Concert: CocoRosie in de Melkweg
Liveshows van CocoRosie staan altijd garant voor aparte ervaringen, geen twee shows zijn hetzelfde. Waar voor de dames enige jaren geleden voornamelijk de sprookjesachtige sfeer belangrijk was, staan de huidige shows in het teken van hiphop en electro.
Bij binnenkomst in de grote zaal van de Melkweg, Amsterdam was dat alleen nog niet merkbaar. Op het podium speelde zich een bizar tafereel af: twee van de slechtste dj’s aller tijden, vermomd met baard en pruik, draaiden kriskras allerlei soorten muziek door elkaar. Verder stond een jongen in zijn zwarte string te dansen met iemand verkleed als nijlpaard. Beide leken zwaar onder invloed.. Dit alles werd gefilmd en samen met enkele aparte beelden op het grote scherm op het podium geprojecteerd.
TEZ
Beatboxer / rapper TEZ, het voorprogramma van de avond, moest eraan te pas komen om het zooitje ongeregeld van het podium af te krijgen. Het podium stroomde leeg en TEZ kon zijn spullen aansluiten. Een microfoon, laptop, keyboard, loopmachine en zijn muzikale harnas was alles wat hij nodig had om een goede sfeer te zetten: TEZ kreeg alle voetjes van de vloer.
Om het harnas even uit te leggen: de beatboxer had een vest aan met een aantal knoppen erop. Deze waren verbonden met zijn laptop, waardoor hij met een aanraking van de knoppen samples de zaal in kon sturen. Deze werden in een loop gezet waardoor op het podium de meest vette beats en tracks werden gecreëerd. De beste man kon werkelijk alle geluiden uit zijn strot toveren: electro, R&B, hiphop, drum & bass en zefs dubstep kwam voorbij in een tempo waar je u tegen zegt. Na twintig minuten was de show voorbij: langer doorgaan hadden zijn stembanden waarschijnlijk niet getrokken.
Klokslag 9 uur begon de zaal te joelen dat CocoRosie het podium om moest komen. Dat de dames daar niet doof voor waren bleek meteen, want daar waren ze.
Met de eerste paar nummer zoals R.I.P. Burn Face en Undertaker werd meteen de toon gezet: prachtige pianospel, TEZ als beatboxer, een vreemd drumstel, Sierra op de fluit en Bianca die haar meest mooie stem opzet. Een echt goede beschrijving valt niet te geven, hiphop-opera in de Melkweg!
Ook bij de volgende tracks als Rainbow Warriors, Happy Eyez en Smokey Taboo bleef de rolverdeling grotendeels hetzelfde. Sierra droeg zorg voor de fluiten, het kinderspeelgoed waar zo nu en dan wat geluiden uit werden getoverd en de vocalen, Bianca was van de prachtige uithalen, de synthesizer en de gekke danspasjes.
Hoogtepunten van de avond waren de uitvoeringen van Werewolf, Lemonade en God Has A Voice, She Speaks Through Me. De opbouw en inhoud van elk nummer werd grondig gewijzigd, waardoor er een compleet andere sound ontstond. Bijzonder was ook de cover van eendagsvlieg Kevin Lyttle (Turn Me On) die bij de encore werd gezongen. De dansvloer-plaat werd opeens een fragiel meesterwerkje.
De zusjes klonken vanavond op hun best, Bianca loepzuiver en Sierra kinderlijk en breekbaar als altijd. Erg speciaal was ook de toetsenist die zowel de piano als het keyboard voor zijn rekening nam - tegelijkertijd!
De toevoeging van o.a. TEZ op het podium maakt het geluid van CocoRosie een stuk breder, een stuk toegankelijker. Echt ‘normaal’ zal het gelukkig nooit worden, maar het maakt CocoRosie wel een groep die het waard is om een keer live gezien te hebben.
