CD: Marina and The Diamonds - The Family Jewels

Marina is een muzikaal autodidactje. Vanaf haar vijfde begon ze op een piano aan te klooien en voor je het weet ben je één van de grote beloftes uit Engeland voor 2010. Althans als we de verkiezingen van BBC Sound of 2010 mogen geloven, die eerder ook Adele en Lady Gaga als doorbraak voorspelden. De Griekse/Engelse Marina Diamandis zal het dit jaar moeten gaan bewijzen, maar het debuut 'The Family Jewels' van Marina and the Diamonds zet al een grote stap in de goede richting.

Marina klinkt experimenteel, catchy, druk, een beetje excentriek en heeft een eigen willetje. Misschien het resultaat van haar vele omzwervingen in haar jonge leven. In haar eerste achttien levensjaren is ze maar liefst zeventien maal verhuisd. Ze is in aanraking gekomen met verschillende invloeden en heeft haar zelf muziek maken aangeleerd. Een sfeer creëren was voor haar natuurlijk, maar de achterliggende muzikale kennis had ze eigenlijk niet. Het was een gevoel, een emotie een uitspatting.

Net als Lady Gaga bewandelt Marina niet de standaard poppaden, maar neemt stiekeme zijpaadjes, sluiproutes door bosjes om vervolgens weer even huppelend over het begaanbare pad te verschijnen.  Een vreemdsoortige kruising tussen Gaga, Kate Bush en La Roux? Kan zoiets? Blijkbaar wel, getuige dit debuut. Ook Florence + The Machine springt even op in het referentiekader. Maar degene die toch wel het meest in het licht springt is Amanda Palmer. De theatrale uithalen, de intrigerende pianoriedels en composities hebben er wel wat van weg. Geen standaard mix, maar wel een verdomd lekkere cocktail van vrouwelijke vocalen en stijlen. Marina weet de smeltkroes van invloeden middels haar pianospel, vocalen en verschijning prima vorm te geven en zichzelf te blijven. Want ondanks dat deze referenties omhoog borrelen is het slechts van korte duur voordat een andere sfeer, invloed, parallel of stijl zich aanbiedt.

Marina heeft de gave om een melodie door een track heen te slingeren alsof je in een centrifuge zit. Uitgekiende tempowisselingen maken de liedjes interessanter, dynamischer en aanstekelijker. Daarnaast laat ze haar vocalen over haar hele spectrum stuiteren. Vanuit alle kanten een beweeglijk, organisch en dynamisch geheel. Een stortvloed van pop, een wervelwind van wisselende vocalen en een aardbeving van piano, percussie en jaren tachtig synths. Marina gaat haar veelbelovende nominatie voor 2010 waarmaken. Let maar op!