Final Fantasy XIII

Gespeeld op: Playstation 3
Ook beschikbaar op: Xbox 360

Het heeft lang geduurd, bijna vier jaar sinds die prachtige eerste beelden op de E3 van 2006, maar eindelijk is het dan zover, we kunnen Final Fantasy XIII in onze console stoppen. De meningen over dit dertiende deel zijn, net als bij het twaalfde deel overigens, erg verdeeld. De hoogste tijd dus voor deze Final Fantasy-veteraan om het spel zelf eens onder handen te nemen en te kijken of dertien wellicht echt een ongeluksgetal is.

De makers trachten met Final Fantasy altijd een mooi verhaal neer te zetten. In dit dertiende deel voert het verhaal meer dan ooit de boventoon. Gelukkig is het een boeiend verhaal en wordt het op prachtige wijze verteld. Het speelt zich af op een wereld die Cocoon heet. Deze planeet wordt gezien als een Utopia en wordt door de Sanctum geregeerd. Daarbij wordt de planeet beheerst door de Fal'Cie (goden). Naast Cocoon is er de wereld Pulse, de bewoners van Cocoon zien deze planeet als een verschrikkelijke plek met alleen kwade bedoelingen. Echter, ook Pulse wordt overzien door Fal'Cie.

FFXIII

De mythe is dat Fal'Cie mensen kiezen om voor hen taken te volbengen, de gekozen mensen noemt men L'Cie. Een L'Cie moet zelf uitzoeken wat zijn taak is, wanneer hij zijn taak succesvol weet uit te voeren krijgt hij het eeuwige leven als kristal. Faalt hij echter dan staat hem een verschrikkelijk lot te wachten en wordt hij een hersenloos monster.

Het verhaal begint met een Pulse Fal'Cie die op Cocoon wordt ontdekt. De Sanctum onderneemt meteen actie en voert alle bewoners van het getroffen gebied af naar Pulse. Om zo het gevaar van een Pulse L'Cie te elimineren. Op Cocoon is men er namelijk van overtuigd dat L'Cie afkomstig van Pulse de wereld willen vernietigen. Natuurlijk gaat het deporteren niet zonder slag of stoot en er breken rellen uit. Het is tijdens deze rellen dat jij als speler in het spel stapt. Meer vertellen zou zonde zijn, het is namelijk een avontuur dat je echt zelf moet ervaren. Daarbij is het verhaal veel te uitgebreid om even snel samen te vatten. In het begin komt er zelfs zoveel informatie op je af, dat het even lijkt alsof je door de bomen het bos niet meer ziet. Dit is echter van korte duur, want als je blijft doorspelen wordt alles beetje bij beetje duidelijk. Mocht je toch onverhoopt echt niet meer weten wat er aan de hand is, dan kun je alles rustig terug lezen in de logfiles die na iedere verhaalscène worden geupdatet. Zoals dat vaak het geval is bij RPG's moet het verhaal en de personages wel even op je groeien, maar zit je er eenmaal in dan laat Final Fantasy XIII je niet snel meer los.

De Final Fantasy-serie staat bekend om zijn hoge productiewaarde, boeiende verhalen, gelikte graphics en prachtige muziek. Square-Enix heeft dus heel wat waar te maken. Bij het opstarten van het spel word je meteen getrakteerd op een mooie intro met heerlijke muziek, wat meteen de toon zet voor het gehele spel. Dit dertiende deel is werkelijk een feest voor de zintuigen. Aan echt alles is aandacht besteed. Ieder menu-scherm is tot in de puntjes verzorgd, karaktermodellen zijn erg gedetailleerd en tonen overtuigende animaties en ongekend goede lipsync, de game kent oogstrelende cutscenes (zowel ingame als CG) en van de locaties die je bezoekt is de een nog mooier dan de ander. Of je loopt door een bevroren zee, een levendige jungle of stedelijke omgevingen; waar je ook komt je kijkt je ogen uit. Natuurlijk zien de gevechten, zoals we dat verwachten van Final Fantasy, er weer spectaculair uit met flitsende de acties en beeldvullende magie. Vooral het oproepen van de krachtige Eidolons (de summons) is een waar spektakel, waarbij je even met je ogen knippert om er zeker van te zijn dat je niet naar een CG-filmpje kijkt.

FFXIII

Het geluid is een tevens om je vingers bij af te likken. De soundtrack is deze keer weer ijzerstrek met veel afwisselende melodieën, van mooie orkestrale composities tot lekkere rockdeuntjes en zelfs een beetje jazz. Iedere scene en locatie heeft een eigen muziek en daardoor een geheel eigen sfeer. De muziek tijdens de gevechten is daarbij perfect gekozen en sluit naadloos aan op de snelle actie van het gevechtssysteem. Een goed verhaal is natuurlijk alleen maar geloofwaardig als de personages overtuigend overkomen. Gelukkig is de voice-acting over het algemeen van hoog niveau, met als enige echte misser de irritant ingesproken Vanille. Het is duidelijk dat ze een liefelijk meisje moet voorstellen, maar het constante gekreun, gesteun en veel te hoge gegiechel doet toch aan iets anders denken. Gelukkig komen de andere hoofdrolspelers wel goed uit de verf, waardoor je na verloop van tijd echt met ze meeleeft.

De opbouw van deze Final Fantasy is duidelijk anders dan voorgaande delen. Sommige zullen het betitelen als lineair. Wie echter bekend is met Japanse RPG's weet dat deze altijd erg lineair zijn. Ditmaal is alleen de verpakking anders waardoor het wellicht meer opvalt. De rechtlijnigheid wordt meestal gemaskeerd door stadjes die je bezoekt, waarin je op zoek moet naar nieuwe aanwijzingen. FFXIII bespaart je de moeite om ieder nietszeggend mannetje te ondervragen en trakteert je meteen op het volgende verhaalmoment. Persoonlijk vond ik dit een verademing en neem ik die iets wat beperktere vrijheid voor lief. Er is overigens genoeg te beleven naast het verhaal, want na hoofdstuk elf krijg je de ruimte om te verkennen en zijn er veel sidequests om te voltooien.