CD: KISS - Sonic Boom

Detroit Rock City back on the map! Elf jaar na het verschijnen van hun laatste officiële studioalbum trekt KISS de stoute schoenen aan en brengt een nieuw wapenfeit op de markt met 11 nieuwe tracks: Sonic Boom. Naar eigen zeggen is het nieuwe album in vier maanden tijd geschreven en opgenomen en met een nieuwe deal op Roadrunner Records is deze legende klaar om de hitlijsten weer te bestormen. Sinds de oprichting van de band hebben zij al meer dan 80 miljoen platen verkocht en daar zullen er nu ongetwijfeld nog een behoorlijk aantal bijkomen, gezien de harde fanbasis die de band al decennia op handen draagt. Beroemd om de groots opgezette liveshows en berucht vanwege de vele verhalen die de ronde doen omtrent de band (meer dan 5000 vrouwen was het toch, Gene?) zijn ze klaar voor de grote comeback, hoewel ze natuurlijk altijd stug hebben doorgetourd. De grote vraag is natuurlijk: zitten wij ook te wachten op een nieuw KISS-album?

Ik gooi het er meteen maar uit, dan ben ik er vanaf: Wat ben ik blij dat er geen nieuwe versie van 'I was made for loving you' op de plaat staat. Waarschijnlijk schop ik hier een hoop fans behoorlijk mee tegen de schenen, maar wat haat ik dat kleffe nummer. En op zo’n nieuw album na 11 jaar is het altijd maar afwachten of ze er voor kiezen om wat oude nummers op te ‘pimpen’. Dat gezegd hebbende: voor mij is KISS altijd meer een showband dan een rockband geweest. Begrijp me niet verkeerd: klassiekers als 'Detroit rock city' en 'God of thunder' gaan nog steeds regelmatig bij mij in de cd-speler, maar ik vraag me af hoe ver ze zouden zijn gekomen als ze hun shows niet zo groots aangekleed hadden. Toch was ik behoorlijk benieuwd of er in die 11 jaar sinds Psycho Circus veel veranderd was op muzikaal vlak en ik gooide de cd dan ook vol goede moed in de cd-speler.

Als antwoord op bovenstaande vraag: nee, er is niets veranderd. Het album is een typisch KISS-album vol degelijke rocksongs. Ze zouden ook gek zijn om een winnende formule te veranderen. Sterker nog: afgezien van de productiekwaliteit zou dit net zo goed een KISS-album uit de jaren ‘70 of ‘80 kunnen zijn. Enerzijds is dit een beetje laf. Na zo’n lange afwezigheid van nieuwe nummers verwacht je toch dat een band probeert zichzelf op een ‘comeback’-cd naar een hoger niveau te tillen, of in ieder geval naar de 21e eeuw. Het album komt dan ook een beetje over als een veilige keuze. Anderzijds heeft het ook wel iets om anno 2009 met een dergelijk album op de proppen te komen. De meeste bands uit hetzelfde tijdperk hebben in de loop der tijd allerlei veranderingen in hun sound doorgevoerd om mee te kunnen met de nieuwe generatie. KISS heeft hier klaarblijkelijk schijt aan en wijkt nauwelijks af van hun oude sound, wat enigszins gedateerd aanvoelt, maar van de andere kant juist ook weer origineel is in de huidige platenwereld. En laten we eerlijk zijn: een AC/DC doet hetzelfde kunstje en dat neemt ook bijna niemand ze kwalijk.

Over AC/DC gesproken: met name de eerste tracks van Sonic Boom doen op muzikaal vlak met vlagen aan deze band en aan Status Quo denken. Nu is het even geleden dat ik het oude werk van KISS in mijn cd-speler heb gedraaid, maar ik kan me niet herinneren dat me dit eerder is opgevallen. De tracks op het album zijn redelijk gevarieerd. Langzame en snellere nummers worden goed afgewisseld en niet één nummer lijkt op een ander. Het valt alleen wel op dat ook hier op safe wordt gespeeld: de cd wordt nergens echt spannend. Het zijn goede songs en het is te horen dat de heren weten waar ze mee bezig zijn, maar niet meer dan dat. Er zijn wel een paar uitschieters. Met name 'All for the glory' springt eruit en kan zo in het rijtje van klassieke KISS-songs worden toegevoegd. Zo ook 'Say yeah'. Dit zijn ook de nummers die ik graag live eens gespeeld zou willen zien, met name ook vanwege het hoge meezinggehalte. De rest van de tracks is echter redelijk standaard en had ook door willekeurig elke andere hardrockband geschreven kunnen zijn. Het is dan ook zeker een goede en degelijke cd, maar niet meer dan dat.

Sonic Boom is een degelijke cd en past vlekkeloos in oeuvre van KISS. Het zijn goede tracks en met de productie is ook niets mis. Ik had echter meer een echte ’Sonic Boom’ verwacht na 11 jaar. Nu geven de heren zelf dus aan dat zij het album in vier maanden tijd hebben geschreven en opgenomen. Op zich geen probleem, maar wellicht hadden ze hier nog wat meer tijd voor uit kunnen trekken om ook enkele verrassingen in de nummers te verwerken. Voor luisteraars die nog niet bekend zijn met het fenomeen KISS kan de cd dan ook klinken als een dertien-in-een-dozijn-cd, of als een leuk tussendoortje. De fans zullen hoogstwaarschijnlijk toch wel ruimschoots tevreden zijn met de cd en hem in grote getale aanschaffen.