Film: TRON: Legacy
Wie kan er een sciencefictionfilm voorstellen zonder beelden die door de computer zijn gegenereerd? TRON, de cultfilm uit 1982, was een van de eerste films die gebruik maakte van door computers gegenereerde beelden. Voor zijn tijd was TRON daarom een vernieuwende film met mooie special effects, maar in onze tijd van vergevorderde CGI is het een dinosaurus geworden. Tijd om TRON in een nieuw jasje te steken? Nee, dacht Disney, die al tijden een idee voor een vervolg heeft liggen: tijd voor een vervolg! Zal TRON: Legacy een nalatenschap zijn die net zo vernieuwend en verbluffend was als zijn voorganger in 1982?
Computerprogrammeur Kevin Flynn vertelt zijn zoontje Sam verhalen over een cyberwereld die hij zelf gecreëerd heeft en waar hij samen met zijn vrienden Tron en Clu aan het perfecte systeem werkt. Net nadat hij zijn zoon en beste vriend Alan heeft verteld over een doorbraak, verdwijnt Kevin ineens. Jaren later, wanneer Sam volwassen is, krijgt Alan een bericht van de pieper van Kevin. Wanneer Sam op onderzoek gaat, wordt hij het cyberuniversum ingezogen die zijn vader heeft gecreëerd. Hij komt erachter dat zijn vader in deze wereld zit opgesloten en dat deze wereld geregeerd wordt door zijn vaders kwaadaardige creatie. Nu moet hij zijn vader zien te vinden en een weg terug zien te vinden naar de echte wereld.
De wereld van TRON is heel erg vreemd en lijkt aardig ingewikkeld. De film heeft een aardig episch verhaal met Bijbelse trekjes (een schepper en zijn zoon) maar de vreemde wereld heeft naar mijn idee teveel uitleg nodig om in een twee uur durende speelfilm te vertellen. Toch zorgt deze vreemde wereld er wel voor dat er iets te zien is wat mensen nog weinig gezien hebben. Dit komt vooral door de geweldig vormgegeven wereld, de vreemde nostalgische soundtrack van Daft Punk en de unieke videogameachtige actiesequenties. De spellen in TRON met bijbehorende voertuigen zoals lightcycles zijn erg tof om te zien. Door de geweldige beelden en de geluidseffecten die je wegblazen, wordt je als kijker werkelijk in de film gezogen. Toch is het jammer dat de film een beetje leeg aanvoelt.
De personages blijven gedurende de film namelijk erg vlak en krijgen niet echt een menselijk gezicht. Vooral de 'programs' in TRON blijven aan de oppervlakte, wat ervoor zorgt dat je niet meeleeft met deze wereld, zoals je bijvoorbeeld wel meeleeft met de verre planeet in Avatar. Ik had tevens graag een beetje meer humor in de speelfilm gezien, waardoor TRON: Legacy meer een ziel had gekregen. Wel wordt er erg sterk geacteerd door de acteurs, waardoor deze leegte nog een beetje gevuld wordt. Ook blijft het altijd leuk om naar Olivia Wilde's mooie gezichtje te kijken en is Garreth Hedlund een hunky actieheld voor de dames. Het is alleen wel jammer dat er te weinig tijd wordt besteed aan het opbouwen van een liefdesverhaal tussen Hedlund en Wild.
Toch is TRON: Legacy zeker een waardig vervolg op TRON uit 1982. Dit komt vooral omdat het in een supermooi, actievol jasje is gegoten. Fans van actie en sciencefiction zullen daarom niet teleurgesteld worden. Ook fans van TRON zullen niet teleurgesteld worden. TRON: Legacy sluit namelijk nauw aan op zijn voorganger uit 1982. Je ziet bijvoorbeeld veel herkenbare gezichten (waaronder het jonge gezicht van Bridges), hoort bekende namen en Bridges gebruikt net als in 1982 elke keer het woord 'man' achter elke zin. Het is alleen wel teleurstellend dat je niet meer te zien krijgt van het personage Tron. Over zijn geheel is TRON: Legacy een spektakelfilm die alleen een beetje leeg van binnen is.
