CD: John Butler Trio - April Uprising
Het John Butler Trio zag ik voor het eerst in Byron Bay, Australië. Het festival waarop de heren speelde heette Splendour in the Grass. Het was 25 graden in de kustplaats waar surfers samenscholen om de hoge golven te pakken. Zowel het gras op de grond als het 'grass' voor rookdoeleinden waren ruimschoots aanwezig op de velden en het kan dus gezegd worden dat de sfeer uitermate zonnig, zomers en relaxt was. Als je het John Butler Trio nog niet mocht kennen, kan ik je vertellen dat de muziek perfect is voor de sfeer die er die dag hing.
De band heeft eigenlijk ook nooit een andere weg ingeslagen en
produceert net als Jack Johnson al jaren relaxte gitaarmuziek, al zijn
de klanken van het John Butler Trio wat steviger en technisch uitdagender.
Ook bij de nieuwe plaat is het geluid niet 180 graden gedraaid. Ondanks
dat de samenstelling is veranderd. John Butler haalde Byron Luiters als
bassist erbij en zijn zwager Nicky Bomba als oude bekende.
Gitaarsolo's, samenspel en zomerse zang weerklinken in de 17 tracks van April Uprising het meeste door. De start van de openingstrack is echter traag en zacht
qua volume, de eerste echte noten lijken in de verte te zweven, maar
langzaam komt de stem van Butler en de gitaaraanslagen dichterbij. De
drum wordt harder, het geluid zwelt aan en het aanstekelijke zomerse
deuntje is geboren. 'Revolution' bouwt naadloos verder op het oude werk
van de band, inclusief energiek refrein dat zich meteen in je brein
nestelt. Het tempo van het refrein wordt vastgehouden op de volgende
nummers 'One Way Road' en 'C'mon Now'. Kundige licks, prominente
percussie en hoekige zang vormen de bouwstenen hiervan. Met 'I'd Do
Anything' lijkt het trio even wat gas te nemen, maar de aanstekelijkheid
blijft. Roots wordt vermengd met pop en rock.
Het tempo blijft de gehele plaat op het niveau van mid-tempo of
up-tempo hangen wat de aanstekelijkheid en energie van het album ten
goede komt. John Butler en kompanen leveren wederom een fijne plaat af
met een zomerse tint, die bol staat van de dansbare roots, rock en
blues.