Film: The Road

Schrijver Cormac McCarthy ziet na All the Pretty Horses en het zeer succesvolle No Country for Old Men weer een van zijn boeken verfilmd worden. Dit keer is het de beurt aan The Road. The Road is geregisseerd door John Hillcoat, bekend van het zeer sterke The Proposition. Hoofdrollen worden vervuld door Viggo Mortensen en Kodi Smit-McPhee als vader en zoon.


Het is gedaan met de wereld zoals wij die kennen. Temperaturen zijn gezakt, bomen gaan dood, natuurgeweld is aan de orde van de dag en dieren zijn onderhand vrij zeldzaam. De aarde is veranderd in een helse omgeving en of de mensheid uiteindelijk ook het loodje legt lijkt vooral een kwestie van tijd. Een vader en zoon ondernemen een reis in deze uitzichtloze toestand op zoek naar hoop op betere tijden.

John Hillcoat heeft met The Proposition wel bewezen een keiharde en uitzichtloze sfeer te kunnen creëren en dat is in The Road zeker niet minder, integendeel zelfs. De stervende wereld die de kijker wordt voorgeschoteld is zeer geslaagd. Het is grauw, doods, grotendeels verlaten en gevaar ligt altijd op de loer. Viggo en Kodi zijn zeker niet de enige overlevenden. Veel van de mensen zijn net als Viggo en Kodi op zoek naar een beter leven. De een wat meedogenlozer dan de ander. Ook zijn er veel mensen die proberen te overleven door zich te groeperen en gewapend en al de wereld plunderen voor al hun benodigdheden. Viggo en Kodi zullen al deze verschillende groepen mensen tegenkomen, maar ze zijn toch vooral aangewezen op elkaar. Sterker nog Viggo wil zelfs niks te maken hebben met anderen.


Na lange tijd door deze wereld te zwerven is het karakter van Viggo veranderd in een wantrouwend persoon met een enorme beschermingsdrang voor zijn zoon. Enige wat hem nog voortdrijft is zijn zoon voorbereiden op een tijd dat hij hem niet meer kan beschermen. Het personage van Kodi zit nog vol hoop en wil altijd uitgaan van het goede van de mens. Het publiek krijgt ook regelmatig flashbacks te zien van het leven voordat vader en zoon hun zwerftocht begonnen. Dit gaat vooral over de bedenkingen die Viggo en zijn vrouw, gespeeld door Charlize Theron, hebben over het opvoeden van een kind in zo’n uitzichtloze wereld. Viggo Mortensen neemt zijn rol doodserieus en levert dan ook een overtuigende rol af. Ook Kodi doet het goed, al is het zeker niet altijd even sterk.

Dit klinkt allemaal vrij aardig, maar toch lijkt er iets essentieels te missen aan de film. Het tempo is vrij laag en de film duurt dan ook een kleine twee uur. Dat is op zich natuurlijk geen probleem, maar The Road valt na een tijdje in de herhaling. De rolverdeling tussen vader en zoon, de een zonder hoop en wantrouwend, de ander hoopvol en de wil om mensen te vertrouwen, komt goed naar voren, maar wordt telkens weer herhaald. Verder is het bijna continu hetzelfde depressieve gedoe. Er zijn nauwelijks fijne momenten om je even uit de sleur van uitzichtloosheid te halen en na twee uur film heb je het idee dat er eigenlijk bijzonder weinig is veranderd. Ondanks alles wat de twee hier te verwerken krijgen lijkt het weinig veranderingen teweeg brengen. Het is alsof alles wat de personages echt heeft gevormd al lang voor deze film gebeurd is. Wat overblijft is het geslaagd tonen van de band tussen vader en zoon die helaas vrij veel cliché situaties meemaken in een post-apocalyptische wereld.


The Road is gedeeltelijk zeer overtuigend, maar valt uiteindelijk te veel in herhaling. Een gedeelte van het publiek zal de film op momenten zelfs saai vinden. De sfeer is geweldig goed gelukt, maar met al die depressiviteit is The Road niet een bepaald fijne filmervaring die uitnodigt om de minpunten zomaar voor lief te nemen.