeft.
Tot overmaat van ramp verdwijnt Clary's moeder en samen met Jace gaat ze op zoek naar antwoorden.
Dat is het verhaal van Stad van Beenderen in een notendop. Het eerste deel uit de Kronieken van de Onderwereld is een stevige pil, maar het is een aangename zit. Het verhaal ontwikkelt zich snel en er zit voldoende actie in om de zelfs de moderne ADHD-puber aan het lezen te houden. De onthullingen stapelen zich op naarmate het verhaal vordert en de inter-persoonlijke relaties zijn herkenbaar voor iedereen die zijn of haar kamer wel eens verlaat en met andere mensen in contact komt.
Ik hoor je al denken, en je hebt deels gelijk: de vergelijking met Buffy: the Vampire Slayer is snel gemaakt. Al moet ik zeggen dat dit niet geheel terecht is. Aan het oppervlak zijn er voldoende overeenkomsten te vinden. Een jonge griet die zich een weg baant door heel wat wezens uit de onderwereld, maar in tegenstelling tot Buffy is dit boek iets minder rap en gevat. Het boek is niet geheel verstoken van humor, maar het verhaal neemt zichzelf wel serieus, evenals de personages. Dat kan voor sommigen een pluspunt zijn, het zorgt ervoor dat je als lezer wat beter in het verhaal komt te zitten, de dreigingen zijn daardoor misschien net iets groter en de kwesties een tikkeltje dringender voor de Clary en haar vrienden.
Cassandra Clare weet wat ze schrijft, en ze schrijft het met een zekere overtuiging. Ze neemt haar publiek serieus en ze neemt haar personages serieus. Misschien dat de iets oudere lezer zich kan storen aan het feit dat bepaalde zaken wel heel erg dicht aan het oppervlak liggen en er gespeeld wordt met clichés die we allemaal al tig keren gezien hebben in andere werken. Aan het eind van de rit is Stad van Beenderen een aangenaam boek dat ergens veilig in de middenklasse zweeft. Het doet wat het moet doen, en het doet het met plezier en overtuiging.
Een aanrader voor de jonge lezer.
