DVD: Serbian Scars
De Servische ex-soldaat Alex (Vladimir Rajcic) krijgt te horen dat zijn vader (Steve Agnew) zal sterven als hij niet snel een beenmergtransplantatie ondergaat. Aangezien Alex geadopteerd is, komt hij niet in aanmerking om zijn vaders leven te redden en is hij genoodzaakt zijn in de VS wonende broer, de straatvechter Peter (Mark Dacascos), te gaan halen. Zijn vader is echter helemaal niet stervende, maar wordt door bad guy Dreq (Michael Madsen) vastgehouden in een smerige keet omdat hij onbedoeld iets heeft ontwikkeld waarmee miljoenen mensen kunnen worden gedood. Dreq wil de formule van deze uitvinding en is ervan overtuigd dat zoon Peter deze heeft. Als de broers uit de VS terugkeren, zullen ze de confrontatie met Dreq niet uit de weg kunnen gaan.
Het acteerwerk in de grauwe actiethriller Serbian Scars zigzagt tussen ronduit slecht (Agnew), totaal op de automatische piloot (Madsen, in een slap aftreksel van zijn rol in Reservoir Dogs), goedbedoeld maar niet goed (Rajcic), erbarmelijk (Dacascos) en niet eens zo heel erg slecht (Jana Milic als Suzana, de verloofde van Alex wiens moslimfamilie niet blij is met zijn christelijke achtergrond). Vooral van Madsen zou je meer verwachten, maar zijn drijfveer om mee te werken aan dit prul lijkt gelijk aan de reden waarom zijn personage de formule van Alex' vader wil: Het geld dat ermee verdiend kan worden. Niet voor niets zijn er in 2009 maar liefst elf films uitgekomen waar Madsen een rol in speelt. Voor 2010 gaat dit aantal volgens filmbijbel IMDb zelfs op 22 (!) uitkomen.
Het script is van hetzelfde (gebrek aan) kaliber als de acteerprestaties. En dat terwijl hoofdrolspeler en producent Rajcic toch overduidelijk zijn best heeft gedaan op het verhaal. Hij heeft er een groot aantal intriges (iets te veel zelfs) ingestopt en creëerde met de felbegeerde formule een geschikte MacGuffin, een door de master of suspense Alfred Hitchcock geïntroduceerde term voor een plotstuwend element waar zowel de protagonisten als de antagonisten naar op zoek kunnen zijn en waarvan de exacte inhoud totaal onbelangrijk is. Jammer genoeg heeft Rajcic (en daar laat hij de grootste verhaaltechnische steek vallen) niet van de meesterregisseur geleerd dat spanning opgebouwd wordt door de toeschouwer voorkennis te geven. Als de kijker bijvoorbeeld al zou weten dat er nog ergens een spion van Dreq rondloopt en dat Suzana zwanger is, zou er veel meer reden zijn om mee te leven met de hoofdrolspelers en de film aandachtig te volgen. Ook zou het voorkomen dat het lijkt alsof er telkens op het laatste moment een noviteitje is bedacht om het verhaal interessant te houden.
Alsof het allemaal al niet erg genoeg is, is de muziek van Predrag Rajcic (die ook medeproducent is en een klein rolletje heeft als booswicht Otto) en Rastko Aksentijevic net zo standaard als de plot. Als slechterik Greq voor het eerst in beeld komt, speelt er een suf sinister deuntje dat zo cliché is dat het in andere films als komisch of nostalgisch element gebruikt zou worden. Het afscheid tussen Alex en zijn Suzana aan de vooravond van zijn vertrek naar de VS wordt ondersteund door sentimenteel en voorspelbaar muzikaal geneuzel. Een ander aspect dat van tenenkrommende knulligheid aan elkaar hangt, is de manier waarop de flashbacks in het verhaal zijn geplaatst. De markering van deze scènes is zo subtiel als een PVV-politicus in een moskee en lijkt er op gericht om zelfs de grootste debiel duidelijk te maken dat er een sprongetje in de tijd wordt gemaakt.
Dat deze tweetalige (want Engels en Servisch, waarbij de eerste soms 'Allo 'Allo-niveau bereikt) slechte film in ons land direct op dvd is geknald, is niet meer dan logisch. Alles wat er over deze productie te melden valt, bevindt zich namelijk in het smalle spectrum van waardeoordelen dat zich uitstrekt van “sneu” tot “aardige poging, maar meer ook niet”. Waarschijnlijk is de dvd-release dan ook te danken aan Madsens bekendheid. Een andere reden om een werkje als dit op de markt te kwakken is moeilijk denkbaar. Dat de ondertitelingsopties (meteen de enige "extra's" op het schijfje) achtereenvolgens Dutch, Dutch, Dutch, Off, Off en Off zijn, is tekenend voor het staaltje amateurisme dat Serbian Scars is.
