CD: Syd Barrett - An Introduction To Syd Barrett

Syd Barrett heeft een vrij treurig leven als artiest beleefd, terwijl er zoveel meer in zat. In Pink Floyd was hij de drijvende kracht achter het psychedelische geluid van de band. Maar zijn mentale gezondheid was niet optimaal te noemen en hierdoor werd hij uiteindelijk ook uit de band gezet. Een paar jaar later liet hij kort even iets van zich horen met twee solo-platen. Nu probeert men de bekendheid van de in 2006 overleden pionier in leven te houden met 'An Introduction To Syd Barrett'.

The Piper at the Gates of Dawn telt elf nummers, The Madcap Laughs bevat er dertien en Barrett twaalf tracks en dan is er nog 'Jugband Blues' op A Saucerful of Secrets. In het totaal 37 nummers die Syd Barrett zelf heeft geschreven, aan meegewerkt heeft en doelbewust zijn uitgebracht. Dan is er wel nog het compilatie-album 'Opel' dat een verzamelaar was van werk dat tijdens Barretts muzikaal actieve periode nooit is uitgegeven. Is dat genoeg materiaal om een 'introductieplaat' te verdienen?

Het is een twijfelgeval, zeker als je meerekent dat er al vier uitgebreide compilatie-albums zijn uitgegeven van Barrett. Daarnaast is hij eigenlijk maar vier jaar productief geweest als muzikant, waarvan ongeveer helft met Pink Floyd. De uitgave 'An Introduction To Syd Barrett' bevat achttien tracks, dus ruwweg de helft van zijn oeuvre. Zes tracks onder de hoed van Pink Floyd, zeven van The Madcap Laughs en vier van Barrett. De gekozen Floyd-nummers dragen wel echt Barrett zijn handtekening. David Gilmour zelf staat te boek als executive producer van de uitgave en verantwoordelijk voor de vijf remixen op de plaat. Ook heeft hij een baslijntje opnieuw ingespeeld.

'Arnold Layne' en 'See Emily Play' zijn de meest bekende creaties op de plaat. Van 'Mathilda Mother' is de 2010 mix toegevoegd, maar er is geen verschil met de stereo-uitgave van The Piper at the Gates of Dawn. Het rammelende 'Apples and Oranges' is op de plaat in stereo beschikbaar gesteld en verder zijn er nog 'Chapter 24' en het chaotische en mijns inziens verschrikkelijke nummer 'Bike'. Het materiaal van zijn soloplaten geeft uiteraard een duidelijk beeld van de stijl van Barrett, maar dat is ook niet zo lastig als ongeveer 40% van dat oeuvre erop staat. Opvallend is wel dat 'She Took A Long Cold Look', ineens 'She Took A Long Cool Look' heet, maar of dat door de 2010 mix-versie komt? De toevoeging van Bob Dylan Blues is ook noemenswaardig en laat horen wat Barrett kon als hij meer gestructureerde songs schreef. Het toefje slagroom is de mogelijkheid om het 20 minuten durende 'Rhamadan' te downloaden.

An Introduction To Syd Barrett kan doorgaan voor waarvoor hij bedoeld is. Een kijkje in de keuken van van een getormenteerde ziel, die met zijn psychedelische tracks soms erg vreemde sprongen maakt, en soms zo vals zingt dat het niet om aan te horen is ('If It's In You'). Toch geniet hij van grote bekendheid en waardering, zowel terecht als onterecht. De vraag is of je zo'n introductie in dit digitale tijdperk zijn doel niet voorbij schiet. Een paar luistersessies van Barrett op het internet kunnen je ook doen beslissen om een grotere verzamelaar aan te schaffen of de losse originele uitgaven. Een bonus-cd met Rhamadan en ander niet eerder uitgebracht materiaal was in elk geval een mooie en relevante toevoeging geweest.