Film: Four Lions

Jihadisten Omar (Riz Ahmed), de oliedomme Waj (Kayvan Novak), de verlegen Fessal (Adeel Akhtar) en de blanke bebaarde Brit Barry (Nigel Lindsay) hebben het plan opgevat om een daad te stellen die de wereld zal schokken en van hen een martelaar zal maken. Maar aangezien Omar de enige is die geen imbeciel is, is dit een stuk makkelijker gezegd dan gedaan. Na een uit de hand gelopen meningsverschil gaan Omar en Waj naar Pakistan om daar met terroristen te werken en blijft Barry in Groot-Brittannië achter, waar hij uit rancune tegenover Omar de ook niet al te snuggere Hass (Arsher Ali) rekruteert. Na een fout van Waj worden hij en Omar weggestuurd en terug in Engeland komen ze allemaal weer bij elkaar en besluiten om zichzelf tijdens de marathon van Londen op te blazen...

Poster

De vergelijking met Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb is een voor de hand liggende. Waar deze Stanley Kubrick-klassieker een satire is op de Koude Oorlog, is Four Lions een komische kijk op terrorisme (wat dus best gedurfd is) met een stel hoofdrolspelers dat te dom is om voor de duivel te dansen. Maar waar Dr. Strangelove nog relatief vrolijk eindigt, doet bij Four Lions op een gegeven moment een serieuze ondertoon zijn intrede die de film een extra lading meegeeft en de hoofdpersonen behalve grappig ook meelijwekkend maakt.

Drie idioten

Een andere vergelijking die niet geheel onterecht is, is die met de Britse tv-serie 'Allo 'Allo. Zoals daar doldwaze plannen bedacht worden om twee Britse piloten vanuit Frankrijk terug naar Engeland te krijgen, zijn ook de ideeën van Barry, Waj en Fessal ronduit ridicuul. Zo oppert Waj (“I think I'm confused, but I'm not sure”) om het internet op te blazen, is Fessal druk doende een kraai te trainen om bommen te werpen en wil angry old man Barry een moskee opblazen omdat hij denkt dat dan ook de gematigde moslims Jihadstrijders zullen worden. En net zoals in het eveneens niet-subtiele 'Allo 'Allo vaak het geval is, eindigen de protagonisten in carnavaleske outfits. Het moet overigens wel gezegd worden dat ondanks de kwaliteit van zowel de acteurs als de bizarre en lompe grappen, het op den duur wel een heel klein beetje afgezaagd wordt. In de sfeer van achterdocht en met het oog op zelfopgenomen videoboodschappen, is er veel grofkorrelig en schokkerig gefilmd beeld met af en toe flinke close-ups. Hierdoor wordt het amateurisme van de groep nog meer benadrukt dan hun schrijnende gebrek aan intelligentie al doet.

Outfits

Four Lions neemt geen stelling maar wil de kijker laten lachen om een groep randdebielen en tegelijkertijd benadrukken dat terroristen niet altijd grote, stoere kerels zijn die uit een beangstigend goed geolied trainingskamp komen. Integendeel zelfs, veel wannabe-martelaars zijn zo klunzig dat een deel van het voorkomen van aanslagen niet door inlichtingendiensten komt, maar door de extremisten zelf. Of, zoals debuterend speelfilmregisseur Christopher Morris na drie jaar onderzoek gezegd heeft: “Terrorisme gaat dan wel over idealen, maar het gaat ook over idioten.”