CD: Freedom Call - Legend of the Shadowking
Zo makkelijk als het was om lovend te zijn over mede power metal band Dream Evil in een recente review, zo tenenkrommend is het nieuwe album van Freedom Call - Legend of the Shadowking. Werd power metal als gehele genre nog geprezen als grappig en leuk neefje van de metalfamilie, een plaat als deze moet die mening herzien. Waar het ene kind vol energie een welkom bezoek vormt, is het andere een irritante gast die zo snel mogelijk weer de deur uit gewerkt moet worden. En waarom? Omdat het te is. Power metal wordt toch al makkelijk als een gimmick genre gezien en Freedom Call doet dat vooroordeel met vlag en wimpel slagen. Cheesy is bijna verplicht bij dit genre, maar je hebt een goed gerijpt stukje kaas en je hebt een kaasfabriekramp van Chernoby-achtige proporties.
Maar goed, laten we het album eens onder de loep nemen. Het is een conceptalbum, het concept zijnde het verhaal van koning Ludwig de Tweede, een koning die in de 18e eeuw een teruggetrokken bestaan leidde waarbij hij gezelschap vond in de muziek van tijdgenoot Wagner. Uiteindelijk bracht hij het rijk in grote financiële problemen door zijn bizarre bouwprojecten, waaronder het extravagante Disney-achtige kasteel Neuschwanstein. Leuk thema met veel potentië, maar hoe klinkt het? Het eerste nummer, Out of the Ruins, is nog wel te doen. Het is snel en lichtvoetig, het leunt zwaar op gitaren en is redelijk generiek. Het tweede nummer is Thunder God, heeft een gitaarintro die vreselijk bekend klinkt (wie oh wie?). Resurrection Day begint met een koor en roept associaties op met Queen om daarna te versnellen tot het bekende power metal geluid. Het punt is dat het allemaal wel ergens op lijkt en aan andere bands doet denken, maar zelf op de een of andere manier niet genoeg is.
Misschien is het juist wel teveel van alles. De zang is over the top, de koren zijn dat ook, net als de gillende gitaren en tempowisselingen. Van de maar liefst veertien nummers die het album rijk is hadden ze beter wat minder nummers kunnen uitbrengen en die dan wat meer originaliteit en karakter meegeven. Wat is bijvoorbeeld het idee achter het laatste nummer, A Perfect Day? Het past raar tussen de rest, de vocalen zijn ineens wat rauw en rokerig, de sound is een kruising tussen popperige rock en een feestnummer. Het raakt kant nog wal.
Het is zo jammer, want spelen kunnen de muzikanten echt wel. Zingen kan de zanger ook heus. Power metal is een leuk genre. Maar dit? Nee, het geheel is geen geheel. Jammer. Luister maar gewoon Dream Evil of als je goeie geeky cheese wil, Power Glove.
Tracklist
01 – Out of the Ruins
02 – Thunder God
03 – Tears of Babylon
04 – Merlin – Legend of the Past
05 – Resurrection Day
06 – Under the Spell of the Moon
07 – Dark Obsession
08 – The Darkness
09 – Remember!
10 – Ludwig II – Prologue
11 – The Shadowking
12 – Merlin – Requiem
13 – Kingdom of Madness
14 – A Perfect Day
Links
