CD: David Gray - Foundling

Nog geen jaar na zijn laatste album verschijnt het negende studio-album van de Brit David Gray. Foundling is geen commercieel album, maar ontstond uit volledige creativiteit en totale vrijheid. In een persbericht zegt Gray: "We just made it the way we wanted to." Grenzen waren er niet en hits hoefden het niet te zijn en dat leverde David Gray de inspiratie tot een dubbelaar bestaande uit 19 gloednieuwe songs.

david gray foundling

De cd begint met het mooie popliedje 'Only the Wine'. Het nummer duurt nog geen drie minuten, maar heeft alles wat een goede song moet hebben. Rustige en lekkere coupletjes en een sterke hook in het refrein. Daarnaast zijn de door Gray zelf ingezongen backing vocals prachtig en zorgen deze voor de heerlijke rustgevende sfeer. Bij het tweede nummer 'Foundling' blijkt meteen dat Gray doet wat hij wil. Het nummer is nog minimaler wat muzikale begeleiding betreft, maar strekt zich uit over bijna vijf minuten. Gray neemt de tijd voor de opbouw, herhaalt bepaalde zinnen talloze keren, geeft tussendoor een rauwe gitaarsolo, bouwt het nummer iets uit, haalt een paar keer uit met zijn stem en toch blijft het allemaal heel intiem, heel klein, en daardoor ook heel mooi. Het volgende nummer 'Forgetting' zou zo op de laatste cd van Badly Drawn Boy hebben kunnen staan. Enkel begeleid door piano fluitert Gray bijna zijn tekst. Bang dat iemand hem hoort. Het nummer is misschien wat veel van hetzelfde, maar het verveelt geen moment. De stem van David Gray trekt je in en door het nummer.

De eerste drie nummers zijn erg goed, maar geven je ook een impressie van hoe de hele cd is. Nergens wordt het nog echt vernieuwend. Na twee mindere nummers weet Gray met 'In God's Name (For Bryan Part I)' de aandacht weer een beetje terug te krijgen. Op 'Holding On' heeft hij het weer helemaal gevonden. Wederom is het credo less is more. Ditmaal pakt het, net als op de eerste drie nummers, goed uit en weet de Brit een mooie country-achtige song te produceren. De eerste cd van het dubbelalbum 'Foundling' bevat zeker mooie liedjes, maar hoe is dit over twee cd's aangezien op de eerste langspeler de aandacht soms al een beetje lijkt weg te zakken.

Met het eerste nummer 'Fixative (For Bryan Part II)' lijken alle twijfels verdwenen te zijn. Wederom start Gray met een van zijn meest prachtige nummers. Met 'Morning Theme' komt Gray opnieuw heel dicht bij het laatste project van Badly Drawn Boy 'Is There Nothing We Could Do'. Het nummer zou zonder probleem in een film gemonteerd kunnen worden. Met 'The Dotted Line' zakt het album weer een beetje in, om weer wat pit erin te strooien op 'A Million Years' en vervolgens met 'Whose Singing Now' weer een hoogtepuntje te bereiken. Meerstemmige zang en geklap als begeleiding. Het nummer is werkelijk prachtig en zou zo unplugged in een intieme ruimte uitgevoerd kunnen worden.

Met 'Foundling' levert David Gray zeker geen slechte plaat af, maar het less is more idee had misschien beter ook toegepast kunnen worden op het aantal nummers. Overigens ben ik van mening dat creativiteit en muzikale vrijheid nooit onderdrukt moeten worden en ik denk dat iedereen, zeker in deze I-pod shuffle-tijd, uitstekend in staat is om uit dit negentien nummers tellende album een eigen Best Off samen te stellen.