CD: Marina and The Diamonds - The Family Jewels
Marina is een muzikaal autodidactje. Vanaf haar vijfde begon ze op een piano aan te klooien en voor je het weet ben je één van de grote beloftes uit Engeland voor 2010. Althans als we de verkiezingen van BBC Sound of 2010 mogen geloven, die eerder ook Adele en Lady Gaga als doorbraak voorspelden. De Griekse/Engelse Marina Diamandis zal het dit jaar moeten gaan bewijzen, maar het debuut 'The Family Jewels' van Marina and the Diamonds zet al een grote stap in de goede richting.
Marina klinkt experimenteel, catchy, druk, een beetje excentriek en heeft een eigen willetje. Misschien het resultaat van haar vele omzwervingen in haar jonge leven. In haar eerste achttien levensjaren is ze maar liefst zeventien maal verhuisd. Ze is in aanraking gekomen met verschillende invloeden en heeft haar zelf muziek maken aangeleerd. Een sfeer creëren was voor haar natuurlijk, maar de achterliggende muzikale kennis had ze eigenlijk niet. Het was een gevoel, een emotie een uitspatting.
Net als Lady Gaga bewandelt Marina niet de standaard poppaden, maar
neemt stiekeme zijpaadjes, sluiproutes door bosjes om vervolgens weer
even huppelend over het begaanbare pad te verschijnen. Een
vreemdsoortige kruising tussen Gaga, Kate Bush en La Roux? Kan zoiets?
Blijkbaar wel, getuige dit debuut. Ook Florence + The Machine springt
even op in het referentiekader. Maar degene die toch wel het meest in het licht springt is Amanda Palmer. De theatrale uithalen, de intrigerende pianoriedels en composities hebben er wel wat van weg. Geen standaard mix, maar wel een verdomd
lekkere cocktail van vrouwelijke vocalen en stijlen. Marina weet de
smeltkroes van invloeden middels haar pianospel, vocalen en verschijning
prima vorm te geven en zichzelf te blijven. Want ondanks dat deze
referenties omhoog borrelen is het slechts van korte duur voordat een
andere sfeer, invloed, parallel of stijl zich aanbiedt.
Marina heeft de gave om een melodie door een track heen te slingeren
alsof je in een centrifuge zit. Uitgekiende tempowisselingen maken de
liedjes interessanter, dynamischer en aanstekelijker. Daarnaast laat ze haar
vocalen over haar hele spectrum stuiteren. Vanuit alle kanten een
beweeglijk, organisch en dynamisch geheel. Een stortvloed van pop, een
wervelwind van wisselende vocalen en een aardbeving van piano, percussie
en jaren tachtig synths. Marina gaat haar veelbelovende nominatie voor
2010 waarmaken. Let maar op!