CD: Fedde le Grand - Output
Verrassing
Output is zeer verrassend te noemen. Als je de uitgebrachte singles van Le Grand beluistert, verwacht je een album vol top 40-dance tracks. Niets is minder waar, op 'Output' vind je zeer uiteenlopende stijlen. Zo zijn de eerste paar tracks erg funky, de laatste gaan richting techno en progressive house.
Het grootste deel van de tracks is in samenwerking met andere artiesten, waarvan een aantal niet uit de dance-scene afkomstig zijn.
Samenwerking
De eerste track is in samenwerking met Rob Birch van de Stereo MCs, die volgens hun eigen website hiphop, elektronica en alternative muziek maken. 'Wild and Raw' is echt een funk-track, met orgeltjes, piano's en akoustisch klinkende drums. Dit valt wel heel erg buiten het genre wat we gewend zijn van Le Grand en past hier ook totaal niet tussen. Het nummer is behoorlijk saai en repetitief. Als je zelf niet van dance houdt zul je nu denken, dancemuziek is toch sowieso steeds hetzelfde? Op zich heb je dan een punt, maar kleine variaties houden het spannend en werken naar een climax toe. In 'Wild and Raw' niets van dit. Gewoon de hele tijd hetzelfde.
'Feel Alive' met medewerking van Will.I.Am is een hip-hop track met wat synthesizer geluidjes er doorheen en een gezongen refrein. De rap klinkt nergens naar en heeft een heel vervelend ritme. Dit is te vergelijken met een kind wat een presentatie houdt, de hele tijd aan het einde van de zin omhoog met de stem. Kort gezegd is dit gewoon een strontvervelend nummer en kun je de vier minuten dat dit duurt je tijd absoluut beter besteden.
De volgende artiest op de lijst is Mitch Crown. 'Scared of Me' is een bekend deuntje wat in de top 40 heeft gestaan, dus die zullen de meeste lezers wel kennen. Een prettig klinkend danceplaatje, maar niet om helemaal wild van te worden.
Het kon niet te lang goed gaan natuurlijk, want "Hard Day's Work" is weer een nummer wat je het liefst zo snel mogelijk uit zet. Dat was op vinyl wel beter, toen kon je precies bij zo'n nummer een diepe kras in je plaat maken zodat hij dat elke keer oversloeg. Nu moet je met de hand skippen of je cd speler programmeren. 'Shotgun' is van hetzelfde laken een pak. Volgens de beschrijving is Camille Jones "the girl who has it all". Een goed nummer op deze cd heeft ze in elk geval niet weten te maken.
Vooroordeel
Herinner je je de opening van deze review nog? 'Put your hands up 4' en dan een willekeurige stad? Geloof het of niet, maar er is toch een nummer op deze cd, 'Back & Forth', dat vooroordeelbevestigend is en komt met de tekst: "Put your hands up for New York". Drama.
Aangekomen op de helft van dit album ga je je serieus afvragen of dit nog wel wat gaat worden, want tot nu toe komt deze cd niet verder dan één wel aardig stuk.
Nummer zeven is 'Let me be real', ook met Mitch Crown. Eindelijk een track die gewoon goed klinkt. Veel beter dan 'Scared of Me' met dezelfde zanger. 'Let me be real' past goed bij nummers van Armand van Helden en Eric Prydz, altijd goed voor een feestje. Hopelijk kan dit album het niveau vanaf hier vasthouden, want tot nu toe was het weinig soeps.
De achtste track komt maar niet los, zelfs na drieënhalve minuut zit je nog te wachten op een degelijke climax, of iets om het memorabel te maken. Bijna zes minuten muziek zonder body en melodie is moeilijk te maken, het is Fedde echter prima gelukt.
Het tiende nummer lijkt geïnspireerd te zijn op 'Rock Your Body Rock' van Ferry Corsten, maar dan met een vocoder die van een Daft Punk album lijkt te zijn ontsnapt.
Na dit vreemde uitstapje gaat Fedde le Grand opeens over naar techno-achtige progressive house. Totaal anders dan de rest en ook niet passend op dit album. Nummers elf en twaalf zijn op zichzelf goed te doen, maar op dit album is dit weer het andere uiterste.
De hekkensluiter op dit album is dan wel weer goed hoorbaar. 'New Life' klinkt prettig in de oren en neigt weer naar de Armand van Helden stijl. Toch is het net niet helemaal af, de bassline is wat eentonig.
Conclusie
Een behoorlijke lap tekst voor een album van nog geen uur en slechts dertien tracks. Origineel en afwisselend is het zeker, maar helaas niet altijd ten goede. Koop dan liever de maxi single van 'Let me be real', dan heb je alle echt goede nummers van dit album in diverse uitvoeringen. Ben je dol op afwisselende stijlen die echt enorm uiteen lopen dan zou ik toch de winkel eens in lopen en vragen of je mag luisteren. Bij elkaar opgeteld komt deze cd niet verder dan een zeer krappe twee sterren.
Label: Be yourself music Releasedatum: September 2009
Waardering:
Kijk voor meer muziek in MUZ.
