Film: She's Out of My League
Kirk (Jay Baruchel) is een doorsnee twintiger die als veiligheidsbeambte op het vliegveld van Pittsburgh werkt met zijn vrienden. Hij hoopt nog altijd zijn ex-vriendin Marnie (Lindsay Sloane) terug te krijgen. Maar behalve dik bevriend met zijn ouders, is ze ook al samen met Ron (Hayes MacArthur) en een tamelijk sneue lijmpoging levert dan ook niks op. Kirks monotone leventje verandert echter als de bloedmooie, blonde Molly (Alice Eve) door een veiligheidspoortje en in zijn leven stapt. Ze praten heel even en tot overmaat van mazzel voor Kirk vergeet ze haar mobieltje. Hij brengt haar het toestel terug en ze nodigt hem uit voor een ijshockeywedstrijd. Desondanks is Kirk ervan overtuigd dat Molly niets in hem ziet, net als zijn goede vriend Stainer (T. J. Miller), die er een hele theorie over heeft. Volgens hem is Kirk een 5 en Molly een dikke 10, dus kan het nooit of te nimmer wat worden tussen die twee. Onmogelijk. Of toch niet?
Bij een op jongeren gerichte romantische komedie als She's Out of My League weet je dat het verhaal niets voorstelt en volledig voorspelbaar is. Het is bijna inherent aan het genre en vallen over het gebrek aan een verrassende of interessante plot is ongeveer hetzelfde als klagen over het feit dat voetbal met een bal is. Wat belangrijker is, is dat de invuloefening die een romkom nu eenmaal is, tot een aardig resultaat heeft geleid. Scenarioschrijvers Sean Anders en John Morris (die eerder al samenwerkten aan genre-genoot Sex Drive uit 2008) hebben een aantal zeer geslaagde en gelukkig niet al te platte grappen weten te bedenken, een enkele uitzondering met een likkende hond daargelaten.
Van de drie vrienden van Kirk is vooral Devon (een heel leuke Nate Torrence) memorabel. De immer opgewekte lobbes die altijd klaarstaat voor Kirk en hem zelfs bij de meest persoonlijke zaken helpt, doet ongetwijfeld menig glimlach op het gelaat verschijnen. Stainer is de standaard druktemaker met een klein hartje die Kirk wil behoeden voor de pijn die Molly zal veroorzaken. Waarom derde vriend Jack (Mike Vogel) eigenlijk in de film zit, is een raadsel. Zijn totaal overbodige rol had net zo goed verwijderd kunnen worden en niemand (behalve Vogel dan) die het gemerkt had. Hetzelfde geldt voor Molly's bitchy beste vriendin en zakenpartner Patty (Krysten Ritter). Ze heeft een paar aardige scènes, maar komt eveneens niet helemaal uit de verf, en dat ligt niet aan Ritters acteerwerk. Molly's ex-vriendje Cam (een enigszins schmierende Geoff Stults) weet dan wel weer een indruk achter te laten, al was het maar door zijn introductie waarin hij de date van Kirk en Molly onbedoeld verstoord.
Dat de personages Patty en, meer nog, Jack niet goed tot hun recht komen, heeft simpelweg te maken met het grote aantal karakters dat in de film zit. Behalve met de vrienden van Kirk en Molly, zijn er namelijk ook nog scènes met hun beider gezinnen. Molly's ouders (Trevor Eve en Sharon Maughan, de echte ouders van actrice Eve) en jongere zusje (Kim Shaw) komen er qua speelminuten nogal bekaaid vanaf. Sterker nog, ook de niets toevoegende rol van Shaw had makkelijk geschrapt kunnen worden. De familie van Kirk krijgt wat meer aandacht in onder meer een vermakelijke scène waarin Molly bij de hele kliek (vader, moeder, oudere broer en zijn zwangere lief, Marnie en Rob) blijft eten.
Baruchel is een perfecte schlemiel waarmee het als jongen makkelijk identificeren is. Eve is een lekker en slim blondje zoals er tegenwoordig velen zijn maar waar het gros der mannen begrijpelijkerwijs nooit op uitgekeken raakt. De overdosis bijrollen levert behalve een boel drukte en vlakheid ook een paar personages en situaties op die wel degelijk de moeite waard zijn. Dat deze te volle maar vlotte rolprent totaal voorspelbaar is en geen spectaculaire vondsten heeft, doet dan ook niets af aan het feit dat het een prettig en vrolijk niemendalletje is.
