Gran Turismo 5

Exclusief op de PlayStation 3

We hebben er lang op gewacht, maar eindelijk is hij er dan: FOK!'s recensie van Gran Turismo 5. Dankzij de post was de review bijna nog verder verlaat, gelukkig kunnen wij nog in 2010 vertellen of Sony's almachtige racer het lange wachten waard was.

Om meteen met de deur in huis te vallen: heb je Gran Turismo nooit leuk gevonden dan gaat het vijfde deel hier niets aan veranderen. Ben je op zoek naar een arcade-achtige racer, zoals Need for Speed, dan is Gran Turismo 5 waarschijnlijk niet aan jou besteed. Gran Turismo heeft niet zomaar de ondertitel 'The real driving simulator'. Het draait allemaal om realisme, bewonderen van auto's en racen in zijn puurste vorm. Gran Turismo is voor de echte autoliefhebber die niet warm wordt van een Fast and the Furious-vibe. 

Geen perfectie
Ondanks dat Kazunori Yamauchi de perfectie nastreeft, is zijn creatie dat natuurlijk niet. Zo is de intelligentie van de computergestuurde wagens bijna onveranderd, ze rijden altijd nog netjes in een lijn achter elkaar. Er lijken hier en daar wel wat aanpassingen te zijn gedaan, maar het gedrag van de auto's is veel te voorspelbaar. Soms is het zelfs storend, omdat de computergestuurde wagen per se op zijn vaste route wil rijden en zich niet schroomt om jou daarvoor aan de kant te drukken. Het penaltysysteem, dat van toepassing is bij de opdrachten voor de rijbewijzen en speciale evenementen, is niet consequent. Soms word je voor de kleinste overtreding of botsing al gediskwalificeerd, terwijl je andere keren wegkomt met een flinke beuk of het afsnijden van een bocht.

Het bekende gegeven dat je in Gran Turismo met de snelste auto altijd wint, is in het vijfde deel weer van toepassing. Neem een auto die heel wat meer paardenkrachten onder de motorkap heeft dan de concurrentie en je komt meestal probleemloos als winnaar over de finish. Hierdoor wordt het spel nogal eens als te gemakkelijk bestempeld, maar dit ligt natuurlijk deels aan jezelf. Bij iedere race staat welke auto's er meedoen en wat ze onder de motorkap hebben. Het feit dat je met veel snellere wagens kunt deelnemen aan een race wil natuurlijk niet zeggen dat je dit ook moet doen. Als je dus een uitdaging wilt, neem je simpelweg een wagen uit dezelfde klasse en dan kom je erachter dat je toch wel degelijk aan de bak moet. 

Een kras op de lak
Voor het eerst kunnen auto's kapot in Gran Turismo; je moet er echter wel je best voor doen om het te zien. Het schademodel is in het begin bijna niet merkbaar: botsingen zien er dan nog altijd uit alsof er botsauto's tegen elkaar rijden. Zelfs wanneer je tegen het verkeer inrijdt en met 200 kilometer per uur frontaal op een ander botst, is de schade nog ver te zoeken. In plaats van dat beide auto's in de prak liggen met het motorblok op de achterbank, hangt naar een dergelijke botsing slechts de voorbumper los. De schade krijgt meer impact wanneer je een hoger niveau hebt bereikt. Bij level veertig vliegen de onderdelen na een flinke klap met de vangrail in het rond. Het is jammer dat de schade pas in een later stadium van het spel echt effect krijgt en alleen van toepassing is op 'premium' wagens, want de schade zelf ziet er goed uit.

Zonnestralen op de motorkap
Grafisch legt Gran Turismo de lat altijd erg hoog en deel vijf is geen uitzondering. Het spel ziet er soms verbazend goed en bijna fotorealistisch uit, vooral tijdens de replays moet je soms even met je ogen knipperen om er zeker van te zijn dat je toch echt naar een game kijkt. Deze illusie wordt lichtelijk verstoord door platte textures, wat flikkering in de diepte en de soms wat ruwe schaduwen rond de auto.

De keuze om premium en standaard auto's in het spel te stoppen is een vreemde, hoewel dit leuk is opgelost door de standaard auto's te bestempelen als occasions. De premium auto's zijn nagemaakt tot in de kleinste details en zien er verbluffend uit. Vooral in de fotomodus zijn ze bijna niet van echt te onderscheiden. De standaard auto's daarentegen lijken opgepoetste versie van Gran Turismo 4: allerminst lelijk, maar toch een wezenlijk verschil met de premium modellen.

De licht- en weerseffecten zijn werkelijk prachtig. Regen- en sneeuwbuien ogen realistisch en geven soms daadwerkelijk het gevoel dat je in noodweer bent beland. Als het zonnetje schijnt, is het tevens genieten, met natuurgetrouw daglicht en zonnestralen die op het asfalt weerkaatsen. Tijdens sommige races verandert de dag in nacht: het is een indrukwekkend gezicht om de zon langzaam te zien ondergaan terwijl de schemer opkomt. 

Menu's zijn nooit een sterke kant geweest van Polyphony Digital en dit is wederom te zien. Hoewel de menuschermen er gelikt uitzien, vooral het achtergrondfilmpje tijdens het hoofdmenu is aangenaam om naar te kijken, is het navigeren verre van gestroomlijnd. Het is zeker geen gamebreaker, maar het had wat gebruiksvriendelijker gemogen.

Net als het plaatje is het geluid goed verzorgd. De motoren ronken lekker door de speakers en de diversiteit van de soundtrack is indrukwekkend te noemen. De muziekkeuze zal lang niet bij iedereen in de smaak vallen. De menu's worden vooral ondersteund met rustige lounge en jazz, terwijl je tijdens de races mag genieten van rock en techno. Het hangt dus puur van je muzieksmaak af of je de geselecteerde tracks kunt waarderen. Daarbij is er altijd nog een optie om de muziek die op je PS3 staat in het spel te gebruiken.

Zo veel te doen
Nu alle punten van kritiek uit de weg zijn en we hebben besproken hoe mooi alles oogt en klinkt, kunnen we ons richten op de belangrijkere zaken: het racen. Ondanks de imperfecties biedt Gran Turismo 5 nog altijd de beste virtuele race-ervaring en een overdonderende hoeveelheid content. In de GT-modus zijn er letterlijk honderden races waaraan je kunt deelnemen, daarnaast heb je nog de arcade modus, een track editor en zelfs Gran Turismo-TV.