Demo: Schizoid Lloyd - Virus

Joost Melis (Pink_Floyd)

Vorige week stelden we je voor aan drie demo's die enkele muzikale FOKkers hebben geproduceerd. De singer-songwriter pop van Everest under Clouds kwam voorbij, de electro-dance van ds-10 Dominator stuiterde je speakers door en de indierockband Noblesse presenteerde hun kunsten aan het FOK!-publiek. Deze week is het tijd om de versterkers op tien te zetten, het distortionpedaaltje in te trappen en vlammen. Zo zijn deze Demo(n)day Neighbours Nightmare en Schizoid Lloyd aan de beurt.

OK,Schizoid Lloyd is niet louter metal waarbij het volume vol open kan. Ze brengen meerdere stijlen onder in hun muziek. "Classical, oriental, Arabic and metal influences are combined in the progressive rock" zegt men zelf in de eerste regel van hun bio. Het Haarlemse vijftal noemt even later referenties die niet van de lucht zijn: Pink Floyd, Porcupine tree, Tool, Radiohead en System of a Down. Te hoog gegrepen of schuilt er waarheid in deze aankondiging?

Je zou denken het laatste maar vanaf de eerste noten van de titeltrack 'Virus' begin je al te twijfelen. Het orientaalse en klassieke gedeelte wordt al meteen gedekt en ook synth-geluiden met de geest van Pink Floyd verschuilen zich achter de pastorale samenzang de het nummer mysterieus inleiden. De spanning wordt langzaam opgebouwd...en verdomd halverwege de 7.39 durende track wurmt System Of A Down in klassieke vorm zich door de compositie heen, alvorens de pedalen ingetrapt worden. Een sterke gitaarsolo grijpt om zich heen en de progrock neemt het roer over. Progrock die best iets weg heeft van Porcupine Tree. Zo gek hebben Remo Kuhlmann (gitaar, lead vocals), Thom Lich (gitaar, backing vocals), Guus van Oosterum (basgitaar, backing vocals), Ruben Kuhlmann (drums, keys, backing vocals) en Daan Divendal (keys) hun muziek dus niet omschreven.

Opvolger 'Quarantine' verzorgt een melange van het oude Pink Floyd en Marillion met enkele metalinvloeden. Ook deze track vertelt qua structuur een muzikaal verhaal, geen standaard refrein-couplet-refrein-couplet bouwwerk, maar een nummer met uitstapjes in de verschillende richtingen die de band al in hun bio aangaf. Ook hier weer geen woord gelogen. Zou het dan toch kunnen dat we verscholen in het Nederlandse muzieklandschap een prachtig progrock-parel hebben liggen?

De intro van derde track van de EP, 'The Fall', waant je in een historische gedeelte van een stad waarin een aardige man op een klapstoeltje klassieke akoestische gitaarriedels speelt, een paar muntjes in zijn koffer en een eigen cd met covers van klassieke meesters op een tafeltje. Een sfeer van rust en sereniteit. Zo ook hier, totdat er uitbarsting komt en de progressieve rockkant wordt opgezocht. De afsluiter 'Nothing Left' herinnert je vaag aan het oude Genesis, Muse en het Deense Kashmir. De Keys hebben hier het heft in handen en zo laten de heren van Schizoid Lloyd horen dat ze een veelzijdige band zijn, en dat in slechts anderhalf jaar tijd. In vier tracks maken ze tevens duidelijk dat we hopelijk in de nabije toekomst al niet om ze heen kunnen. Een indrukwekkende demo!