Boek: Sarah Stovell - Mijn hart van hout
Met haar romans wil Sarah Stovell ons geschiedenis bijbrengen door het vertellen van 'verborgen levensverhalen van gewone, onbekende mensen'. Zo ook met haar tweede boek 'Mijn hart van hout'. Tijdens een cursus Amerikaanse geschiedenis ontdekte Stovell het verhaal van het slavenmeisje Celia. In 1855 stond de Afrikaanse Celia terecht voor de moord op haar blanke baas. 'Mijn hart van hout' is gebaseerd op deze rechtszaak.
Het boek bestaat uit twee verhaallijnen. Enerzijds is er het verhaal van de slavin Hunny. In een gesprek met de advocaat die haar zal bijstaan in het rechtsproces vertelt zij haar hele levensverhaal. Dit gaat van haar gelukkige leven in Afrika tot de ontvoering door de blanken. Van de bootreis tot de verkoop op een grote veiling. Van het leven bij haar baas tot haar liefde voor een andere slavenjongen. Van het krijgen van kinderen tot de moord op haar baas.
Naast het verhaal van Hunny zijn er de dagboekaantekeningen van Rose. De Engelse Rose werkt als gouvernante bij een rijk gezin. Wanneer het jongetje dat ze lesgeeft overlijdt, verliest ze haar baan. Ze besluit de oversteek te maken naar Amerika en belandt op dezelfde boerderij als Hunny. Hier kruisen de twee verhaallijnen zich voor het eerst. Er ontstaat een verborgen vriendschap tussen de blanke gouvernante en de zwarte slavin die zich vooral uit in het onderwijzen van de analfabeet Hunny.
Het levensverhaal van Hunny is uiterst schokkend en toont ons de gruwelen van een van de zwartste pagina's uit de Amerikaanse geschiedenis. Daarnaast geeft het boek de lezer een kijk in de uitzichtloze positie van de slaven en de slechte toestanden waarin ze moesten leven. Een verhaal over een slavin met een slechte baas is misschien niet helemaal nieuw, maar de manier waarop Sarah Stovell het verhaal vertelt, is bijzonder. Hunny's levensverhaal wordt rauw verteld. Nergens is het boek te dramatisch of geromantiseerd. Elk hoofdstuk begint met een kort citaat uit de Amerikaanse wet of een gerelateerd krantenbericht. Allemaal staan ze in dienst van het verhaal. Zowel de berichten als de wetten tonen het inhumane leven van de slaven aan.
Gedurende het gehele boek weet Stovell de spanning geweldig vast te houden. Pagina's lang lijkt het verhaal op voorspelbare gebeurtenissen af te stevenen. Apart is dat het pas gebeurt op het moment dat je het bijna al weer vergeten bent. Ook de manier waarop grote gebeurtenissen, zoals de moord op haar baas, worden verteld, is bijzonder. Het feit dat de afhandeling van gebeurtenissen meestal hooguit één of twee pagina's telt, draagt bij aan de geloofwaardigheid van het verhaal.
'Mijn hart van hout' is een echte aanrader voor iedereen die meer wil weten over het leven van een, helaas, doorsnee slavin op een doorsnee boerderij. De rauwe en daardoor realistische schrijfstijl en de mooie metaforen, spreuken en sprookjes zorgen ervoor dat je het boek uitleest in een zucht, maar dat het aangrijpende verhaal je nog langere tijd bezig zal houden.
