CD: Wolf Parade - Expo 86

Eén van mijn favoriete labels is Sub Pop Records uit Seattle. Vroeger sleepten ze Nirvana en Soundgarden binnen en in het huidige muziekklimaat tekenden artiesten als Fleet Foxes, Damien Jurado, Low, Iron and Wine, Retribution Gospel Choir en Blitzen Trapper bij ze. Artiesten waar ik in elk geval erg blij van werd de laatste jaren. Van hetzelfde label viel onlangs een nieuwe plaat op de mat. Wolf Parade - Expo 86. Zou dit weer zo'n band zijn die muzikale endorfinen stimuleert?

De cover trok in elk geval meteen de aandacht, met de intrigerende foto van de drie snuiters vraag je je af waar je deze band uit Montreal, Canada moet plaatsen. Het blijkt een groep te zijn die niet met één band genoegen neemt als je de geassocieerde bands erop na slaat. Maar liefst 8 andere bands spuugt wikipedia eruit, waaronder Handsome Furs en Sunset Rubdown. Een kwartet bezige bijtjes aldus. Expo 86 is de derde plaat van het ensemble Wolf Parade. De titel stamt af van de Wereld Expo die in 1986 plaats vond in Vancouver, British Columbia. Aangezien de bandleden hier hun roots hebben liggen en als kleine kinderen op die Expo rondliepen is de link snel gelegd, maar met de muziek op deze plaat heeft het echter weinig van doen.

Wolf Parade kan in brede zin in de hoek indierock neergezet worden, en vertoont al na de eerste luisterbeurt parallellen met een band als Interpol. Jaren tachtig invloeden zijn op deze derde schijf ook te herkennen waardoor de jaren tachtig als decennium als referentie kan gelden. Wolf Parade klinkt iets dynamischer en "vrolijker" dan op hun vorige platen, al sijpelt er toch nog behoorlijk wat duister en grauw materiaal doorheen. Dit levert wel een zeer interessante en inspirerende mix op.

De plaat blijkt stuk voor stuk sterke songs te bevatten, waarvan vele meerdere draaibeurten nodig hebben voor het kwartje echt valt. Maar dan heb je me toch een partij heerlijke songs op een rij! Een speels 'Cloud Shadow On The Mountain', een hypnotiserend 'Palm Road', een overweldigend 'What Did My Lover Say?', een aanzwellend 'Little Golden Age' om maar eens wat te noemen. Joy Division, Interpol, Modest Mouse zoeven erdoor heen. Tracks met een spannende en niet alledaagse structuur en impact en waarin elektronica een flinke rol speelt. 'Ghost Pressure' klinkt hierdoor uitermate retro, maar ook zo overtuigend. 'Podoby's Nerfect' gooit wat speelse rock en meeslepende synths in de pan, en mag gelden als één van de hoogtepunten. Net als de chaotische afsluiter 'Cave-O-Sapien' trouwens. Maar eigenlijk doen we de plaat alleen maar recht om die als geheel als hoogtepunt te beschouwen.